Çocukluğumdan beri doktor olmanın hayallerini kurdum. Bir de Çalıkuşu'ndaki Feride gibi uzak diyarlara gitmeyi. O öğretmen olarak gitti ben ise doktor oldum ve ninemin bana yadigar bıraktığı mavi bavul ile çıktım yollara. İnsan hayatı boyunca attığı her adımı yeni bir umut ile atardı. Daha iyisi, daha güzeli için uzun yolculuklara çıkardı. Her zaman güzelliklerle karşılaşamazdı elbet. Ama denemekten vazgeçmezdi, insanı insan yapan en önemli özelliği de buydu. Ben de çocukluğumdan beri taşıdığım umutlarla yeni bir yola çıktım. Evimi, ailemi, tanıdığım her şeyi arkamda bırakıp beni büyüteceğine inandığım bir hayata adım attım. Güzel günler bizi bekler diye umut ederek.

Bir insan, bir lakaptan en fazla ne kadar nefret edebilirdi ? Konu Harun ise, bu sorunun bir cevabı yoktu. Mahallesinin ağır abisi Harun'un bu hayatta delirdiği en büyük şey, üzerine sinen o lakaptı. 'Köse' Ve sonra, bir şey daha eklendi bu listeye. Her fırsatta bu kusurunu yüzüne vurma cesaretini gösterebilen, mahallenin mektep gören üç beş kişisinden biri. Nagehan'ın ayarsız dili. & Bir Köse'yle bir Mektepli'nin hikayesi... & Kapak tasarımı: @EmilyJules34 Başlama tarihi, 11.09.2017 Yayımlanma tarihi, 01.01.2018

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Dedesinin ölümünden sonra onun evine taşınmaya karar veren Dora için artık hayat tek kişiliktir. Ancak suç oranlarının neredeyse hiç olmadığı; güvenilir bir kasaba olan Selis'te sessiz ve sakin bir yaşam sürmek çok kolaydı. Ta ki bir akşam vakti tramvayda gördüğü yarı uykulu adamın ertesi gün aslında bir hırsız olduğunu görünceye dek. Bu durum şimdilik Dora için bir sorun teşkil etmese de, diğer gün hırsızı balkonunda baygın bir şekilde bulunca artık işler farklı bir boyuta taşınmıştır. "Hadi, bana beni nasıl duyduğunu anlat." Histerik bir gülüş kaçtı dudaklarından. "İyi dinle, bir kez anlatacağım." 30.04.2015

10 yaşındaki Mert Atalay'ın en büyük hayali süper kahraman olmaktı. Olmuştu da. 6 yaşındaki Beril'in hem süper kahramanı hem de biricik Mert'i idi ancak Mert, hayranlıktan ibaret sandığı bu sevginin ne kadar büyük olduğunu kavrayamamıştı. Taşınmadan evvel ona bıraktığı mektupta bütün duygularını açıkça yazan küçük kızın duygularının sandığından daha büyük olduğunu fark ettiğinde her şey için çok geçti. Ama kader devreye girince araya giren yılların hiçbir hükmü olmazdı. Üniversite son sınıftayken Beril'le tekrar karşılaşan Mert için hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Çünkü bu sefer kalbinde derin duygular taşıyan kişi Beril değil, Mert olacaktı. ✨ İlk Yayımlanma Tarihi: ✍🏼 31 Temmuz 2016 ✍🏼 ✨ Yeniden Yazılma / Bitiş Tarihleri: ✍🏼 14.09.2018 - 25.07.2021 ✍🏼

Sınıfın sessiz, asosyal çocuğu Halil ve Umursamaz, haşarı kızı Feride. Text-metin karışık. BU HİKAYE 13.3.2022 TARİHİNDE YAYIMLANMIŞTIR. Bölümler kısa aralıkla gelecektir.

Hasret köyden uzakta bir dere kenarındaki küçücük evinde hem hayatla hem de annesiyle mücadele eden başı dik, dili sivri bir kızdır. Yaşadığı yerin yazı kurak, kışı çorak, baharı biraz rahattır. Ama babası olmadığından evin direği sürekli gıcırdar. Annesinin zoruyla gittiği bir düğünde gözü bir Külhanbeyine çarpar, ama başı diktir, pek yüz vermek istemez. Düğün boyu bakışırlar, tek kelime etmezler. Adam da pek bir hoşuna gitse de Hasret bunca bakışı hayra yormaz, yine de içi kıpraşır. Beyaz gömleğine, yanık tenine, kara kaşına, üstünden ayrılmayan kara gözüne... Sonra nasıl olduysa düğünün gecesinde evine gitmiş, saçılmış dökünmüşken penceresinden bir ses işitir, akşamki adamı daha görmeden tanır. Penceresinin köşesine siner, perdesinin arkasına saklanır. Sesini duyar adamın, sonra sesini duyurur. Onca yıllık Hasret bir toz olur bir duman. Sonrası dere kenarı, dut ağaçları, üzüm bağları.. Geçmişten gelen bir Köygöçüren lafı, Hamza'nın Görgülü belası... ..... Tarihi bir hikayedir.

"Eğer olur ya, olması imkansız da; hani olacağı tutar. Gökyüzünden papatyalar yağarsa, bu senin yüzünden olmalı. İşte o an; zamanı durdurarak ölümlüyü ölümsüzleştirmeyi unutma." Oyun Bitti Serisinin 2 & 3. Kitabı. OYUN BİTTİ 2014 - 2017

Sevgi acıtır, öp yaralarımdan belki sana da bulaşır.

Hayat hikâyelerden oluşur. İyi hikâyeler, kötü hikâyeler, mutlu hikâyeler. Acı hikâyeler... Ya hikâyeleri yaşar ve kendinize saklarsınız ya da anlatmayı seçersiniz. Bazen konuşarak, bazen yazarak, eğer şanslıysanız çizerek anlatırsınız. Ya da belki anı yakalayarak, hikâyeyi bir fotoğrafa sığdırırsınız. Benim yaptığım gibi. Fotoğraf, ışık yardımıyla iz bırakmaktır. İz bırakmak. Işık yardımıyla. Karanlıklar arasına bir ışık doğrultmak ve orada güzel bir hikâye yaşatmak. Herkesin uzaktan yüzünü buruşturduğu çamurlu bir yolun üzerinde doğru açıyı bulup göründüğünden çok daha fazlası olduğunu ispat etmek. Bir yüzün, fotoğrafçının açısıyla kaç farklı şekilde görünebileceğini ortaya koymak. İz bırakmak. Geçtiğin her yeri güzelleştirerek, ya da bazen yalnızca gerçek görüntüyü ölümsüzleştirerek. Bazen yaşanan acıların unutulmaması için iz bırakmak. Bazen yalan söyleyerek, bazen her şeyi daha karamsar hale büründürerek ama nasıl olursa olsun çektiğin her fotoğrafla hayata bir iz bırakmak. Gördüklerinden, yaşadıklarından, hissettiklerinden kalan izler.