"Ben içimdeki kavgayı kaybettim, Kerem, ben senden vazgeçtim." kerem aktürkoğlu ff texting + düz yazı

tamamlandı. @𝘆𝗮𝘇𝘇𝗴𝗶: pire gibisin @𝘆𝗮𝘇𝘇𝗴𝗶: piree @𝘆𝗮𝘇𝘇𝗴𝗶: sürekli ordan oraya sıçrıyorsun @𝘆𝗮𝘇𝘇𝗴𝗶: pire'den bir gol daha @𝘆𝗮𝘇𝘇𝗴𝗶: ha, bu arada ben yazgı @𝘆𝗮𝘇𝘇𝗴𝗶: ve bir pire'ye aşığım ꒦꒷꒦꒷꒦꒦꒷꒦꒷꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒷꒷꒦꒦꒷ 𑁍 𝐤𝐞𝐫𝐞𝐦 𝐚𝐤𝐭𝐮̈𝐫𝐤𝐨𝐠̆𝐥𝐮 𝐟𝐚𝐧𝐟𝐢𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧.

"İnkar etmeye devam mı?" Kerem'in sorusuyla kaşlarımı çattım. "Neden bahsediyorsun?" Sorgularcasına Kerem'e bakıyordum. "Benden hoşlanmadığını söyleyebilir misin?" Söylerdim? Söyleyebilirdim. Dilim tutulmuştu sanki. Söyleyemiyordum? "Senin bana gönlün var gibi gibi." Yanımızdan geçen arabada çalan Barış Manço uymuş muydu şimdi tam olarak buraya. O an her şey yok olmuştu sanki. Sadece o ve ben varmışız gibi. "Belki de öyle, gibi gibi." dediğim şeyle gülümsemesi büyümüştü. "Ben de öyle gibi gibi." Dalga geçerek söylediği şeye gülümsedim. Öyleydi gerçekten, gibi gibiydi.

Futbolcu Kerem. Galatasaraylı Kerem. Mustafa amcanın torunu Kerem. Kocam Kerem. Gökçe Altun kendisini Kerem Aktürkoğlu ile evlenme dairesinde bulduğunda 20 yaşında, üniversite ikinci sınıf öğrencisiydi. Kerem'le daha öncesinde hiç konuşmamış, nikahtan sonra ise birkaç cümlelik bir açıklama, eline tutuşturulmuş bir kredi kartıyla onu bırakıp İstanbul'a dönen 'kocasını' düşünmemişti bile. Taa ki, iki sene sonra haber bile vermeden kapısında beliren Kerem onu İstanbul'a, hemen ardından da Berlin'e götürmek isteyinceye kadar. UYARI: Bu kitapta geçen bazı karakterler Açelya Arıkan gibi, benim öteki yazdığım kurgularımdaki karakterlerdir. Hepsinin aynı evrende yaşamasını istediğim için zaman zaman böyle karşılaşmaları, hatta dostlukları olacaktır. Okumak isterseniz sizi öteki kurgularıma da davet etmek isterim. Bağlı olması planlanan kurgular: Yüzük(Kerem Aktürkoğlu -Yayında), Hedef (Mert Günok -Yayında) ve CV (Barış Alper Yılmaz -Yayında). Not: Olaylar, yerler ve kişiler arası diyaloglar hayal ürünüdür. Gerçek kişilerle alakası yoktur.