yalan yaşıyoruz ama gerçek seviyoruz be abi.

çukur ff

"Aşksız geçen ömürden ne çıkar? Kuru bir yaprak gibi savrulur insan. Varsın aşk derdiyle yanayım, Hiç sevmemekten bin kere iyidir bu hal."

'Tüm ihtimalleri tek tek dolaştım. Hepsinde buldum seni.'

Bazı hikâyeler ne tam başlar, ne de biter... Yarım kalır. Ama bir gün, en beklenmedik anda, kaldığı yerden devam etmek için geri döner...

Bu hikâyede, başka bir şekilde olsa nasıl olurdu dediğimiz CünZey anlarını göreceğiz..

Bir yokmuş, bir varmış...Vakti zamanında suyu arayan iki balık avlanmış. İkisi de can havliyle çırpınırken kayıkta; biri bir sıçramış, iki sıçramış, üçüncüsünde suya atlamış. Öbürü avlandığı kayıkta kalakalmış. Suda olan, kayığı kovalamış da yakalayamamış. Kayıkta olan, suya atlamaya çalışmış da başaramamış. Gelmiş zaman, gitmiş zaman. Kayık batmış, balık kaçmış. Lâkin birlikte suyu aradığı o balığı bulamamış. Su uçsuz, kum bucaksız...Kaybolduğunu sanmış. Yüzmüş de yüzmüş, bakmış da bakmış. Bu sefer tek başına aramaya başlamış. Artık suyu değil, diğer balığı aradığını bile anlamadan...

"belki başka bir evrende kendimizin tamamen zıttı ama bir yandan da aynısı olanı buluruz." içinde bambaşka bir dünya barındıran birisin, sınırların olmadığı gibi kendin de yoksun. bu yoksun dünyada senden başka kimim var ki? -fanfiction ()

Kızıl goncalar dizisinin 2.sezonun başından itibaren yazıldı. CünZey içeriklidir. ‼️ "Mü'min korkar ama." diyebildim iç çekişlerimin arasından. "Benden mi korkuyorsun?" kendini suçlamaya o kadar odaklanmıştı ki, ondan korktuğunu sandığının yine onun göğsünde dinlendiğini göremiyordu. Böyle anlarda, yaşça büyük olan o olsa bile, kendimi onun yol göstericisi, yönlendiricisi gibi hissediyordum. "Kaybetmekten." diyebildim sadece. Yüzüne bakmazken konuşmak daha kolaydı. Daha cesur adımlar atabiliyordum. "Neyi?" şaşırdığı sesinin tınısından açıkça belli oluyordu. 'Seni' demek istesem de diyemedim. "Suyu." diyebildim onun yerine. Kulağımın dibindeki kalp atışlarının hızlandığını hissettim.

Aşk ki: Bir mâh-ruh-ı siyâh-çerde Çün âb-ı bekaa verâ-yı perde Hüsn ki: Bir lâle-ruh-ı siyâh-kâkül Sünbüller içinde gonce-i gül