"Adios amigo." Söylemeyi en çok sevdiği cümlelerden biri olmuştu her zaman. Arkasında bıraktığı cesetlere bakarak söylerdi bu iki kelimeyi ve yüzündeki gülümsemesiyle uzaklaşırdı. Nedeninin ne olduğunu sorgulamadan yerine getirdiği emirler yüzünden ölen onlarca insanın hepsine söylemişti. Kısa bir zamanda nam salmıştı. Acımasızlığıyla, yalanlarıyla, mükemmel saklanışıyla ve elbette ardında bıraktığı cesetlerle. Şu ana kadar her emri sorgusuz sualsiz yeri ne getirmiş ve en ufak bir hata yapmamıştı. Ama ne yazık ki bu durum değişecekti. Sonunda biri, gözlerini açacaktı. * Toplantı odasına girmeden kıyafetimi son kez düzelttim ve derin bir nefes aldım. Heyecanlı sayılmazdım onlarla tanışacağım için ama insanların bir kadın olduğumu öğrendiklerinde verdikleri tepkiyi izleyemeye bayılıyordum. Kapıyı yavaşça itip içeri girdim ve onlarla karşılaştım. Ama en önemlisi, onunla. Hayatımda bu kadar yer edineceğini ve gözlerimi açacağını bilmeden etkileyici bakışlarımı göndermiştim o gözlere. Hemen de çekmiştim. İçeridekiler bana anlamadan bakarken hafif sıska genç adam yanıma geldi ve yüzümdeki sırıtışı genişletecek cümleyi mırıldanarak karşımdaki adamların ağızlarını açık bıraktı. "Tanıştırayım, Kurşun." Akıllarından geçen soruları biliyordum. Bu kadar ceset buna mı ait? O nasıl bir katil olabilir? O meşhur Kurşun, bir kadın mı?

-Yeter artık...yeter! Gecenin esir almış karanlık sokağında avazı çıktığı kadar bağırıyordu genç kız. Karşısındaki genç adam ise onun aksine çok sakin bir şekilde; -Kaç ,belkide bu son şansındır... Bunu o kadar sakin bir şekilde söylemişti ki fırtına öncesi sessizliğe benzetti genç kız,arkasına bakmadan koşmaya başladı dediği gibi ilk ve belkide son şansıydı. Ne kadar koştuğunu bilmese de ayakları artık yenilgiyi kabul etmiş gibi yavaşladı.Koşturmaları adımlara adımları ise yavaş yavaş yürümesine sebebiyet olmaya başlamıştı. Ne olursa olsun düşmemeliydi onun cehennemine. -Artık zaman doldu. Benden kaçamazsın ve bundan sonra emin ol buna bile cesaret edemeyeceksin! Adamın sert sesi tüm mahallede yankılanınca genç kız arkasına baktı. Gecenin karanlığında mahallede bulunan titreyen ışıkta bile gözlerindeki alevi görüyordu genç kız. Korkuyordu... -Çok bile bekledim... Bu güzelliğinden beni mahrum ettiğin için seni zor günler bekliyor küçüğüm. Artık ayakları dayanamadı ve kendini yere bıraktı... -Lütfen yalvarırım bırak beni...lütfen. Kızın yalvarışlarını duymuyordu genç adam. -Asla... Asla bırakmam seni. Genç adam son sözlerini söyledikten sonra yorgun olan küçük bedeni kucağına zorlanmadan aldı. Kucağındaki küçük bedene , eterli mendili burnuna tuttu ve bayılmasını bekledi. Bayılınca arabasına taşıdı ve son kez baygın olan küçüğünün kulağına fısıldayarak: -Seni asla bırakmam. Ne sen kaçabilirsin ne de ben seni bırakırım. Damla ve Ferman'ın aşkıydı bu... Zor da olsa bu onların hikayesiydi.

Boğazından hırıltılı ses yükseldi, "Bacaklarını Aç". Artık kaçıcak yerim kalmamıştı, sonunda Kocama teslim oluyordum. Hep istediği gibi ona itaat etdim, ve dediğini yaptım. "Söyle bebeğim, sert mi olmamı istersin yoksa yavaş mı ?" "Lütfen canımı acıtma Karan" "O konuda söz veremem bebeğim, Çünki seni iliklerime kadar hiss etmek istiyorum" dedi ve yavaşça içime doğru girdi. +18 sahneler içerir rahatsız olacaklar okumasın !!!

Sultan Hanım, büyük salonda elindeki tespihi çekerek oturuyordu. Gözleri kararlı, duruşu dimdikti. Hizmetçiler ayakta beklerken, Baran içeri girdi. Annesinin tavrından yine bir şeyler planladığını anladı. "Baran," dedi Sultan Hanım, gözlerini oğluna dikerek. "Ben kararımı verdim. O kızı alacağım." Baran kaşlarını çattı. "Anne, o kız benden çok küçük. Olmaz." Sultan Hanım tespihini masaya bıraktı. "Olmaz diye bir şey yok! Ben bu konağa o kızı gelin edeceğim. Eğer dediğimi yapmazsan, sana sütümü helal etmem!" Baran dişlerini sıkarak yumruklarını sıktı. Annesinin sözleri ağırdı, onu karşısına almak istemezdi. Derin bir nefes aldı, gözlerini kapatıp açtı. "Peki anne," dedi sonunda. "Ama bir şartım var. Eğer kız istemezse, onunla asla evlenmem!" O sırada, Dilan kendi konağının bahçesinde kuşları izliyor, hayatındaki büyük değişiklikten tamamen habersizdi...

İlk kitabım 🥹🫶 Bir hayat maf olmuş kimsesi kalmamış bir kadın ve onu zorla kızına bakıcı yapan adamın hikayesi.

Hızlıca yanıma gelip bana sarıldı. Sarılmasına karşılık verdim. Biraz sonra konuşmaya başladı. "Yetişemeyeceğim diye çok korktum." dedi. Boynuna sıkıca doladım kollarımı. O beni kendine aşık eden kokusunu çektim içime. O soluk aldığım boynuna gömüldüm. Keşke hep böyle kalsaydık. Sessiz,ama bir o kadar da huzurlu ve mutlu. Omuzuma dökülen sıcak damlayla irkildim. Ağlıyormuydu o? Biraz daha sarıldıktan sonra ayrıldık. Gözlerini gözlerimden ayırmıyor ve konuşmuyordu. Gözleri kızarık ve suluydu. Gerçekten benimle son kez vedalaşmamaktan mı korkup ağlamıştı? Kurgu kendime aitdir. Çalanları aksi takdirde şikayet ederim!

Klasik mafya kurgusudur‼️

Sevdaya tutulmuş iki yüreğin hikayesi.

Yetimhaneden piskopat mafya karısı olmak

Bir araba kazası hayatınızı en fazla ne kadar değiştirebilir ki? Ama eğer bir mafya size çarptıysa.. orasını bende bilemiyorum. Ben İdil.. İdil Akman sıradan bir yaşantım vardı, vardı diyorum çünkü o trafik kazası benim tüm hayatımı değiştirdi. (Kitapta yoğun bir şekilde +18, argo,madde kullanımı,olumsuz davranışlar bulunmaktadır. Dikkate alarak okumanızı öneririm.)