Ablasının ölümünden 1 hafta sonra gelen e-posta, hayatını geri dönüşü olmayan bir yola sürükler. Livya bunun ağırlığıyla baş etmeye çalışırken ablasının yazdığı bir mektup, Göktuğ ile yollarını birleştirip anlaşmalı evlilik yapmasına sebep olur. . Etrafıma bakınarak düşündüm. Neden bu kadar rahat davranıyordu ki? "Tamam ama bunu nasıl yapacağız?" Bana bakarak gülümsedi. "Evleneceğiz."

Bir kırlangıcı zincire vurmak mıydı esaret? Ya da 4 duvar arasında karanlığa mahkum bırakmak mıydı bu ceza? Artık gözlerimi açınca sabah olmuyordu, sadece karanlığın başka bir tonu. Yaş 25 fakat ben 17'de bıraktım nefes almayı burada zaman diye bir kavram yoktu sadece acının süresi vardı. Belki de bu demir parmaklıkların arasında can verecektim lakin o kalbimde edebi sürgünle yaşayacaktı, benim kara Şövalyem... Birini kurtarmak istiyorsanız ilk önce tutsak kalmayı kabul etmeliydiniz; O bana kırık kemiklerime rağmen sarılmıştı ve umut hiç olmadığı kadar parlaktı artık...

🐉 Ailemi kaybettiğim gün başladı bütün olaylar. İntikam ateşiyle yanıp tutuştum. Gerçekten de aşka inanamamaya başlamıştım ki karşıma o herkesin bildiği ve korktuğu Başkomiser Berk Can Çakal çıkana dek. Birimiz suçlu birimiz masum. Hangimiz kazanacak beli değil. Ben Pınar Esin Kayacı ailemin intikamı için burdayım. Tüm mafya adamlarını yenmek için Ejder örgütünü kurdum. Adaletsiz bir dünyayı adalet getirmek için savaşıcam. Barlas Gök Çakal'la birlikte ailemizin intikamını alıcaz.

"Azra, babasının ani ölümüyle yıkılmış, yıllardır uzak kaldığı Trabzon'a geri dönmüştür. Kendisini bekleyen sadece aile mirası değil; karanlık sırlar, gizemli tehditler ve geçmişin intikamı vardır. Doğum gününde hayatına giren esrarengiz bir mesaj, onu hiç beklemediği bir oyunun içine çeker. İki güçlü aile arasındaki hesaplaşmada, sadakat ve aşk sınanırken, herkesin sakladığı karanlık bir sır ortaya çıkmaya başlar. Trabzon'un sert rüzgârları arasında, hayatı değişecek olan Azra için oyun çoktan başlamıştır."

Sene 2107; Türkiye Cumhuriyeti, diğer Türk devletleri ile birleşip Turanya Hükûmeti olmuş ve Dördüncü Dünya Savaşı ile büyük ülkelerin yıkılmasıyla yeni Turanya Hükûmeti âdeta dünyaya hakim olmuştu. Her şey çok güzeldi. Yepyeni süpergüç devletler doğana kadar: Velgron, Zardeya ve Norevia. Unutmayın elinizdekilerle yetinmezseniz elinizdekileri de kaybedersiniz. Adalet gibi. Yaşam gibi. Hatta kendinizi bile. 🔹Felaketlerden bile güzelliklerin doğacağını kanıtlayan, 🔹Kendinizin ve değerinizin farkına varacağınız, 🔹Gerçek adaletin kaleme döküldüğü, bağımsızlığı anlatan bir roman. ~𝘐̇𝘤̧𝘪𝘯𝘥𝘦𝘬𝘪 𝘢𝘥𝘢𝘭𝘦𝘵 𝘥𝘶𝘺𝘨𝘶𝘴𝘶𝘺𝘭𝘢 𝘷𝘦 𝘷𝘢𝘵𝘢𝘯 𝘴𝘦𝘷𝘨𝘪𝘴𝘪𝘺𝘭𝘦 𝘩𝘢𝘳𝘦𝘬𝘦𝘵 𝘦𝘥𝘦𝘯 𝘣𝘪𝘳 𝘢𝘥𝘢𝘮. ~𝘈𝘴̧𝘬 𝘴𝘢𝘯𝘥ı𝘨̆ı 𝘣𝘪𝘳 𝘦𝘷𝘭𝘪𝘭𝘪𝘬𝘵𝘦 𝘬𝘦𝘯𝘥𝘪𝘯𝘪 𝘶𝘯𝘶𝘵𝘢𝘯 𝘣𝘪𝘳 𝘬𝘢𝘥ı𝘯. ~𝘉𝘢𝘴𝘵ı𝘳ı𝘭𝘮ış 𝘣𝘪𝘳 𝘨𝘦𝘭𝘦𝘤𝘦𝘬 𝘥𝘪𝘴𝘵𝘰𝘱𝘺𝘢𝘴ı. "Aşk, bu hikâyede sağ kefesi olmayan bir Adalet terazisinde dengesini bulmaya çalışıyordu." 𝐘𝐚𝐲ı𝐦𝐥𝐚𝐧𝐦𝐚𝐲𝐚 𝐛𝐚𝐬̧𝐥𝐚𝐧𝐚𝐧 𝐭𝐚𝐫𝐢𝐡: 𝟐𝟖 𝐇𝐚𝐳𝐢𝐫𝐚𝐧 𝟐𝟎𝟐𝟓 *𝕂𝕀̇𝕋𝔸𝔹𝕀ℕ ℍ𝔼ℝ ℍ𝔸𝕂𝕂𝕀 𝔹𝔸ℕ𝔸 𝔸𝕀̇𝕋𝕋𝕀̇ℝ!* ©

Eftalya, genç ve kararlı bir haber muhabiri. Yeni bir dosya haber için kendisine iletilen telefon numarasına mesleki ciddiyetle, şu cümleyle bir mesaj atar: "Merhaba, ben gazeteci Eftalya Alaei. Röportaj talebimizle ilgili sizinle iletişime geçmem istendi." Ancak karşıdan gelen yanıt beklediğinden çok farklıdır. Çünkü bu numara röportaj verecek bir uzmana ya da sanatçıya değil, sınır ötesi görevde bulunan kıdemli astsubay Aren Sancar'a aittir. Savaşın kıyısındaki bir adam ve haber peşinde koşan bir kadının yolları, bir yanlışlıkla kesişir. Bu profesyonel yanlışlık, zamanla ikisinin de hayatındaki en kişisel doğrulardan biri olur. Eftalya'nın objektif ve mesafeli cümleleriyle başlayan bu yazışmalar, Aren'in sessizliği ve geçmişiyle harmanlandıkça, kelimeler hem siper hem sığınak olur. Kimi hikâyeler bir telefon aramasıyla başlar. Bu hikâye ise yanlış atılmış bir mesajla. Ve belki de, en doğru yerde...

Çocuk daha yeni on sekizine basmıştı .Her şey mutlulukla dolup taşacakken, beklenmedik bir vedayla yarıda kaldı hayatı. Bir dostun soğuk toprağa düşüşüyle geride kalan her şey ,yarım kalan kahkahalar, tutulamayan eller ve asla bitmeyecek bir kaderin hüznüydü. Harun, on sekizinci yaş gününden sonra bir daha asla toparlanamadı. Yıkıldı, ayağa kalktı belki, ama her kalkışında daha derin bir çukura yuvarlandı. Düştüğünde kaldıracak kimsesi yoktu. Elini uzatan her şey bir duman gibi dağılıyor, onu biraz daha yalnız bırakıp gidiyordu. Arkadaşının ölüm haberi, kalbini delen bir kurşun gibiydi. O günden sonra mutluluk, bir daha uğramamak üzere terk etti kalbini. Yerini sonu olmayan bir hüzün kapladı. Bu hüzün, onun gölgesi oldu. Her adımında, her nefesinde, onu takip etti. Düştü, kalktı, savaştı, ama nihayetinde yine kaybetti. Kalbi, artık huzurun uğramadığı, kilitli bir kapıydı. Ta ki o mavi gözlerle karşılaşana kadar. Bir rüyadan fırlamışçasına çıkmıştı karşısına. Bakışları, uzun zamandır kaybolduğunu bile unuttuğu bir sıcaklığı taşıyordu. O mavi gözlerde, kendini buldu Harun. O mavi gözler, onun huzuru oldu. Rüyasında gördüğü, belki de hiç var olmayan o kıza tutuldu. Bu, hayata tutunmasını sağlayan tek gerçek umut oldu. Dipteki karanlıkta, ona doğru süzülen bir ışıktı...

> UNUTMAK KENDİNİ KURTARMAKTIR. AMA HER KURTULUŞ, BİRİSİNİN YIKIMINA MÂL OLUR. O, geçmişini unuttu. O, onun geçmişi oldu. Lerya Aygün, zihninin derinliklerine gömdüğü yangınlardan kaçarken, unuttuğu her şeyin bir ismi vardı: Veran Kor. O, susarak bekledi. Küller arasında. O, unuttuğunu sandı. Ama kalbi hâlâ alev alev yanıyordu. Bir psikolog ve eski bir asker... Bir hafıza kaybı ve asla unutulmayan bir yüz... Ve şimdi, zamanın en kör noktasında, yeniden karşı karşıyalar. Geçmiş yanarsa, gelecek küllerden doğar mı?

Uyarı: Bu kitap da rahatsız edici öğeler bulunmaktadır. Şiddet, yetişkin içerik, istismar, cana kast etme, intihar, uyuşturucu gibi konular bulunmaktadır. Kitapta bunların hiçbirini özendirecek bir yorum bulunmamaktadır. Kitap, bu öğeleri temizlemek isteyen insanları konu almaktadır. Yaşanan tüm olaylar ve kişiler hayal ürünüdür. Kitabı buna göre okumanızı rica ederim. "Geçmiş her zaman gömülmez. Sadece bekler, doğru zamanı ve doğru kişiyi." Azelya dayak ve şiddetin hakim olduğu yuvasından kaçtıktan yıllar sonra tekrardan köyüne döner. 'Evim' dediği mezarlık ziyaretinde ise hatırlamadığı geçmişi ona bir fotoğraf uzatır. Bu fotoğraf babasına gençliğine aittir. Ama bu fotoğraf, geçmişten gelen bir hatıra değil; karanlık bir davetin anahtarıdır. "Geçmişine karşı savaşmak için ekibime katıl." diyor adam. Azelya bu daveti kabul ettiğinde, sadece kendi hikâyesini değil, çürümüş bir ülkenin kanlı sırlarını da aralamaya başlar. Türkiye, artık tanınmaz bir halde; uyuşturucu yasallaşmış, medya susmuş, insanlar sessizce yok olurken bir adam gölgelerde hüküm sürüyor: Mahi. İhanetin gölgesinde sıkışıp kalmış savaşçılardı onlar. Hem ülkenin aydınlık tarafını görecekler hem de geçmişlerinin karanlık tarafıyla yüzleşeceklerdi. Karanlık, derinleştikçe gerçek yüzünü gösterir. Ve bazı yüzleşmeler... ölümcül olabilir.

Büyüleyici 1 ci sırada. Irlanda 1 ci sırada 04.30.2025 Bazı aşklar tarif istemez. Nasıl oldu, nasıl geldi bilinmez. Bazı aşklar başkaları tarafından aşk bile sanılmaz. Belki de bizde de böyleydi... Aşkın en yanlış olanıydı bizimkisi. Ama o benim tek umudumdu. Narkotiğim ve antidepresanımdı...