Her hafta 5+ bölüm Babasının sözlerine itaat etmek istemeyen bir kız hayatını değiştirecek olan o adamla evlendirilir.

Herşey bir makber başında başladı onlar için. O gün küçücük halleriyle birbirlerine büyük bir söz verdiler. Zeynep belki unutmuştu ama Cüneyd, Zeynep kilometrelerce ötede olsa bile bu sözü yerine getirmek için elinden geleni yapacaktı.

Yıllar süren firkatin ardından, nihayetinde vuslat iklimine ermişlerdi. Artık zahirî nikâhın ötesinde, bâtınî bir ahitle birbirlerine yâr idiler. Müptelâ; Aşırı derecede bağlanmış, tutkun kişi.

"Yumma gözlerini. Gözünü yumdun mu tasalanır, gama, gussaya düşersin. Gözün nuru, gündüzün nurundan ayrılamaz." 010925 #1 cünzey

KG izlemiyoruz, Kurgu yazıyoruz...

"Sen... " diye söze girdi Zeynep. Cüneyd'in elindeki rüzgâr gülünü göstererek kalakaldı. "Sen O'sun... " Rüzgâr gülünün sahibiydi o. 'Bana rüzgârı öğreten kız...' diye geçirdi içinden.. • Rüzgâr gülü, rüzgârın gücünü gösterirken aynı zamanda iki çocuğu da görünmez iplerle bağlamıştı kaderlerini. Henüz ikisinin de haberi yoktu bu durumdan ama beraber rüzgârı görebildikleri rüzgâr gülü, kalplerini görmelerine de vesile olacaktı... CünZey hikâyesidir. Kurgu tamamen bana aittir. 🍃

"Ceviz ağacının dibinde ve gölgesinde oturulmaz, adamı erken öldürür" derler.

Ağlayabilir miyim gönlüm müsadenle, şöyle katıla katıla şimşekli bir gökyüzü gibi? Günaha batan tüm kirliliğim ile ağlayabilir miyim? Öylesine ama, ölesiye, bu can çıkana kadar bedenden. Nefsimin nefesi kesilesiye, pembe güller mor menekşelere düşesiye, sol yanımın ateşi yükselesiye kadar, kendi omuzumda kimseciklere yük olmadan, ağlayabilir miyim?