Geçirdiği kaza sonrası omurgasında hasar oluşunca yürüme yetisini kaybeden Atilla İlhan Ayaz hayatla bağını keser. 6 yılını ailesiyle yaşadığı nezih mahalledeki evlerinin balkonundan hayata tutunmak için hiçbir çaba sarf etmez tâki o güne kadar. Ailesini evlerinde çıkan yangında kaybeden Aslı Kaya hayatını kardeşine adar. Bulundukları şehirde hayata tutunamayan iki kardeş şehir değiştirir. Gittikleri şehirde bir kafe'de garsonluk yapan Aslı kardeşini okutmak için uğraşır. Hayata karşı olan karamsar düşünceleri birgün balkonunda bulduğu şiirle değişir. Bu hikaye bedensel engelli bir genç ile hayattan soğumuş ölmek isteyen ama onu hayata bağlamaya kardeşi sayesinde yaşamaya çalışan bir kızın engeller ve imkansızlıklar altında başlayan aşklarının hikayesidir. Bu hikayede hepimize bir pay düşüyor umarım herkes kendi payına düşeni alır. Keyifli okumalar. #Attilla İlhan Ayaz #Aslı Kaya Aşk bedeninde değil kalbinde engel olmayanların hakkıdır.

"O da mutlu değil bu halinden. Sen onun yerinde olsan mutlu olabilecek miydin?" Annem derin bir iç çekti. "Tabii ki mutlu olmazdım. Metin... Ben diyorum ki; bir yardımcı tutalım. Böyle engellilerle ilgilenen kişiler var ya... İlgilenir, ilaçlarını verir. Hem ben de artık dinlenir, biraz kendime bakarım." Boğazıma yutkunamayacağım bir yumru oturmuştu. Sandalyeyi hareket ettirip yanlarına doğru sürdüğümde çıkan seslerden sonra bana baktılar. "Madem bu kadar fazla geliyorum koyun beni kapının önüne! Ne gerek var bir yardımcıya para ödemeye!" Annem ayağa kalkarak yanıma doğru yürümeye başladı. Her gün olduğu gibi yine bir tartışmanın fitili ateşlenmeye hazırlanıyordu. ☆ °Kapak için Wattpad Üçüzlerin Kapak Sayfası'na teşekkürler... Mahkum diye nitelendirdiği bedenini hapsetmişti bir odaya. Hem bedenini, hem özgürlüğünü... Koskoca 3 yılı gitmişti birden ellerinden. Şimdi yalnız, öfkeli, mutsuz bir adam. Kime dokunsa ateş, çığ... Özgürlük bedende değil, ruhtaydı. Özgürlük bedende değil, yürekteydi. Özgürlük bedende değil, zihindeydi. Peki sen?

Ailesini bir gece yarısı ani bir trafik kazasıyla kaybeden Can, yaşayan tek akrabasının onu kabul etmesiyle onunla yaşamaya başlar. Can on bir yaşında ve yürüme engelli bir çocuktur. Yanında yaşamaya başladığı yirmi beş yaşındaki Helen, yetimhanede büyümüş, aile ortamı bilmeyen ve sadece kendini düşünen bir insandır. Can'ı yanına almasının tek nedeni, çocuğun kendisinin çektiği sıkıntıları çekmesine gönlünün razı olmamasıdır. Tek kişilik dünyasına bu küçük çocuğu sığdırmakta oldukça zorlanacak olan Helen, bencillik ve merhamet arasında sıkışıp kalır. Beklemediği şey ise, yürüme engelli bir çocuktan hayattan nasıl keyif alacağını öğrenecek olmasıdır. "Senin için bulutları toplamamı ister misin?"

Elindeki ilacı daha fazla sıktı. Yavaş yavaş bilimcimin kapanmaya başladığını fark edebiliyordum. Işe yarayacakmış gibi üstümdeki elbisenin ilk iki düğmesini açıp hızla boynumu kavradım. Kıvranmamdan zevk alıyor gibiydi. Zorlukla ona baktığımda gözlerinde gördüğüm nefretle birlikte, derin nefes almaya başladım. Gözlerinin içi kıpkırmızıydı, şuanda şeytandan farkı olmayan bir adam karşımdaydı. Iyice güçsüzleşen vücudumla birlikte son çare elimi ona uzattım "lütfen..." dedim kısık çıkan ses tonum iyice güçsüzleştiğimin kanıtıydı. Bakışları elindeki ilaca kaydı, tekrardan bana bakıp kaşlarını kaldırdı, alayla "ne yani bu ilaç mı senin hayatta kalmanı sağlıyor?" Dedi inanmamış gibi yaparak. Kalbim gereğinden hızlı atıyordu "ver onu!" Dedim. Terlemeye başlıyordum. Omuz silkip "acaba benim yerimde sen olsaydın ne olurdu Eyşan?" Diye sordu ilacı elinde çevirerek. Derin nefesler almaya çalıştım. Sorusunu kendi cevaplamayı seçti "hayır! Sen benden daha acizsin Eyşan ADAR!" Dedi nefretini kusarak. Aslında onun nefreti tek bana değildi herkeseydi ama canının yanmasını istediği tek kişi de bendim. Bir anda gülmesiyle birlikte yüzümü buruşturdum. "Ahh Eyşan, sen çok çaresizsin! Zayıfsın!" Dedi Kafamı hızla olumsuz anlamda salladım ama konuşamadım. Umursamadan devam etti "onları öyle görünce ne hissettin ha? Kaçmak istedin öyle değil mi? Koşup uzaklaşmak! Peki ya bir tekerlekli sandalyeye mahkum olsaydın, nasıl kaçardın söylesene?" Diye sordu sinirle sıktığı dişlerinden dolayı çenesi gerilmişti. Bakışlarım üstünde oturduğu sandalyeye kaydı. "Hayır! Hayır.. senin zaten büyük bir engelin var!" Dedi. Hızla yüzüne baktım. Saf nefreti gördüm gözlerinde, elindeki ilacı bana doğru atıp gülümseyerek "senin en büyük engelin benim Eyşan ADAR ve en büyük cezan!" Deyip hızla odadan çıktı. Zaman kaybetmed

Gökdeniz kusurundan dolayı kendini sevgiye kapatmış bir adamdı, Gülperi hiç görmediği sevgiyi ondan bekleyen bir kadındı. Gökdeniz âmâ bir adamdı gülperi ise yetim, bu hikaye onların. 19.11.22 acı kategorisinde 1.✨ 30.05.23 aile kategorisinde 1.✨ 26.02.24 umut kategorisinde 1.✨

"Ben Defne Yosun efendim iş ilanı için gelmiştim " dedim stresten terlemiş elini eteğime silerken "Ah hoşgeldin tatlım ben İnci çok gençmişsin Yanlış anlama lütfen ama sence bunu yapabilecek misin Özgür bazen çekilmez oluyor bu aralar en çok dayanan bir ay sabrediyor "dedi sıkıla sıkıla " Elimden geleni yaparım efendim lütfen yaşıma takılmayın 25 yaşındayım fakat bu tarz işlerde çok çalıştım sizde kabul ederseniz hemen Özgür Beyle tanışmak isterim " "Gel bakalım bizim canavara o halde " dedi samimi bir tebessümle önden yürümeye başladı bende onu takip ettim büyükçe kapısı olan bir odanın önünde durduğumuzda bana bakıp göz kırptı ve kapıyı açtı "Özgürcüm seni Defne'yle tanıştırayım canım Defne Yosun bundan sonra seninle o ilgilenecek " dedi elleriyle beni takdim ederek Karşımda tekerlekli sandalyesiyle oturan adam beni göz ucuyla süzüp "Bakalım sen kaç gün dayanacaksın Yosun" "Göründüğünden daha dirençliyim Özgür bey bir o kadar da inatçıyım benden pek kolay kurtulamayacaksınız "dedim kendimden emin bir şekilde İnci hanım bana gülümseyip "Defnecim ben çıkayım siz tanışın gitmeden bir yanıma uğra lütfen diğer konuları konuşalım " deyip odadan çıktı odada ki sessizliği bölen Özgür bey oldu "Senden hoşlanmadım maviş " "Sesi duydunuz mu ?" "Ne sesi ?" "Kalbimin kırılma sesini Özgür bey "dedim yalandan bir hüzünle dudakları geldiğimden beri ilk defa kıvrılır gibi oldu "Seni kovabilirim biliyorsun değil mi ?" "Belki ama sanırım yetki annenizde o yüzden ben pes edene kadar kovamayacaksınız ne yazık ki " "Peki madem inatçısın o zaman sana yapman gerekenleri anlatayım Sabahları 6 da kalkarım ve balkonda kahve içerim gelip beni balkona götürmen gerekiyor ee malum kendim gidemiyorum " deyip altındaki tekerlekli sandalyeyi gösterdi "Hay hay efendim "

Küçük bir serçenin kalbi var bende. Ne kışta sıcak bir yere göçmeye cesaretim, ne de kendi menzilimi terkedecek sadakatsizliğim vardı. Yorgun düşmüş, yıpranmış kanatlarım vardı sadece. Onlarda sağa sola çarpmaktan yaralanmış. Ve bir son bahar sabahı, günün geceye kavuştuğu anda gördüm seni. Ve bir son bahar sabahı günün geceye kavuştuğu anda sevdim. Sen....ey dilime ikamet edenim. Dudaklarından dökülen her kelimeye vurgun bu yürek. Kağıdın kalemi sevdiği gibi sevdim seni.... Sözün cümleyi, Gül'ün dikenini, yağmurun baharı sevdiği gibi sevdim seni. Hiç bir minnet beklemeden, hiçbir karşılık güdmeden. Şiiri seven kadındım, seninle şiir oldum. Bakmadan, görmeden, dokunmadan sevdim seni. . Cihangir....Sevdiğim..... Bana ölüm oldun diyorsun ya... Ölüm dediğin nedir ki, ben yaşayarak sevdim seni.... 3 Şubat 2022 Ahvanoğlu aşiretinin ağası Cihangir Ahvanoğlu..... Feci bir kaza sonucu tekerlekli sandalyesine mahkum kalır. Hayattan elini eteğini çektiği bir sonbahar sabahında, her gördüğünde onu deliye döndüren bir kız çıka gelir hayatına. Feride ..... Bu kitap şahsım tarafından yazılmıştır. Tek bir cümlesi bile kopyalanması durumunda tüm haklarımı kulanacağımdan emin ola bilirsiniz. Aşkın en çaresiz halinin bir imzasıda senin kalbine atılsın. 20.12.2020

Hayata küsmüş, tekerlekli sandalyeye mahkum bir adam, bu adama bakmak için gelip onu hayata döndürmeye karar veren bir kadın...Ve Engel'siz bir aşk... Adamın aksiliği ve kadının inadını gülümseyerek okuyacaksınız. Hayat mücadelelerinde onlarla hüzünlenecek, zamanı geldiğinde aşklarına hayran kalacaksınız...

Daha önceki işinden, kaçtığı ailesi yüzünden ayrılmak zorunda kalan Feride, çalıştığı restorandaki şefin yardımıyla, Kılıç ailesinin yanında işe başlar: Birkaç ay önce saldırıya uğrayan Aliyar Kılıç, kendini dış dünyaya tamamen kapatmıştır çünkü bir daha gözleri göremeyecektir. Tek çaresi olacağı ameliyattır. Ameliyat gününe kadar Aliyar'ın yengesi, ona bu süreçte destek olacak ve gündelik işlerini yapacak bir yardımcı aramaktadır. Aliyar'ın kötü, bencil ve korkutucu bir adam olduğunu bilen herkes bu işten bir adım uzak durmaktadır. Fakat Feride, bütün her şeyi sineye çeker ve yine de bu iş için o konağa gider; bundan sonra Feride, Aliyar'ın gözleri olacaktır. Aliyar, tıpkı bir "yaka çiçeği" gibi Feride'yi yanında taşıyacaktır.