Ayça yeni taşındığı evde yeni bir hayata başlayacağını düşünür. Ama ne geçmişi ne de aşkı peşini bırakmaz. Unutmaya çalıştıkları bir bir karşısına çıkar. Öldüğünü sandığı çocukluk aşkını yıllar sonra bulur.

Her damla içimde ki kırıklığın dışa vurmuş hali gibiydi. Birileri kalabalığın ortasında ışık gibi parlar ya ama sen onun ışığında hep gölgede kalırsın. Benim payıma hep gölge düşüyordu.

İnsan hep unutmak isterdi; ne gülünç ki, unuttuğunda ise geçmişin tozlu anılarını ortaya çıkarmak için ruhunu ortaya koyardı.