( ŞEBSEL) BEN SENİ UNUTMAM SEVGİLİM

Yapayalnız

Yalnızlığın en kuytu köşesinde bulunan, beyazın saflığını kaybetmiş ve karanlığın sarıp sarmaladığı iki insan... Şebnem ve Selim bir katilin peşinden giderken yapayalnızlığa her gün daha çok batıyor ve yavaş yavaş yapayalnızlığın ta kendisi oluyorlardı.

Sensiz Ben. (ŞebSel)

"Gitme beni bırakma. Bırakma Selim!" diyebildim sadece. O ise çoktan caddenin karanlığına karışıp gitmişti. Ne yapacaktım? Bunca şeyden sonra beni bırakamazdı, peşinden koşmaya başladım. Olamaz benden daha hızlı tabi. Onu tuttum kolundan, "Selim beni bırakıp hiç bir yere gidemezsin!" diye haykırdım sadece ikimizin old...