İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...

Yıllarca evde tutsak edilerek babasının işkencelerine maruz kalan Alkım, defalarca kaçmaya çalışır fakat başarısız olur. Bir gün yine kaçmaya çalışırken tehlikeli bir örgüt lideri tarafından kaçırılır. İçine çekildiği oyun, Alkım'ı hayatın gerçekleriyle yüzleştirir. Peki Alkım'ı neler bekliyor? Kitabımı okuyarak öğrenmek ister misiniz? - Bu kitap bir hayal ürünü olup her ayrıntısına kadar kurgudan ibarettir.

Deniz Korkmaz Issız bir sokak olur, ıssız bir bina olur da ıssız bir insan olabilir miydi? Kalbi birinin sevgisiyle ısınmayalı tam 6 sene oluyordu. Sayısız kabuslu gece, sayısız buruk ân. Yaman Varis Yiğitoğlu İnsan doğduğu evin kaderini yaşamaya mahkum değil miydi? Her yanlışa dur denir miydi? Cananı olduğu can'ıyla araftaydı. Yanıp küllerine kavuşmuş bir kibrit ve harlanan kor bir ateş... ♟️ Öldürmüştü... Gözünü bile kırpmadan celladı olmuştu o adamın! O gencecik adamı hiç düşünmeden vurmuştu. Ve ben bu olaya şahit olmuştum. Durmayacaktım. Durmamalıydım! Allah kahretsin neden durmuştum ki! Aniden önüme çıkan birisine çarpınca panikle geri çekildim. "Pardon! Pardon, çok özür dilerim." Başımı kaldırıp çarptığım kişiye baktım. Gözlerimiz buluştuğu gibi gecenin karanlığına karışmış koyu kahve gözlerin sahibi adama baktım titreyen bedenimle. Bu... Bu o'ydu. Az önceki adamı öldüren katil! "Sen.." Koyu kahveleri gözlerim arasında mekik dokurken karşısında korkudan titriyordum. "Yolunu mu kaybettin?" diye sordu tok sesiyle. Bir adım geri çekildim. Tek kaşı usulca havaya kalktı bu hareketime karşılık. Bir umut yanından hızla kaçmaya çalıştığım anda bir kolu belime sarıldığı gibi beni sertçe yanımdaki duvara yasladı. "Bırak beni, imd-" Bir eli kaçmamı engellerken diğerini de dudaklarımın üzerine kapattı. Kolları arasında çırpındığımda belimdeki eli sıklaştı. Duvarla arasına hapsederken bedeniyle yerimi iyice azalttı. "Uslu bir çocuk olursan daha iyi anlaşırız." Cevap vermek yerine gözlerine bakmaya devam ettim. Ama öyle bir bakıyordu gözbebeklerim bile titriyordum karşısında. Gözleri gözlerimi esir almışken yan tarafta bir hareketlilik oldu. Gözlerini gözlerimden ayırmadan konuştu. "Arabaları hazırlayın misafirimiz var." ♟️ *Kitap yetişkin içerikli olacaktır!*