"Delilerin sevdası hoyrat bir fırtına gibidir. Günün başında seni sarsan fırtına, gecenin şafağında ılık bir esintiye dönüşüp kaburgalarının arasına sokulur." Saka ve Sanrı'da tanıdığımız Gurur ve Farah'ın hikayesi. SVS'den bağımsız bir kurgu olduğu için Sarkaç'a başlamak için önce Saka ve Sanrı'yı okumanıza gerek yoktur.

Yürüyordum. Sonunda ne olacağını bilmediğim bir yola iyi olmak için çıkmıştım. Gerçi bana daha ne olabilirdi ki, bu hayat daha ne yapabilirdi bana? Artık acımaz dediğim canımı daha ne yakabilirdi? Arafta kalmış bir şekilde yürüyorum iyi olmak için çıktığım bu yolda kötülüklerle karşılaşma ihtimaline karşı yürüyorum. İçimdeki küçük çocuğun yavaş ve küçük adımlarına zıt bir şekilde yürüyorum. İçimdeki yangını umursamadan kendinden emin adımlarım takip ediyor birbirini. Bu yolun geri dönüşü olmayacağını bile bile yürüyorum. Ben içimdeki yangına sebep olan herkesi daha beter yakmak için yürüyorum. Artık eski ben olmayacağımı bile bile, korkularımı yene yene yürüyorum. ♠️ "Bu hamlenin sonunu biliyorsun, değil mi? Gerçekleri öğrenmelerini istiyor musun? Herkes gidecek, herkes! Gerçekler ortaya dökülecek ve hepsi kaybolacak." "Ben onlara inandım, güvendim. Peki ne oldu? Her şey bir yalan, hepsi bir oyunmuş meğerse. Benim duygularımı hiçe saydılar. Ama artık oyun yok! Eğer bu yolun sonunda bir şey kaybedeceksem, en azından geriye kendimle kalacağım. Her şeyi, her şeyi ortaya dökeceğim. Dönüşü yok, dönüşüm yok... Yandığım kadar değil, yakabildiğim kadar yakıcam!"

"Yıldızlara bak,çok güzeller" "Hıhı" "Peki yıldızları sever misin?" "Evet,hemde çok. Peki ya sen?" "Ben mi? Ben yıldızlara bayılırım." Derin bir nefes verdim. "Yıldızlar bana yolumu gösterir." "Yolunu gösteren Yıldızlar? Sevdim bunu. Ben sana bir soru sorabilir miyim peki?" Başımı salladım "Tabii,sorabilirsin" Ne soracaktı acaba? Boğazını temizledi ve ciddi bir ifade ile "Şu karanlık hayattaki yolumu gösteren yıldızım olur musun?" Gülümsedim "Bir teklif mi bu?" Tam sırıttığı sırada arkadan bir silah sesi yükseldi. Ve ardından Ece'nin çığlığı.

"bence bu hastaneye girmeliyiz ne dersiniz ha? "çok saçma derim tabii ki orada ölmüş ama yaşayan bir ceset olduğuna inanılır!" "sadece inanılır ama lara gerçekten öyle birşey yok" " bence lara haklı kızlar orası pekte güvenli gelmiyor sanki ha? "gelir gelir girelim okul çıkışı ne dersiniz? "bilmiyorum yaprak ,haklı olabilirler orası tehlikeli" "saçmalamayın ya!!! girelim bence hem ne kaybederiz ki? "of ama Ahenk sadece girip çıkacağız tamam mı?" "tabi nasıl istersen " "Yaprak , Ahenk söz dinlemiyor" "Ece 17 yaşındaki kıza ne söz dinletebilirim ki ? gireceğiz o hastaneye" "Tamam" "Tamam girelim"

"Bir ölüm mesajınız var..."

suçlu bir avukat gerçek kimliğini gizleyen DEMİR ve onunla görev için evlenmek zorunda kalan KADIN SAVCİ AHU

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.