Çok yakında lanetli Kasaba..

Güzel, sıcak yatağında, rahat rahat yatsın diye çocuklar, savaşıyordu askerler. Bunu bilen insanlar, biliyordu bu vatana ve askerlere olan borcunu. Parla küçük yaşta öğrenmişti herşeyi. İstiyordu ki o da vatanı uğruna savaşsın, o da vatanı uğruna şehit düşsün. Aklına koymuştu, asker olacaktı bir kere. Büyüyüp, dışarda, ara sıra rastladığı, asker ablalar gibi olacaktı. Hayalleri vardı. Kimse ona karşı çıkmadı. Büyüdü... Kocaman bir çınar ağacı oldu. Öyle büyük ve öyle güçlüydü ki bu çınar ağacı, görenleri kendine hayran bırakırdı. Herkes onu göremezdi. Onun yüzü herkese gizliydi. Onun yüzünü gören, son nefesini verirdi. O öyle biriydi ki kendinden önce ismi giderdi her yere. Bir de, güçlü bir tim vardı. İsmi Sarkaç'tı. İsmi duyan düşmanlar kaçacak delik arardı. Parla büyüdü ve o timin başına geçti. Ama zaman denen o düşman onu timinin başından aldı. Bu hikayeye birde okuyucu lazım! Bu kişi sen olmaya ne dersin?