Fərqli dünyaların bir yuxuda kəsişməsindən...

"Kanka yeter dedim sana!"Kendine gel!" Burak beni cesetten ayırıken tüm geceyi inletecek bir çığlıkla bağırdı. Bedeni bir öne,bir arkaya sarstı.Kendime gelmemi istiyordu ama ben zâten hiç kendimde değildim ki...

Kiminin intikamı sessizdir. Bizim ki beş katlı bir yetimhane de başlar...

Yozlaşmış kalpler...günah çukuru kazan eller...kıskanç bakışlar....ve bu güzel görünen ama kalbinde kötülük barındıran insanları resmeden bir ressam.... Unutmayın her an kalbiniz resmedile bilir...

Bir iki üç diyince kayıp oluyorsun.Eğer hala oradayda, yorganla üzerini kapatma çünkü ince yorqan sadece seni soukdan korur kötü yaratıklardan değil.

İnsan ne dilediğine dikkat etmeli, zira kalbinden geçen iyi ya da kötü hiçbir dilek gerçekleşmeden peşini bırakmaz, derler. Ben, ölüm diledim. Bir ölümle başladı her şey. Bir başka ölüm onu izledi. Ve bir diğeri...

#novel 1 (Benim ilk ve ilk defa baba-kız kurgusunu yazdığım kitap. Sene 2022 ama bölümleri her sene düzenledim bu yüzden seneleri değişti yanlış anlamayın) [Ilk ve acemi kitabım] ××××× Yeni doğmuş bebeğin ruhu on sekiz yaşlı genç kızdı, o kızın görevi vardı: babasını korumak ve sevmek. Ateş Aslan bir kitapdaki kötü adamdı sadece. Kitaplarda ve ya filmlerde kötü olur: zengin, şımarık, sevilmeyen ve sayre ama Ateş Aslan başkaydı. Küçük yaştan kötülüğü seven, insanlardan nefret eden adam. Babasını bile hiçe sayıyordu Ateş Aslan. "Ben bu adamı nasıl değiştirebilirim!?" Yeni doğan bebek görevini aldı ve eski hayatını hatırladı. Eski hayatında okuduğu saçma kitapta yeniden doğmuştu. [Eğer Ateşi korursan ve düşmanlarını tanıtırsan, ikiniz huzurlu ve mutlu hayat yaşarsınız] İç ses koruması ile soğuk adamı seven baba yapabilir miydi? Ateş Aslan kızı yokmuş gibi davrandı, bir sene işi için gitti, ona sarılmadı. "Bu durum böyle mi olucak? Yada böyle mi devam edecek?" Kızımız üzülmüştü eski hayatta hem terk edilen kız inancını yitirmek üzereydi... ××××× "Küçük cadı hemen oraya elini koy!" Önümdeki kâğıda yanı 'Sözleşme'ye bakarak sinirlendim! /30 yaşına kadar aşık olmak yasak! Eğer sözümü tutmasam babamın bacaklarımı kırmasına izin veriyorum ve evden dışarı adımım atmama sözü veriyorum!/ Bu adam! Sinirle bir birmize bakıştık, ben daha altı yaşındayım! ××××× "Benim kızım erkeğe güvenme sen kayıp edersin. Para mı aşk dediklerinde küçük Aslanım ne demeli?" "Para?" Diye yapmacık gülümsedim eğer aşk dersem başıma ne gelir tahmin etmek istemiyorum... ××××× "Baba!" "Efendim küçük cadı?" "Bana güzel masal anlat! Yarın ödevim var bana anlattığın masalı arkadaşlarıma ve öğretmenime anlatmam lazım" Babam nedense alayla sırıttı ve Ariel masalı değ

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Kitap oldu. Dört kitabı basıldı. ❝El bebek, gül bebek değil; el bebek, öl bebek.❞ Karanlık örgütün kurduğu düzen için doğmuş bir kız çocuğuyken ona verilen en büyük ceza sevgisizlikti. Kaderini kabullendi ve kartını oynadı. O kim miydi? Hisar Alatav. Hayır, sil. His Alatav. Karanlık düzenin kıyameti olmak üzere. O ise Bronz. Karanlık örgüte başkaldırıp kartları yeniden dağıtan adam. Ona Bronz derler. Onların tohumları el bebek gül bebek değildi; el bebek öl bebekti.