Nabzına baktım zayıftı ama ölmemişti iki yerinden vurulmuştu çok kan kaybediyordu. Yardım çağırmam gerekiyordu ama telefon burda çekmiyordu bile. Sonra biri kolumdan tuttu korkudan bağırdım. " Kim...kimsin sen" askerdi konuşan. " Benim adım Leyla merak etme sana yardım edeceğim ama telefon burda çekmiyor. Gidip yardım bulmam lazım" bana baktı nefes alış verişi güçlük çekiyor gibiydi yarası ağırdı uyanık olması mucize gibi bir şeydi. "Şimdi izin ver gidip yardım getireyim" ayağa kalkıp gidecekken yine tuttu beni "Buraya nasıl geldin bilmiyorum ama burda kolay kolay kimseyi bulamazsın kumral kız " Benim kumral olduğumu bu karanlıkta nasıl görmüştü..... Binbaşı Kerem Öztürk & Leyla Seyhan

Onlar, babalarının aynı çatışmada şehit düştüğü iki çocukluk arkadaşıydı. Rize'de paylaşılan bir çocukluk... sonra sessizce kopan yollar. Yirmi yıl sonra kader onları yeniden buluşturdu. Yüzbaşı Yaman Ulukurt, bir terör operasyonunda bulduğu esir kadını tanıdığında dünyası sarsıldı: O kadın, Üsteğmen Gökçe Karaca'ydı. Artık sadece onu kurtarmak değil... Küllerinden doğan bir sevdayı korumak için de savaşmalıydı.

asker kurgusu

Buzdan duvarlar örmemişti Sahra etrafına, ateşten teller çekmişti. Alevler vardı her yanında; tenine mühürlenmiş ihanetler, kulağına kazınmış yalanlar, boynuna dolanmış pişmanlıklar... Şeytana dokunan yanardı, ona dokunan kül olurdu. Yaklaşan yanacaktı, dokunan kül; sevene ne olacaktı? ❧ "Ne istiyorsun oğlum sen bu kızdan?" "Onu sevdiğim gibi sevsin beni."

Asena nam-ı diğer Öfke, zorlu ve disiplinli askerlik hayatında cesareti ve kararlılığıyla ön plana çıkan bir üsteğmendir. Ancak yaptığı hatalar sonucunda, kendi ve eski timiyle birlikte ordudan ihraç edilir. Bu ihraç, sadece kariyerini değil, aynı zamanda hayatının temel taşlarını da sarsar. Fakat Asena için mücadele bitmemiştir. Eski komutanı olan albayının gizli bir emriyle, sivil olarak vatanına hizmet etme görevini üstlenir. Yeni görevi, askeri bir birlikle ortak çalışarak ülkesinin güvenliğini sağlamak ve gizli bir tehdit karşısında koruma altına almaktır. Asena, sivil kimliğiyle bu tehlikeli ve karmaşık göreve adım atarken, sadece fiziksel dayanıklılığını değil, ruhunun derinliklerinde saklı olan duygularını da keşfedecektir. Görev boyunca, yıllardır kapanmış olan kalbi yeniden atmaya başlar ve uzun süre önce unuttuğu aşk duygusunu yeniden keşfeder. Görev sırasında, Asena'nın karşısına hem eski dostlar hem de yeni düşmanlar çıkar. Eski timiyle yeniden askeri ortamda bir araya gelmek, ona hem güç hem de karmaşık duygular getirir. Ancak en büyük sınav, kendi kalbinin derinliklerindeki duyguları yeniden canlandırmaktır. Yıllardır saklı kalmış duygular, Asena'nın görev sırasında karşılaştığı tehlikelerle yüzleşirken gün yüzüne çıkar. Bu heyecan dolu hikayede, Asena'nın görevi, onu düşmanlarla dolu bir dünyada sadece vatanını korumak için değil, aynı zamanda kendi kalbinin derinliklerindeki gerçekleri bulmak için bir yolculuğa çıkaracaktır. İhanet, tehlike ve aşkın iç içe geçtiği bu serüvende, Asena'nın cesareti ve kalbinin gücü sınanacaktır.

Öfkenin elleri boğazımı sıkarken son kez kokunu almak istedim. Bize ne oldu bilmek istedim. Ölen kişinin ben olmadığıma inanmak istedim. Sen ise bir mezarın başında ağlıyordun. Askersin sen, akmamalı gözünden yaş. Ölüyüm ben, atmamalı bir daha bu kalp. Derince kokunu içime çektim. "Hepsi bir rüya olsun isterdim." Mırıldanmalarım yüzünden yerinde kıpraşak yavaşça gözlerini açmıştı. Bir yabancıya bakar gibi bakıyordu bana. O kadar soğuk, o kadar uzak. Uykulu bir şekilde "Uyumadın mı sen daha?" diye sordu. "Uzun süre önce uyandım." Uykulu gözlerle baktın bana, kötü bir rüya gördüm o zaman. - Bu kurgu gerçek kişi ve olaylarla ilgili değildir! Herhangi bir benzerlik, çalıntı durumunda hukuksal işlemler yapılacaktır. Başlama tarihi: 27/11/2022 Keyifli Okumalar ♡

Yağmur yağıyor, her yeri sel alıyordu. Sokaktaki insanlar ıslanmamak için oradan oraya koşuyor, trafik arabalar sayesinde tıkanıyordu. Şemsiyesi olan insanlar rahat bir şekilde yolda yürüyordu. Şemsiyesi olmayanlar ise şanssızdı. Yağmurdan ıslanmamak için korunacak yer arıyorlardı. Şemsiyesi olmayan, elinde kalın hukuk kitapları, üzerindeki deri ceketi ile rahatça yürüyordu İzem. Acelesi yoktu. Islanmayı seven biriydi. Küçükken babası onu sokağa attığında yağmurun altında kendi kendine eğlenir, biriken suların üzerine zıplardı. Uzun kahverengi saçları ıslanıp birbirine karışmıştı. Elindeki hukuk kitapları çantasına sığmadığı için elinde sımsıkı tutuyor, ıslanmamaları için boynundaki kahverengi atkıyı kitaplarına siper ediyordu. İzem Karasu. Üniversite son sınıf öğrencisiydi kendisi. Yirmi üç yaşında, geleceğinin hayallerini kuran ve başarılı bir savcı olmayı hedefleyen bir hukuk öğrencisiydi. Son yılının bitmesine ve mezun olmasına sadece aylar kalmıştı. Metro durağına inen yürüyen merdivenleri görene kadar normal hızda yürümeye devam etti. Yürüyen merdivenler gözüne çarpar çarpmaz adımlarını hızlandırdı. İzem dışarıdan çok sert görünürdü. Bakışları her zaman insanlara nefretle bakardı. Oysaki sıcakkanlı biriydi. Sevdiklerine karşı çocuksu olurdu. Merhametli ve sevecendi. Soğuk olduğu insanlara acımazdı. Metro durağına geldiğinde metro gelmişti bile. İnsanlar birbirlerini ittirerek metroya ulaşamaya çalışıyordu. Sanki birbirlerini itmeseler metroya binemeyecek gibi bir halleri vardı. .....