"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

"Bu gece kapılarını iyi kilitle." Kalbim göğüs kafesimi delip geçecek derecede atarken kulaklarımda söyledikleri yankılanıyordu. Korkarak yutkundum. Yardım aramak amacıyla bulunduğumuz dar sokakta gezdirdim gözlerimi, kimse yoktu. Kolumu avcunun içinden kurtarmaya çalıştım, bırakmadı. Gözlerimi buz mavisi gözlerine diktiğimde dişlerimin arasından kesik kesik tıslıyordum. "Bu da ne demek oluyor?" Kısa süreliğine gözleri eğlenen bir hâl alsa da uzun sürmeden eski ifadesizliğine bürünmüştü. Birbirine kenetlenen dudaklarını tekrardan araladı ve karanlık dar sokakta sadece ikimizin olmasına rağmen fısıldadı. "Seni ziyarete geleceğim demek." Bu kurgu 2015 yılında yazılmıştır. ®Tüm hakları saklıdır.

Herşey kızımla Diyarbakır da halamın kızının düğünü için gittiğim gün başladı. Yazılar kısa olacak sizi sıkmayan güzel bir kitap olacak.

Ceren Melek'in Ateşpare serisinden alıntılar.

Yere çakılmayı, dizlerine batan çakıl taşlarını, avuçlarını delen dikenleri. Hepsini ezberleyecek kadar düşmeyi öğrendim ben... İçini çeke çeke saatlerce ağlamayı, sonra hiçbir şey yokmuş gibi yüzünü kurulayıp gülmeyi, yüzümdeki maskeyi kusursuz göstermeyi öğrendim ben... Ama en önemlisi savaşmayı, güçlü kalmayı öğrendim ben ! Yavaş yavaş öğrendim. Düşe kalka, güle ağlaya, acıyı tada, mutluluğu unutana kadar öğrendim ben ! Yeri geldi pes ettim; güçsüz dediler. Yeri geldi kalktım savaştım; bu kadar olamaz dediler. Bir şey daha öğrendim. Duymamayı, görmemeyi. Hepsini tek tek öğrendim ! Sonra kitapların arasında buldum onu. Bir kitap gibi okudum. Zemherinin karanlığında yolumu aydınlatan ışığım oldu. Bilirsiniz kitaplar size bir şeyleri öğrenmenize rağmen yeni şeyler öğretir. O da öğretti. İlk aydınlığı, sonra sevmeyi ve sevilmeyi öğretti. Her şeyi unutsam da onun öğrettiklerini unutamayacak kadar iyi öğrendim... Ben Zemheri'nin karanlığında aydınlığı öğrendim... Bir kadının ilk adımından son adımına kadar olan savaşı bu. Yollar çetrefilli. Sabır gerekli. Peki sen benimle beraber sabrı öğrenir misin ? ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 03/08/2018 📖✒ 27/03/2023 📕🖋️ Bütün hakları saklıdır. Herhangi bir çalınma durumunda yasal işlem başlatılacaktır. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ BU KİTABIN DİZİ VEYA FİLİMLERLE BİR ALAKASI YOKTUR ! ~~~~~

16 yaşında deli dolu kızımız hiç beklemediği anda ailesinin yalan olduğunu sıradan bir İstanbul kızıyken, Trabzonlu TÜFEKÇİ aşiretinin tek kız çocuğu ve torunu olduğunu öğrendi. TÜFEKÇİ aşireti Aden'in hayatına girebilecek mi? Aden abileri ve kardeşiyle neler yaşayacak? TÜFEKÇİ beyleri bi anda hayatlarına giren kardeşleriyle bocalayacaklar belki ama hepsi aden sayesinde değişip abi olmak ne demek tadacaklar. 05/05/25 Klasik bir kurgu olsada, çalınma gibi bir durumda yasal işlem başlatılacaktır. Hepimiz emek harcıyoruz lütfen birbirimize saygı duyalım !!

Geri sayım başlamıştı. Büyük salonda herkes merakla karışık bir heyecan içerisindeydi. Kendinden emin bakışlarıyla üzerindeki uzun beyaz elbisesi ile lider olduğu belli olan kadın ana komuta cihazının başında duruyordu. Tüm duruşuna rağmen kadın da aslında herkes gibi büyük bir merak ve dahası endişe içerisindeydi. Sarkaç turunu tamamlamak üzereydi. Her şey doğru yapılmak zorundaydı. Çok çalışılmış bir planın ilk adımı atılmak üzereydi. Geçmişin aksine tesadüfe yer yoktu. Her şey kontrollüydü ve doğru ilerliyordu. Sarkaç turunu tamamladı. Hermes hedefe iniş yaptı. Büyük salonda coşkulu bir alkış fırtınası koptu. İlk adım atılmıştı ve bu doğru bir adımdı. Elbette geleceği göremeyen herkes için başarı öyleydi ya olsun, bu o an için doğru ve atılması gereken bir adımdı. Şimdi çalışmaların sonucunu almak için bekleme vaktiydi. ... Evrende gerçekten tamamen yalnız mıyız? Yoksa bu fikir yalnızca insan kibrini daha iyi ifade etmek için midir...? .... Her şeyin mükemmel planlandığı bu projede hesapta olmayan tek şey Sarkaç'ın aynı zamanda bir ruh taşıyor olmasıydı. Aşk her şeyin mahvolması için yeterli bir sebepti. Hesap edilemez ve ön görülemezdi. .... Arka kapısı kumsala, ön kapısı ormanın derinliklerine açılan bir evde kütüphanesinde kendini arayan genç bir kız, geçmişin yaralarını şifacı anneannesi bile iyileştirememişken denizden gelen gizemli bir yabancı bildiği tüm gerçekleri alt üst etmek üzeredir. ... Deniz ondan annesini almış yıllar sonra tuhaf bir adam yollayarak dalgasını geçmiştir. O geceden sonra sıradan olan ne varsa silinmek üzeredir hayatından. Denizin beklenmedik hediyesi onu yeni bir kapıya sürükleyecek ve geçmiş kayıplarını telafi edecektir. ...

Güzel, sıcak yatağında, rahat rahat yatsın diye çocuklar, savaşıyordu askerler. Bunu bilen insanlar, biliyordu bu vatana ve askerlere olan borcunu. Parla küçük yaşta öğrenmişti herşeyi. İstiyordu ki o da vatanı uğruna savaşsın, o da vatanı uğruna şehit düşsün. Aklına koymuştu, asker olacaktı bir kere. Büyüyüp, dışarda, ara sıra rastladığı, asker ablalar gibi olacaktı. Hayalleri vardı. Kimse ona karşı çıkmadı. Büyüdü... Kocaman bir çınar ağacı oldu. Öyle büyük ve öyle güçlüydü ki bu çınar ağacı, görenleri kendine hayran bırakırdı. Herkes onu göremezdi. Onun yüzü herkese gizliydi. Onun yüzünü gören, son nefesini verirdi. O öyle biriydi ki kendinden önce ismi giderdi her yere. Bir de, güçlü bir tim vardı. İsmi Sarkaç'tı. İsmi duyan düşmanlar kaçacak delik arardı. Parla büyüdü ve o timin başına geçti. Ama zaman denen o düşman onu timinin başından aldı. Bu hikayeye birde okuyucu lazım! Bu kişi sen olmaya ne dersin?

Kuma olarak gelin gidecek olan Ahenk bir anda kendini Giray'ın karşısında bulur. TÖRE KİTABI !KİTAPTA YAZIM HATALARI BULUNABİLİR! İyi okumalar..