Mavi gözleriyle gözlerimin içine baktı. O gözlerde alıştığım o mesafe, o soğuk perde yoktu artık. Bir anlığına bile olsa, bana bakarken saklanmadı. Sessizce, derin bir nefesin ardından, "Sen kazandın," dedi. İçim sızladı. Kalbim, duyduğu cümleyi reddeder gibi kasıldı. Başımı yavaşça iki yana salladım. Gözlerine baktım... Sevgimi defalarca haykırdığım o mavi gözlere. Ama onun bir türlü görmediği, görmek istemediği sevgime. "Hayır," dedim titreyen bir sesle. "İkimiz de kaybettik." Bana doğru bir adım attı. İçinden çıkan kelime, neredeyse bir fısıltıydı: "Sen ne kaybettin?" Sesi ne kadar alçaksa, gözleri o kadar gürültülüydü. Kırgınlık, pişmanlık ve... geç kalınmış bir fark ediş. Ben de bir adım attım. O son mesafeyi de yok ettim aramızda. Başımı kaldırdım, gözlerinin içine baktım. Yutkundum, ama kelimeler daha fazla içimde kalmak istemedi. "Seni..." İşaret parmağımla kendimi gösterdim. "Benimle oynadın... ve kazandın." Bir an durdum. Sadece nefes alışverişlerimiz vardı artık aramızda. "Ama seni kaybettim..." Gözleri dalgalar gibi kırılıyordu. Mavi hareler titreşti, inceldi. Pişmanlığa bulanmış bir sessizlik çöktü üzerine. Ama ben... İçimdeki o son cesaretle, son defa konuştum. "Bana hiç sahip olmadın ki..." Sözlerim, aramızdaki havayı bile keskinleştirdi. Boğazında bir şey düğümlendiğini görebiliyordum. Gözlerini kaçırmadı ama sustu. Ve... Beklemediğim bir şey oldu. Sadece bir damla gözyaşı döküldü. Yanağından süzüldü, çenesinden aşağıya düştü. Sessizdi... Ama o damla, söylenmemiş tüm kelimelerden daha ağırdı.

Son yirmi yedi saniye. Zaman gelmişti, kulaklıktaki ses son kez konuşacaktı. "Sonuna geldik, küçük hanım," Alacağı canları düşündükce duyduğu memnuniyet, gözlerini daha da büyütüyor, gülüşü dudaklarını aşmaya çalışıyordu. "Cana can!" Sesi sert, ancak bir o kadar da memnundu. "Kadına kadın!" Keskin nişancının parmağı yavaşça tetiğe baskı yapmaya başladı. "Kıza kız, Anıl!" Beş saniye... "İşini bitir!" "Onun gözleri, özgürlük bulduğum gökyüzü değil, boğulacağım denizdi. Ama artık boğulmaktan korkmuyordum, çünkü ben de onun yanmaktan korktuğu ateşe dönüşmüştüm." Bu kitapta bahsedilen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür; her ayrıntısı, sadece kurgusal bir dünya oluşturma amacını taşımaktadır.

MİRAS🕯ℳᥫ᭡ Geçmişinin karanlığında yaşayan bir mafya torunu... Ve onun için her şeyi göze alıp kabul eden cesur bir kızın hikayesi. Geçmişin gölgesi üzerlerindeydi ama iki yaralı beden tek bir yürek olmayı kabul etmişti. Bu belayı başlarından savurmak için çabalayacak, aynı zamanda aşklarını tüm zihinlere kazıyacaklardı... "Mafya bir babanın kendi ailesine ve öz oğluna düşman olduğu bir hikayedir. Oğlunun sevdiği kadını elinden almak, oğlunu sonsuz karanlığa mahkum etmek istemesini konu alır. Dark Roman ve gençlik konularının birbiriyle harmanlandığı, detaylar ve sürprizlerin olduğu bir hikayedir." Gençlik, aşk, mafya ve aile temalı bir kitap... #MİRAS #KaanDemirel #GökçeMiralp #GK #BuseDağıdır ~Buse Dağıdır~ Son olarak; Bunca zamandır bu platformda okuduğunuz çok beğendiğiniz hikayeler var. Bunları biliyorum aynı zamanda da takip ediyorum, araştırıyorum. O sevdiğiniz hikayeler gibi olacağını düşünmeyip yeni hikayelere şans vermek istemediginizi de tahmin edebiliyorum. Ki bu çok normal. Bunu birçok yeni keşfedeceğim bir filmde, müzikte, dizide bende çok yapıyorum. Ama her defasında iyi ki yeni bir şey daha katmışım hayatıma diyorum. Alıştığımız şeyler hoşumuza gider. Ama alışmadığınız bir şeyin alıştığınız şeyden daha hoşunuza gidip gitmeyeceğini denemeden bilemezsiniz. Yani sevgili okurlar, yeni hikayelere de bir şans verebilirsiniz. Miras çok yeni bir hikaye. Her şey çok yeni. O yüzden zamanla olması gereken olacaktır zaten. Tek isteğim umarım bu hikayeye de diğer tüm yeni güzel hikayelere de bir şans verirsiniz.

Bir defter... Beş arkadaş gittikleri dağ evinde buldukları gizemli deftere bir hikaye yazarlar. Bir süre sonra yazılanların gerçekleştiğinden şüphe etselerde buna ihtimal vermek istemezler. Kader çoktan yazılmıştır. Ve o hikayede bir katil vardır... Ne gittikleri dağ evi, ne orada buldukları, ne de yaşadıkları şeyler tesadüftür. O gecenin sabahında bir kişi kehanete kurban olacak ve İnsanoğlu'nun günahlarından beslenen diğer evrende bulacaktır kendini. Buradan kurtulması için o defterdeki tek şeyi değiştirmesi gerektir: Olmaması gereken bir şeyi... ~~~ Sırtım aniden sert ağacın gövdesine çarptığında yaşadıklarımın hâlâ kâbus olmasını diliyordum. Bu kadarı çok fazlaydı. Çenemi kavrayan parmaklarına karşılık altta kalmamaya çalışarak elimi gırtlağına sarmıştım. "Nesin sen?" Yüzümün her karışını inceleyen kara gözlerinde ölümü görebiliyordum. Her an başımı gövdemden ayırmak için tetikte gibiydi. Sorduğu saçmalığa gülmeye yeltensem de bu pek mümkün olmadı. "Ne gibi görünüyorum?" Soğuk suretindeki ifade daha ürkütücü bir hâl aldı. Dudakları ölümün tehlikeli sularından baş gösterircesine yukarı kıvrıldı. "İnsan olmadığın kesin." Parmakları boğazımı kavrarken yutkunmaya çalıştım. Ben bu değildim. Bu kadar aciz hissedemezdim. "Arafa merhaba de, kaçak."

başta olan rastlantıları takmaz fakat bu rastlantılar farklı bir hal alır. Kim bilebilirdi ki Operasyonun mahveden adam Komutanı çıkacak...

❗Yetişkin İçerik Barındırır❗ 0546****; Şu beynini bir rüzgara çevirde ceryan yapsın lan! 0546****; Burası sanayi bak altını çiziyorum sanayi! buranın içinden şortla geçilir mi lan?! 0546****; Şortu bırak senin buranın içinde ne işin var?! 0546****; Beynini en son nerde terk ettin sen?! 0546****; Kafayı mı yedin amına koyayım?! Ekin; Ben mi dedim koskoca sitede gidin fırını, marketi, bakkalı sanayinin içine açın diye?! Başlama Tarihi: 11 Haziran | 23:46