Arkasından bakakalmıştım. Çok mu garip bir şey sormuştum sanki. Alt tarafı adını öğrenmek istemiştim. Yani şu 'genç dev' gibi lakaplar kullanmak sıkıcı olmaya başlamıştı cidden. Masadaki tahtayı uzanarak elime aldım. Kendime doğru çevirip okumaya başladım ki okumaz olaydım. “Gerçekten ilk soracağın soru adım mı oldu. Bu kadar merak ettiğini (!) bilseydim önceden söylerdim. Adım Yaman küçük kız. Ama yarın seni götüreceğim için fazla alışmasan iyi olur.” Ah aptal Ada! Cidden ilk soracağın soru adını sormak mı! Ne zaman gideceğiz gibi adının aksine seni ilgilendiren bir soru varken hem de. Acaba daha ne kadar rezil olabilirdim.  **** Sayısız kere rezil olmayı başarabilen kaçık prensesimizle Odunluğundan taviz vermeyen gıcık prensimizin öyküsü. DİKKAT!: Bu hikayeyi okurken kendinizi duygu karmaşası içinde bulabilirsiniz. Ayaz karakteriyle tanıştığınız andan itibaren psikolojik sağlığınız için hikayeyle bağlantınızı kesiniz!

Onca kalabalığın arasında telaşlı gözleri adamı buldu. Yorgundu, derin bir düşüncenin izlerine rastlanıyordu gözlerinde. Mantığı elverse, diyecekti ki, o da benim gibi düşünmüş tüm gece; beni düşünmüş. Ve hatta diyecekti ki, belki kararsız kalmış, belki gitmemeyi düşünmüş. Fakat mantığı elvermedi, yüreğini susturdu. Genç kızın düşünceleri, zihninde hızla dönerken, adam, yorgun gözlerini kalabalığın üzerinde gezdirdi. Nihayet, kızı gördü. Yüreği aydınlandı. Kız ona bakan bir çift gözün büyüsünde kendini unuttu. Aydınlığı görmüştü adamın gözlerinde, heyecanı görmüştü. Ve dahası görmüştü genç kız; onun o iri, yeşil gözlerinde bir cenneti görmüştü. Yüreği aydınlandı. Hem demiyor muydu zaten yazar: "...benim bütün geçmişim sen bir nazar edersen aklanır, çünkü senin gözlerinde bir cennet bakışı var." * * * "..Evet, gittim ben. Cesaretimi kalkan edemedim kendime, korkaklığıma yenilip gittim ben. Kaçtım. Ama şimdi af diliyorum senden Zeynep. Vaktinde farkına varamadım, doğru, ama anladım işte kıymetini. Bana hesapsızca sunduğun o kalbin değerini, bana bakan gözlerinin mucizesini, adını seslemenin ferahlığını anladım. Senin adın umut oldu bende Zeynep, Zeynep'im. 'Can kuşum, umudum, canım sevgilim.' Affet beni."