linos___amr
تمهيد: هو وأنا... وخيبتي
كان بيني وبينه مسافة قلب... قلب حنّ، وصدّق، وسكت.
كنت نحكي معاه بنظراتي، نضحك في صمتي، ونبكي بلا ما يحس.
كان كل نهار نزيد نغرق فيه، وهو كل نهار يزيد يبعد...
وما كنتش نشوف، لأني كنت مشغولة كيف نخليهو يبقى، مش كيف نحمي نفسي.
هو كان دايمًا "هو"... ما تغيّرش، ما تقرّبش، ما وعدش...
وأنا كنت كل مرة "أنا" اللي تحلم، وتخمّم، وتخمّن، وتكذب على روحها.
كنت نقول: "راه يحس بيا... راه غادي يجي"
لكن الحقيقة؟
جاني في لحظة، وراح في ألف.
واليوم، ما بقى من الحكاية غير وجع نحفظو عن ظهر قلب...
"هو وأنا... وخيبتي".