Bas roller. Ayten Mutlugil. Recep Ballioglu Meryem. Nejdet. Ikinci roller. Armaan, Cansu, Ruya, Asiye, Zeliha, Haydar, Yusuf, Evren, Berat, Vahid. Konu. Yasak ask, beklenilmeyen süprizlerle dolu, bir az duygusal, bir az klişe ve bir azda fantastik bir hikaye.

Bir kaçırılma hikayesi. 😉😊

İnsanın kendi duygularını anlaması ne kadar zor ola bilir? Kendimiz anlamak istemiyor ola bilirmiyiz? Peki ya anlayınca iş işten geçmezmi? Sevdiğimizi anlamak için illa kaybetmemiz yada kaybedeceğimizi duymamızmı lazım? Neden öncesinde harekete geçip bir adım atamıyoruz. Normal zamanda sevdiğimize yürümeye bile cesareti olmayan kalbimiz nasıl olurda bir ölüm korkusuyla yürümeyi geçip koşmaya başlıyor? Bütün bu sorulara verile bilecek cevap varmı?

Bir AyRec hikayesi. İnsan sevdiği ve değer verdiği insanın hayallerini gerçekleştirmek için neler yapar sizce?

Gitmek isterken bir an gelir ve git desede gidemezsin . Orda kalamayacağını, kalırsan bir daha kaçamayacağını anlarsın ama yinede gitmek gelmez içinden. Anlamazsın sebebini. Kendini sorgularsın. Gitmek istemezsin, ama istemiye istemiye gidersin. Çünki sebebini anlamasanda, gitmezsen yarım kalacağını, yarım kalacağınızı hiss edersin.

Gönül ferman dinlermi sizce? Bence hayır. Neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilsekde kalbimize söz geçiremeyiz bazen. Her doğru sandığımız doğru olmaya bilir yani. Bu hikayede bunun bir kanıtı.

Bir polisle bir firareyi bir birine yakınlaşdıran beklenmedik hoş tesadüfler.

Bu Mavi rüya dizisi için yazılan en ilk, en uzun, en değişik ve yıllardır devam eden pozitiv bir hikaye. Hikaye Final bölümünün son sahnesinin devamıyla başlıyor ve zamanla yeni olaylar yaşanırken karakterlerde rüyadan uyanıp normal insanlar gibi duygularının, arzularının, üzüntülerinin, korkularının, mizah anlayışlarının olduğunu keşf ederek evrim geçiriyorlar. Yani diziyle kıyaslarsak evrim geçiriyorlar, ama gerçekle kıyaslarsak sadece bir rüyadan uyanıyorlar bence. Zaten olması gereken bu. Senarist karakterleri bir az uyuşturmuş. Pardon bir az değil fazlasıyla uyuşturmuş. Oysa gerçek hayatta öyle değil. Yani okursanız değişikliklerede hazır olun bence. Dahasi hikaye dramıyla boğmuyor. Dram kadar komediyede yer verilmiş bu hikayede. Her durumda her bölümde pozitiv bazen komik sahnelere raslaya bilirsiniz. Öldürmek yerine yaşatnayı ve bazen bazılarını diriltmeyi tercih ediyorum. Diriltiklerimide iyi değerkendiriyorum hikayede. En azından Finale kadar kimseyi öldürmeyi düşünmüyorum. Bide bu hikayede karakterlerin geçmişinde aile bağlarınada önem verilmektedir. Hal böyle olunca yeni karakterler kaçınılmaz, ama yeni dememe bakmayın hepsi hikayeye farklı reng katdı. Benim diyeceklerim bu kadar. Okumak isterseniz bunlarıda bilmeniz gerekir diye düşündüm. Okuyanlarda hikayeyle ilgili düşüncelerini yoruma yazarlarsa çok memnun olurum. Sonuçta bende bu hikayeye emek veriyorum.