Ayın solgun ışığı altında, cadı unutulmuş dillerin sırlarını ruhun derinliklerine fısıldıyordu. Kahin, zamansız sessizliğiyle yıldızların gizli kehanetlerini okuyan, kaderin karanlık aynasıydı. Bir araya geldiklerinde, geçmişin zincirlerini kırıp, geleceği yeniden yazacaklardı.

"Ayrılık diyorsun sonra kafamı karıştırıyorsun." Derken gözlerimin dolmasına engel olamadım. Ben üzüldüğümde o daha çok kahroluyordu, biliyordum. Nitekim gözlerimde parlayan yaşları fark ettiğinde yutkundu, gözlerini kaçırdı. "Cüneyd... Sen ne istiyorsun?" Bir arada olduğumuz her an olduğu gibi gözleri benden daha fazla uzak kalamadı. Sesine diken batmış gibi konuşmasaydı bu bakışlar bütün hüznümü dağıtacak kadar anlamlıydı. "Fırtınam rüzgarını yutmasın istiyorum Zeynep." Sustum. Çünkü sımsıkı kapattığım dudaklarımı araladığım ilk anda karşısında hüngür hüngür ağlardım. Onu daha fazla yaralamak istemiyordum. Çok zor olmasına rağmen ona arkamı döndüm hatta bir adım bile atabildim lakin ikincisine yeltenmeden bir dokunuş hissettim karnımda. Cüneyd bana sarılıyordu. Kolları karnımın üzerinde birleşmiş, sırtımı göğsüne yaslamıştı. Asla bırakmayacakmış gibi... Sarılıyordu. Belki de bana tutunuyordu. "Sonra şu anki gibi bana sırtını döndüğünü hayal ediyorum." Kolları biraz daha sıkılaştı. "Mecruh Cüneyd dayanamıyor bu hayale, diyor ki, gözümün önünde dursun. Rüzgarı etrafımda...Saçları omzumda...Zihnimde kaç Cüneyd var bilmiyorum lakin hepsinin ortak bir isteği var benden." "Ne istiyorlar, Cüneyd?" "Zeynep ismi yankılanıyor zihnimde. Kati bir sûretle, her an sadece seni istiyorlar Zeynep."

"ceplerimde incirler dolusu geldim sana zeynep."

Kâinatta ne varsa hepsi vehim ve hayal, Yani aynalara vuran akisler veyahut gölgeler.

Yıllar süren firkatin ardından, nihayetinde vuslat iklimine ermişlerdi. Artık zahirî nikâhın ötesinde, bâtınî bir ahitle birbirlerine yâr idiler. Müptelâ; Aşırı derecede bağlanmış, tutkun kişi.

Kızıl Goncalar dizisinin ikinci sezonunun benim yorumumla yazılmış halidir. Bu hikaye, Kızıl Goncalar dizisine dayalı olarak yazılmış bir fanfiction'dır. Orijinal kurgunun, karakterlerin ve dünyasının tüm hakları dizinin yapımcılarına aittir. Bu fanfiction, tamamen kişisel bir yaratım olup, diziye dair sevgi ve takdirimi yansıtmaktadır. Kızıl Goncalar dizisinin telif haklarına saygı gösterilmiştir ve orijinal kurguyu oluşturanlara ait tüm haklar saklıdır.

CünZey atak geçirirken yazılmıştır

"durursan düşersin demiştin, ben dönerken düştüm."

Kızıl goncalar dizisinin 2.sezonun başından itibaren yazıldı. CünZey içeriklidir. ‼️ "Mü'min korkar ama." diyebildim iç çekişlerimin arasından. "Benden mi korkuyorsun?" kendini suçlamaya o kadar odaklanmıştı ki, ondan korktuğunu sandığının yine onun göğsünde dinlendiğini göremiyordu. Böyle anlarda, yaşça büyük olan o olsa bile, kendimi onun yol göstericisi, yönlendiricisi gibi hissediyordum. "Kaybetmekten." diyebildim sadece. Yüzüne bakmazken konuşmak daha kolaydı. Daha cesur adımlar atabiliyordum. "Neyi?" şaşırdığı sesinin tınısından açıkça belli oluyordu. 'Seni' demek istesem de diyemedim. "Suyu." diyebildim onun yerine. Kulağımın dibindeki kalp atışlarının hızlandığını hissettim.