stand alone complete [unedited] To quote someone, no one can teach you how to write-because life is the one who would teach you how to pen the beginning, climax, and end of your story-but what if you don't like how life writes it? Athanacia Norainne Samonte only has one goal in life-to write until she's out of breath. She loves writing, as much as how the sun always shine after the night has fallen back to slumber. Kaya naman nang makita ang oportunidad na maging script writer ng isang student director na si Kiran Conjuanco-she did her best to be the only option that Kiran could consider. He was her stimulus to write better so he could only set his eyes on her written crafts. Yet, writing was never easy. In this economy, she has a lot to consider when it comes to pursuing passion over practicality. She has to brace herself from the criticisms that barks and bites her whenever they can. She has to see that she's never going to be the best writer-because there will always be someone who writes better. She has to accept that sometimes writing. . .isn't just writing. When life gives her a script that should have been shelved, can Nacia act off script from this film turning into tragedy?

THE LOSERS' CLUB SERIES #4 How does it feel to live with tons of what ifs and should-have-beens? Knowing that under different parameters, you could have worked it out. Knowing that if you only weathered the storm together, you could have built a home in each other's arms. Napakaraming sana--ganiyan ang naging takbo ng buhay ni Ysabelle Katana Montecer. Sana mayaman siya. Sana mas maganda. At sana may kapangyarihan siyang ibalik ang oras. If only she had listened to the little voice in her head, she could have been in a relationship with the only man who ever caught her attention--River Mattias Fuentabella. But it was too late for her. She was a ticking time bomb waiting to go off. A heartbeat away from silence. Kahit ayaw niya, kailangan niyang tanggapin ang hatol ng tadhana. River would always be out of her reach. He was close, but not too close enough for her to hold. They could have happened. They could have been together. But sadly, they never were.

Started: 04/27/2021 Ended: 08/24/2021 Ang hirap palang tumanda. Ang hirap magbayad ng bills. Ang hirap suportahan ng pamilyang akala ay isang milyon ang suweldo mo. Ang hirap ngumiti sa nanay na mataas ang tingin sa'yo pero hindi ka kayang ipagtanggol. Ang hirap tabihan sa hapagkainan ng tatay na pinag-uubusan mo ng pera pero hindi ka maalala. Ang hirap mag-abot ng tulong sa kapatid na baon sa utang. Ang hirap intindihin ng hipag na nakakapagpa-rebond pa kahit kapos na kapos na. Ang hirap pakisamahan ng bunsong halos ilahad ang mga palad tuwing makikita ka. Ang hirap ngitian ng mga taong tanong nang tanong kung bakit hindi ka pa nakakapag-asawa. Ang hirap humarap sa mundong isasampal sa'yo na mag-isa ka. Tulong, bigay, utang. Isang iling mo lang, madamot ka na. Kasama mo sila kapag may maibibigay ka, pero hindi mo sila mahahanap kapag wala na. Ikaw ang kakayod, sila ang tutuka. Ikaw ang iiyak sa pagod, sila ang magtatamasa. Iyon ang summary ng buhay ko. Sobra-sobra ang naririnig na paghingi, kulang na kulang ang naririnig na pasasalamat. Sobra-sobra ang pagpapasensya, kulang na kulang ang natatanggap na pagpapahalaga. Sobra-sobra ang binabayaran, kulang na kulang sa kasiyahan. Kaya nang dumating sa buhay ko ang nag-iisang lalaking hindi ako nakita bilang naglalakad na alkansya, ang nag-iisang lalaking nakinig sa mahabang listahan ko ng problema, ang nag-iisang lalaking nagbigay sa akin ng kakaibang saya, ipinangako ko sa sarili na sa gitna ng hirap ng pagtanda, magtitiis ako basta't siya ang kasama. Kahit pa ang kapalit noon ay pagtalikod sa minahal na pamilya. Kahit pa ang kapalit noon ay paglaban sa mundong pinatatakbo ng kapangyarihan at pera. Kahit pa ang kapalit noon ay ang pagdurusa't pag-iisa. Siya ang ginhawa, pahinga, at kasiyahan ko. Dumating man ang araw na tanaw ko na ang dulo. Dumating man ang araw na wala na kaming sagot sa lahat ng bakit at paano. Dumating man ang araw na pareho na kaming talo.