İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...

Kitap oldu. Üç kitabı basıldı. Seri, beş ana kitaptan oluşuyor ve 2025 yılı içinde final yapacak. ❝El bebek, gül bebek değil; el bebek, öl bebek.❞ Karanlık örgütün kurduğu düzen için doğmuş bir kız çocuğuyken ona verilen en büyük ceza sevgisizlikti. Kaderini kabullendi ve kartını oynadı. O kim miydi? Hisar Alatav. Hayır, sil. His Alatav. Karanlık düzenin kıyameti olmak üzere. O ise Bronz. Karanlık örgüte başkaldırıp kartları yeniden dağıtan adam. Ona Bronz derler. Onların tohumları el bebek gül bebek değildi; el bebek öl bebekti.

Babasıyla yaşayan kızın mafya tarafından kaçırılmasıyla başlar. RAHATSIZ OLANLAR OKUMASIN KİTAP BİTİNCE SİLİNECEKTİR. İSTEYEN OKUSUN İSTEMEYEN OKUMASIN BAŞTAN UYARIMI YAPAYIM.

0534: O telefonu bana ulaştırman için bir günün var. İpek: telefondan delileri silen mafya bir konumunu mu bulamıyor. İpek: yazık kıyamam sana. 0534: Sen çok yürek yedin herhalde? 0534: katil var diye bağıran kıza ne oldu? İpek: Polise gitmiş olabilirim 👉👈 0534*: Yazıyor.... Çevrimici... İpek: AY IMDAT BENI KESECEKLER 0534* kişisini engellediniz 0534: Çevrimici... Yazıyor... Çevrimdışı... İlk yayınlama tarihi : 3 Haziran 2024

Eylül doğum gününde gelen telefonla herşey mahvolur. Bakalım neler olucak...

Bir zengin ve zalim mafya babasının, fakir ve masum kıza ilk görüşte aşık olması ve onu tutsağı yapmasıdır. Not: Olaylar baya hızlı akıyor ona göre okuyun.

s-ssen uzak dur benden!! "Benden kaçışın yok" diyerek adamlarını üzerime saldı..

Arkadaşınız yerine okulun sahibine mesaj attığınızı bir düşünün...

Gece, İstanbul'un karanlık köşelerine sinsice yayılıyordu. Şehrin altında, gizli bir malikane, sessizliğin en ağır tonunda yankılanıyordu. Her köşesinde lüks ve tehlikenin iç içe geçtiği bu mekânda, soğuk duvarlar, aralarındaki karanlık sırları saklamaktan bıkmış gibi titriyordu. Bu malikane, şehrin bilinmeyen krallığını yöneten bir adama aitti: Aras Kavaklı. Sert, acımasız ve ölüm kadar soğuk bir mafya lideri. Bir kez onun yüzünü gören hiç kimse bir daha gün ışığını göremezdi. Geniş, loş ışıklandırılmış toplantı odasında uzun bir masa, gerginliğin doruğuna ulaşmış insanlarla doluydu. Masanın başında oturan Aras, sırtını geriye yaslamış, sessizliği adeta bir silah gibi kullanıyordu. Yüz hatları keskin, bakışları buz kadar donuktu. Yanındaki adamlar, onun her nefes alışını dahi kontrol eden sadık korumalarından başkası değildi. Kimse konuşmaya cesaret edemiyor, o konuşmadan bir hareket bile edemiyordu. O sırada, kapının kenarında, yanlış zamanda, yanlış bir yerde olduğunu çok iyi bilen biri daha vardı: İrem. Bir hata yapmıştı, hem de ölümcül bir hata. Bir anlık dikkatsizlikle, bu toplantının ortasına düşmüştü. Tertemiz beyaz elbisesi ve masum yüzü, bu dünyaya ait olmayan bir safiyet taşıyordu. İrem, kalbi deli gibi atarken, buradan sağ çıkamayacağını biliyordu. Ancak panik yapacak zaman yoktu. Kendi aklıyla bu kâbusun içinden çıkması gerekiyordu. Birden, Aras'ın eli kalktı. Sessizlik bir bıçak gibi kesildi. O an herkesin üzerine ölümsüz bir gerilim çöktü. Odaya keskin bir emir yayıldı: "Herkesi temizleyin." Silahlar çekildi, mekanik tıkırtılar odada yankılandı. İrem'in gözleri genişledi, nabzı hızlandı. Ölüm, her saniye ona daha da yaklaşıyordu. Kaçacak bir yer yoktu, bir çıkış da yoktu. Ancak aklına bir fikir geldi, çaresizliğin verdiği bir ilhamdı bu. Elini hızla çantasına attı,

Bir insanı tanımak uzun yıllar alır. Yanlış tanıdığını anlamak ise bir kaç saniye. Açelya canından çok sevdiği çocuğa zevkle bakıcılık yapıyordu taki patronunun eli kanlı bir mafya olduğunu öğrenene kadar. Açelya eskisi gibi rahat olabilecek mi ? Peki yeni farkına vardığı duygularına engel olabilecek mi ? En zoru da arada bir intikam meselesi varken ayakları üstünde durabilecek mi ?