Jasmine Gibson zor bir durumdadır. Banka hesabı neredeyse boştur, işi yoktur ve ailesinin onun için seçtiği eşi reddettiği için ailesi ona sırt çevirmiştir.Gizemli bir kadın onunla bir milyon dolarlık bir iş için iletişime geçtiğinde, bu şansa balıklama atlar. Artık Bay Jefferson'ın yanında, kızının bakıcısı olarak çalışmaktadır... Ama Jefferson'ın Jasmine için düşündüğü tek şey bu değildir.

İki yıl önce üzerime atılan bir iftira ile tüm hayatım değişti. Sevgilim, abim, ailem... Peki ya yıllar sonra geri döndüğümde karşılıklı villalarda her gün eski sevgilimle karşılaşmaya hazır mıydım.? Üstelik ailelerimiz bu kadar yakınken ve onun kardeşi ile en yakın arkadaşken karşılaşmamak mümkün müydü.? Ateş Çağlayan Efsun Gediz. Hazır mıyız.?

Herkes sustuğu sürece töre yaşar. Ama biri konuştuğunda herşey değişir. Arya'nın sesi... Köklü bir aşiretin kaderini kıracak kadar, güçlü olabilir mi? Bazı kararlar gözyaşıyla mühürlenir... Ve o yaşlar bazen kan kadar ağırdır. Bu bir aşk hikâyesi değil. Bu, törenin gölgesinde ezilenlerin, sesi kısılanların, hayatı başkaları tarafından yazılanların hikâyesi. Ben Arya. Herkesin sustuğu yerde sesimi duymanı istiyorum. Ben bir kız çocuğuydum. Oyuncaklarım olmadı. Hayallerim, başkalarının kararlarına kurban gitti. Ben gülmeyi annemden öğrendim, susmayı değil. Bizim evde sessizlik, huzur değil; çaresizliğin en yüksek sesiydi.Ama ben daha çocuk iken annem ile babamı kaybettim...Bana sahip çıkan amcamdan hayatımın en büyük kazığını yiyeceğimi nerden bilebilridim ki? Azad sevdiğini kaçırdı. Aşiret, törenin hükmünü verdi. Ve kurban ben oldum. Kimsenin gözyaşımda boğulmadığı, kimsenin yüreği sızlamadığı bir günde, ben bir adamın adını taşıdım. Ne gelinliğim vardı ne de gülüşüm. Sadece adım değişti, acım aynı kaldı. Miran... Adını ilk duyduğumda, içimde bir ürperti oldu. Kaderimi taşıyan o ismiydi artık. Ben onun eşi değil, sadece törenin kefaretiydim. Ama bilmediği bir şey vardı. Ben ne kadar kırık olsam da, içimde bir isyan taşıyordum. Kırık Töre, sadece bir kitab adı değil. Bu benim direnişim. Bu satırlar, susturulan her kızın sesi, satılan her hayalin çığlığı. Eğer okurken kalbin sızlarsa, bil ki yalnız değilim. Ve senin gibi biri, bu düzeni değiştirebilir. Ben Arya. Bu hikâye benim. Ama yalnızca benim değil.Benim gibi bir töreye mahkum olmuş tüm kız çocuklarının...

Üç çocuğa bakıcılık yapan Neval Bozdağ, çocukların annesinin numarasını yanlış yazması ile bütün mesajları bilmediği kişiye atar. DÜZENLENİYORR!

"Bu avına âşık olan bir avcının skandalı değil... Hâkeza sen aslanın pençesine düşmüş zarif bir ceylan değilsin; kurdun inine düşmüş bir kuzu da değilsin." diye fısıldadığında, sıcak nefesi sus çizgime çarptı. Kül kokan parmaklarının tersi şakaklarımdan aşağıya doğru yavaşça sürtünüp, kirpiklerime takılmış uzun perçemlerimin bir tutamını kulağımın arkasına sıkıştırdı. "Sen sürüsü olmayan bir kar leoparısın, ben de seni yamacında saklayan uçurum." • • • *Kurgunun bütün hakları bana aittir! En ufak bir çalıntı durumunda, gerekli işlemler başlatılacaktır.

"Senden yapmanı istediğim küçük ve basit bir şey daha var Stajyer." Sakin kalmak için derin bir nefes aldım. "Benden daha ne isteyebilirsiniz ki? Tüm gün yapmadığım şey kalmadı. Sizce de artık bu kadarı fazla olmuyor mu?" Sonunda bir tepki vermiş olmamdan memnun olduğunu belli edecek bir ifadeye büründü. Bu sinirlerimi bozarken gözleri üzerimde geziyordu. "Hayır Stajyer bu kadarı yetmez. Yapman gereken bir şey daha var." "Neymiş o?" Bakışları üzerimde gezinmeye devam ederken bir adım yaklaştı. Ondan uzaklaşmak istedim fakat belimden tutup kendine çekerek buna engel oldu. Şaşkınca olduğum yerde kalırken dudaklarıma baktığını fark ettim. Yutkundum. Bir şey söylemek için cesaretimi toplayıp dudaklarımı araladım ama o daha önce davranarak beni şok edecek o cümleyi kurdu. "Çok güzel olmuşsun bugün, bir daha bu kadar güzel olma. Aklım sende kalıyor ve işime odaklanamıyorum, senin yüzünden bugün tüm işlerim aksadı."

Eski bir gelenekle evlenmek zorunda kalan iki gencin hikayesi. Gerçek hikayeden alıntıdır. 1968-1972 arasında geçen hikayedir. Yetişkin içerik içerir. 31.03.2022

Yetişkin okurlar için uygundur! Bir Mahalle Hikâyesi... Çok daha fazlası... ✨ "Bak bana," diye fısıldadı. Dudaklarının arasından çıkan sıcak nefesi benimkilere dokundu. "Bir kere bana eskisi gibi baksan..." yalvarır gibi çıkan sesinin tonuyla tüm iradem dağıldı. "Bırak lütfen," derken gözlerimi kapattım. Elinin birini kaldırıp parmaklarını usulca yanağımda gezdirdi ve çeneme doğru indi. "Adımı söylemiyorsun artık," dedi dişlerini sıkarak. "Fark etmem mi sanıyordun?" Soru soruyordu ama benim buna verecek bir cevabım yoktu. "Senin dudaklarından dökülmesini istediğim öyle çok kelime var ki..." Eğilip anlını anlıma yasladı. Bu kadar yakınken tek nefesi paylaşıyor gibiydik. Onun aldığı soluk, benim dudaklarımda kayboluyordu. Benim sıklaşan nefeslerim ise sanki onu canlandırıyor gibiydi.

"Bana bunu yaptın mı?" "Çok safsın be kızım" ... Genç ve hayatı çok normal geçen bir kızdım. Biriyle tanıştım aşk nedir öğrendim, zamanla bana sevgiyi ve benliğimi öğretti. Kör oldum görmedim... Sağır oldum duymadım... Yürüyemedim... Bedenim tutmadı... ... "Ben..."