[book one] "Δεν είναι απλά ένα τραγούδι· είναι η υπόσχεση μας." 🌕 Η τροπή που έχει πάρει η ζωή της την έχει επηρεάσει πολύ. Θετικά ή αρνητικά όμως; Η Αφροδίτη αποκτά αισθήματα για τον κολλητό του αδερφού της, κάτι το οποίο δεν ακούγεται τόσο καταστροφικό. Τι γίνεται όμως όταν μαθαίνει πως είναι χάκερ και μέλος μιας συμμορίας αναρχικών; Παρά το μίσος της για τους αναρχικούς, καθώς ένας από αυτούς σκότωσε τον πατέρα της, θα συνεχίσει να τρέφει αισθήματα για αυτόν. [ Την έγραφα στο γυμνάσιο, δεν είμαι proud για το πόσο κακογραμμένη είναι αλλά την αγαπώ γιατί ήταν η πρώτη που έγραψα εβερ. Προκαταβολικά συγγνώμη για όσα θα διαβάσετε🫣 ] The best things happen by chance. Because that's life. - Dory, Finding Dory. [ 2019-2021 ]

Τι κι αν είμαστε όλοι αμφιθυμικοί; Τι κι αν υπάρχει ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο νησί της Αμμουλιανής που έχει σε κάθε συρτάρι και σε κάθε αφράτη λευκή πετσέτα σκέψεις μιας αμφιθυμικής; Μα ας τα πάρουμε από την αρχή... Αμφιθυμία: όταν ένα άτομο διακατέχεται από δύο αντικρουόμενα συναισθήματα. Ας παλέψουμε λοιπόν μέσα σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Είτε μόνη... είτε με παρέα.

Δώσε μου ένα καλοκαίρι ακόμη, ένα καλοκαίρι ίδιο με το προηγούμενο. Θέλω λίγο ακόμη χρόνο μαζί σου, έχω πολλά να σου πω.

«Τι χρώμα έχει για σένα αυτή η στιγμή;» Ήσουν το φως και μιλούσες στο σκοτάδι. Τι κοινά μπορεί να έχουν αυτά τα δυο με ρωτάς. Θα μπορούσα να αναλύω ώρες ολόκληρες αυτή την απάντηση, αλλά δεν θα με πιστέψεις ό,τι και να σου πω. Γι' αυτό προτιμώ να σου πω την ιστορία μας. Την μοναδική απόδειξη που έχω για τις φράσεις «Δεν υπάρχει φως χωρίς σκοτάδι. Δεν υπάρχει σκοτάδι χωρίς φως». Δυο φράσεις που μ' αρέσει να αποκαλώ 'Το θεώρημα Όμπρε' και αν μείνεις μαζί μου στο ταξίδι μας, θα σου λυθούν όλες σου οι απορίες. Εκείνος χρειαζόταν κάποιον να τον βγάλει από τους δαίμονες του. Εκείνη χρειαζόταν κάποιον να την κάνει να νιώσει ζωντανή. Χτισμένοι και οι δύο πάνω στην τέχνη, ο Ανδρέας βλέπει στην Ίριδα όλα όσα του λείπουν και εκείνη σε αυτόν όσα θέλει να γίνει. Πόσο όμορφος να είναι ο κόσμος μέσα από τα μάτια της άραγε;

Το μακρινό πια 2010, ο Φίλιππος, ένας εικοσιτετράχρονος άνεργος γραφίστας, παραλαμβάνει ένα λάθος δέμα που αντί για τα εργαλεία της δουλειάς περιέχει τα παλιά, σκονισμένα σημειωματάρια μιας άγνωστης που, σύμφωνα με την διεύθυνση, μένει στην άλλη άκρη της χώρας και πολύ πιθανόν τα δικά του πράγματα να βρίσκονται στα χέρια της. Οι ταχυδρομικές έχουν ήδη κλείσει λόγω καλοκαιρινής άδειας, κι ένα τηλεφώνημα από την μητέρα του τον κάνει να θέλει να εξαφανιστεί από προσώπου γης. Γι'αυτό αποφασίζει να πάρει το επόμενο λεωφορείο προκειμένου να λύσει ο ίδιος το μπέρδεμα. Με το ταξίδι να διαρκεί μια ολόκληρη μέρα, η περιέργεια και η βαρεμάρα τον οδηγούν στην ανάγνωση των δύο ημερολογίων από το ακόμη πιο μακρινό 1997, της Λυδίας Βυρώνη. Έτσι γίνεται μάρτυρας σε έναν ανεκπλήρωτο έρωτα κι όσων δεν έμαθε ποτέ κανείς για αυτόν, καθώς ανακαλύπτει πράγματα για το παρελθόν του που δεν γνώριζε. « Μέχρι να πάψουν να υπάρχουν καλοκαίρια...» - Ένα πάντρεμα Βόρειου και Νότιου Αιγαίου, δύο κόσμων τόσο ίδιων μα συνάμα τόσο διαφορετικών.

Καλοκαίρι είναι όπου είσαι εσύ, Μιλάμε για έναν έρωτα που τους καίει και τους δυο, σ ένα νησί που μυρίζει θυμάρι και σιωπή. Αλλά εκείνη φοβάται. Δεν είναι ότι δεν τον θέλει, τον θέλει πολύ. Καλοκαίρι είσαι εσύ, Αλλά φοβάται να παραδοθεί, να αφεθεί, να αγαπήσει τόσο δυνατά. Το βλέμμα σου, η φωνή σου, η στιγμή. Κι εκείνος; Την περιμένει κάθε φορά, ακόμα κι όταν τον σπάει. Μα έμεινα μόνος, με το φως να ξεθωριάζει, Γιατί την νιώθει δική του, ακόμα κι όταν του λέει «δεν μπορώ». Κι ο έρωτας να ταξιδεύει σε θάλασσες που δεν φτάνω. Και μια νύχτα έρχεται. Καλοκαίρι ήσουν κι έφυγες νωρίς, Και κάνουν έρωτα. Όχι απλώς με το σώμα. Όχι μόνο με το σώμα. Με όλα τους τα κομμάτια. Όπως όλα όσα πονάνε όταν είναι αληθινά. Γιατί δεν είναι οι έρωτες που τέλειωσαν αυτοί που στοιχειώνουν, είναι αυτοί που δεν ξεκίνησαν ποτέ.

Οι καλλιτέχνες δεν κοιμούνται τα βράδια. #1 στην ποίηση (09/05/25) #1 in poems (15/05/25) ποιητική συλλογή neraidoskonhh

13 ερωτικά γράμματα δίχως ανταπόκριση 13 ερωτικά γράμματα που δεν θα σταλθούν, ώστε να υπάρχει ανταπόκριση. 13 ποιήματα γραμμένα για ένα μπλε άπιαστο. 13 ποιήματα για τα μάτια σου. Για το μ(π)λε, λοιπόν!

**Κάθε Αύγουστος Εσύ** Η Αριάδνη είναι 18 χρονών ,έμενε στην Θεσσαλονίκη και μόλις πέτυχε το πιο μεγάλο της όνειρο - πέρασε στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας .Ύστερα από χρόνια θαμμένα σε βιβλία, ξενύχτια και θυσίες, το καλοκαίρι που της ανήκει επιτέλους ξεκινά. Ο Αύγουστος τη βρίσκει να ετοιμάζει βαλίτσες για το αγαπημένο της χωριό στα Χανιά· εκεί όπου μεγάλωσε η μητέρα της, εκεί που έζησε τα πιο ξέγνοιαστα καλοκαίρια της - όλα εκτός από το περσινό. Αλλά φέτος δεν ανυπομονεί μόνο για τη θάλασσα και τους φίλους.Ανυπομονεί για εκείνον. Ο Δημήτρης. Είκοσι χρόνων, ναυτιλιακά στον Πειραιά, με μάτια που μοιάζουν να ξέρουν μυστικά. Για εφτά καλοκαίρια, οι δρόμοι τους ενώνονται μόνο τον Αύγουστο. Κι ύστερα χάνονται ξανά, όπως τα κύματα που σπάνε και υποχωρούν. Χημεία που δεν βρίσκει ποτέ το θάρρος να γίνει φλόγα. Μα αυτό το καλοκαίρι δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Η σιωπή βαραίνει, η απόσταση μικραίνει και όσα καταπίεσαν για χρόνια, ζητούν επιτέλους να ειπωθούν. Κάθε καλοκαίρι τους έμοιαζε με τέλος. Ίσως, όμως, αυτό να είναι η αρχή. --- Μια ιστορία για όλους τους ανεκπλήρωτους έρωτες