"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

Mahallenin yaptığı yardımları ile dilinden düşmeyen, bütün kızların deli divane olup peşinden koştuğu, ağırbaşlı, yardımsever ve bir o kadar da sert bir ağır abisi ile evlendiğinizi düşünün... Murat Karasu. Namı değer "Kara Murat" ile tanışmaya ne dersiniz? Uyarı: Bu kurgu tamamen bana aittir! Cinsellik, şiddet ve bağımsız öğeler içermektedir! Reşit olmayanların okumasını tavsiye etmiyorum.

Özel Kuvvetler'de görevli, bombacı olarak bilinen bir tim komutanı; Üsteğmen Ayla Akdoğan. Özel Kuvvetler'de görevli, başarılı bir keskin nişancı; Kıdemli Üsteğmen Savaş Korkmaz. Ayla komutasındaki Kül timi, sınır ötesinde bir operasyonu üstlenir. Karlı dağların üzerinde, bombaların ve kurşunların arasında operasyonu başarıyla tamamlayıp haftalardır esir tutulan, Türk Silahlı Kuvvetleri'nin göz bebeği olan timi kurtarırlar. Ayla; işkenceden ve patlamadan etkilenmiş, yüzü kan revan içinde kalmış bir askerin yanından geçmeye yeltenirken askerin eli kalkar ve Ayla'nın dikenli tellerle çevrili yüreğine dokunur, orada bir savaş başlatır. Çünkü o asker; Ayla'yı yıllar önce veda bile etmeden terk eden eski sevgilisi, Özel Kuvvetler'de görevli Kıdemli Üsteğmen Savaş Korkmaz'dır. > 2025 | SERDENGEÇTİ

Darcy Honore, Paris'te sakin bir apartmanın en üst katında tek başına yaşayan genç bir adamdır. Rutin ve sessiz hayatı yan dairesine taşınan, ortak balkonu paylaşmak zorunda kaldığı Daisy Lune ile tersine döner. Hayat, birbirlerine yabancı olan ikiliyi kısa sürede ortak kullandıkları balkonun gecelerinde yollarını kesiştirir. Gecenin sessizliğinde, ay ışığı altında başlayan sohbetleri gün geçtikçe kalplerine birer tohumun atılmasına neden olur. "Bir gün ansızın kapısını çaldığım kadının gün geldiğinde kalbimin kapılarını çalacağını bilmiyordum. Kollarının arasındaki çiçekler ise ona alacağım yüzlerce çiçeğin yalnızca ilkiydi. Bilmiyordum. Ama çok yakında öğrenecektim. Işıl ışıl parlayan bir çift mavi göz hayatımın tam merkezine konacak beni de kendine hapsedecekti." 01.11.2024

"Bu kadar işte, hepsi bu." Annem cümleye girdi o kadar az konuşuyordu ki, sesini duymak bir mucizeydi. O konuştuğunda sesini zihnime bir çivi ve çekiçle asmak istiyordum. Bir daha ne zaman duyulacağı belli değildi çünkü. "Kızım sen neden böyle yapıyorsun? Bugüne kadar neyini eksik ettik? Ne istediysen almadık mı?" Duyduğum, duyduğun nice cümle... "Biraz sevin..." sesim öyle kısıktı, bir ben duymuştum. Sesimi karşıya, anneme aktaramadım, babama aktaramadım. Bir ben duydum, hep. Lise üçüncü sınıfa başlayan Mehir, hayatının her zamanki gibi sıradan geçeceğinin kanaatindeydi. Ancak zengin ailesi ve sosyeteyle mücadelesi yaşıyla beraber büyümüştü. Şimdi de başında bu bela vardı. Hacker... Onun kim olduğunu bulabilecek miydi? -LİSE KURGUSU- Kitap kapağını tasarlayan Sevgili: bataklikyakamozu' na teşekkürlerimi sunuyorum.

Her sessizlik, paslı bir zincir; her karanlık, umutları kör eden bir perde. Duygular, buz tutmuş nehirler misali cansız; yaşam, mezar taşına kazınmış bir tarih kadar anlamsız. Dünya ikiye bölündü. Bizler ve Ötekiler... Bizden olanlar, kurucu ülkelerin koruması altında, Ötekiler'se bu karanlık dünyada hayatta kalmak zorunda. Sınırlar, duvarlar ve yasalar... Ötekiler artık bunlarla yaşayamaz. Tek bir yolları var: yeni bir isim, yeni bir hayat. Üst sınıfa geçmek zor ama bir o kadar da basit; öldür, çal ve yaşa... Gerçek kimliği unutulmaya yüz tutmuş Sasha Miller da hem bir Öteki hem de bir kimlik hırsızıydı. Geçmişini geride bırakıp düşmanlarının suretinde yaşamaya başladığından beri ruhu ağır bir yükle kaplıydı. Çünkü sırlar er ya da geç ortaya çıkardı. Gerçek kimliğin ne kadar saklanabilir? Peki ya masken düştüğünde hayatta kalabilir misin? ... Alıntı: "Kurulu düzene ses çıkaramazsın." dedi. "O halde onu yıkar, yeni bir düzen kurarım." diyerek karşılık verdim.

Asker konulu bir kitaptır, kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Ruh, insanın dipsiz bir kuyusudur. Sen ruhunda dolaştığını sanırsın ama onun ne kadar derin olduğunun hiçbir zaman farkına varamazsın. Ta ki biri çıkıp orayı talan edene kadar. "Yanacaksınız, yakacaklar. Canınızın acımasını önemsemeyecekler." Parmaklarına sarılı urganı sertçe gerdi. Parmak boğumları giderek beyazlaşırken gözleri, alev topuna dönüşmüştü. "Nefesinizi kesecekler." İki farklı asker; Asena Eyşan Boduroğlu ve Mete Mert Çakır. Birbirlerinden haberi olmadan aynı göreve atanırsa en fazla ne olabilir ki? "Bugün bir tehdit mektubu aldım M.M.Ç'den gelmiş." *Tüm hakları saklıdır.* ∻ Düzenlendi: yirmi dört mayıs | 2021 Yayımlandı: yedi ocak | 2022 ∻

Sene 1992, ülke sağ ve sol çatışmasının izlerini hâlâ taşıyorken henüz yoluna girmiş bir düzen yoktur. Bu çatışmanın içerisinde aynı evde doğup büyümüş olan Firuze ve Ecevit birbirlerinin tek ve en sevdiği oyun arkadaşıdır. Yetişkinlerin kavgalarının ötesinde, boya kalemleri ve oyunlarıyla büyüyen iki çocuğun doğarken beraber yazılan hikayeleri; bir doğum gününde sert bir silgiyle silinir, hiç var olmamış gibi koparlar birbirlerinden. Silgi yazıyı siler, kağıdı hırpalar ve Ecevit bir ailenin avucunun içinde yok edilir. Suçlar ve cezalar. Cezaları yalnızca suçlular mı çeker? Silgi yazıyı siler, leke bırakır ve Firuze en sevdiği oyun arkadaşını kaybeder. Suçlananlar ve cezalandırılanlar. Suçlular sadece yetişkinlerden mi çıkar? Firuze Akın ellerinde fırçalar, karşısında tablolarla yıllardır oyun arkadaşını beklemektedir. Seneler sonra aynı sayfa açılır, silgi de kalem de tek kişinin eline düşer. Ali Ecevit Tarhan, yazıp silmek için yok edildiği o yere geri döner. *** "Firuze sen benim çocukluğumsun," Gözleri derin bir şefkatle bana bakıyordu. Konuşan Ecevit'ti. Onu evvelden tanıyordum. Gözlerindeki şefkat avucunun içine düştü, un ufak edildi. "Firuze sen benim çocukluğumun katilisin," dedi acıyla, nefesini keskin bir bıçak kesti, o bıçağı ben tuttum sandım. Konuşan Ali Ecevit Tarhan'dı. Onu yeni tanıyordum.

Dikiş tutmayan yaralarım vardı. Kabuk bile bağlamadılar. Ona kadar. Sırtıma saplanan hançerlerin sızısı göğsüme vurdu, haykırışlarım yeri göğü inletti. Bu bir lanetti. Parmak uçlarımda yanan şey; geçmişti. Göğsümde harlanıp alev alan şey ise; gelecekti. Ve ben; bana hiç kimse değil de kimsem olan bir adama kaderimi emanet ettim. Kurguda geçen kişi, kurum ve kuruluşlar tamamen hayal ürünüdür.

Ben Okyanus, büyük bir Yangın'dan çıkmayı başarmış ama Kül'e dönmüş bir İstihbarat Ajanı. Karanlık ve fırtınalı bir Okyanus, Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya... Okyanus, içine çektiği herşeyi hırçın dalgaları ile boğardı. Mahvolurdu ama kendini kaybetmezdi. Ben Okyanus'tum, öyleyse neden kendi kendimi boğuyordum? Okyanus'un, yıllar boyunca kendini korumak için zorlukla inşa ettiği duvarları onu yeni bulan gerçek ailesi yıkmayı başarabilecek miydi? Okyanus'ta boğulacak mıdır? Yangın'da Kül'e mi dönüşecektir? Yoksa komutanının orman gözlerinde kaybolacak mıdır? Nefret ettiği gökyüzünü tekrar sevmeye başladığında her şeyin üstesinden gelmeyi öğrenebilecek miydi? Peki ya, Kızıl ailesi? Aile sırları, Okyanus'un bilinmeyen geçmişi... Alabora Timi ve Kızıl Timi neden birlikte görev almaya başladı? Çözülmesi gereken askeri bir sır vardı ama herşey de küçük bir kızda saklıydı... Okyanus mu? Kül mü? Yoksa her ihtimalde de Okyanus'un Kül'ü müydü? "Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya, Şanlıurfa. Emret, komutanım!" "Yüzbaşı Deniz Akif Alabora, Şanlıurfa. Emret, komutanım!"