"Bir gün," diye fısıldadı tenime doğru. "Bir gün benim senin için ne kadar yandığımı anlayacaksın. Ama o gün hayatında küllerim bile olmayacak." baslangic: 14.07.24 baris alper yilmaz kurgusu👩🏻‍🍳

Zorunlu bir imza, mecburiyetten kurulan bir yuva... Barış, susarak cezalandırdı. Ceylin, sevilmeden severek bekledi. Kalpleri aynı evde çarptı ama birbirine hiç ulaşamadı. Boşanma kâğıdı geldiğinde, her şey bitti sandılar. Ama gerçek aşk bazen en geç konuşandır. Ve bazı yaralar kapanmaz, sadece şekil değiştirir. Ona "Beyaz Yara" derler... Sessizdir, izsizdir, ama yıllarca sızlar. Bizim yaramızda hep sızladı... .. Ceylin&Barış Tamamen kurgusaldır.

'Ne istiyorsun yine?' Arkasındaki adamın nefesini kulağında hissettiği an kızın vücudu alev misali yanıp tutuşmaya başlamıştı bile. 'Seni.'

"Allah bizi Galatasaraylı erkeklerden korusun valla." "Pınar Hanım?" Pınar başını arkadaşından arkasına çevirdi. Karşısında Galatasaray'ın jokeri Barış Alper Yılmaz duruyordu. Gözleri yuvarlarından fırlarcasına açıldı. "Si-siz?" "Barış Alper Yılmaz ben. Kız kardeşime özel ders için konuşmuştuk."

𝗧𝗔𝗠𝗔𝗠𝗟𝗔𝗡𝗗𝗜! "Aşkın zehir olsa, yine içerim."

Fenerbahçenin liberosu, fenerbahçenin kızıydı o. Hayatını bu renklere aşık olarak geçirmişti. Onun aksine Barış Alper, galatasarayın jokeriydi. Bir iddialaşmayla girmişti kızın hayatına. Ne de olsa zıt kutuplar birbirini çekerdi, değil mi? *kitabın içindeki her karakter kurgusaldır, hiçbir sporcuya kin ve nefret için yazılmamıştır*

"ateşle oynuyorsun barış alper..." Başını sallayıp gülümsedi, "ateşten korksaydım kendimi sana kaptırmazdım."

"Gökalp... bizim oğlumuz. Sen onun öz babasısın." Barış'ın gözleri bir anda irileşti, sanki zaman donmuş, dünya sessizliğe gömülmüştü. İçine bir şey çarpmış gibi oldu, ne bir ses, ne bir hareket... sadece bir ağırlık. Göğsüne saplanan görünmez bir sancı gibi. Kalbi, aniden ritmini şaşırdı; ne hızlandı ne durdu, sadece derin bir sessizlikle yankılandı içindeki boşlukta. Ama artık başka bir şeydi o. Artık sadece bir çocuk değil... Barış'ın kanından, canından bir parça... içini paramparça eden o açıklamanın tam merkezindeydi. Gözleri doldu. Yanaklarına inmeyen, ama gözbebeklerinin içinde büyüyen o doluluk... yılların eksikliği, farkında olmadan duyduğu özlemin ağırlığıydı. "Benim..." dedi Barış, sesi titrek ve neredeyse duyulmazdı. Dudakları zorla oynadı, kelimeleri dışarı çıkarmak isterken titredi. "...oğlum mu?"

Düzen, temizlik takıntısı olan Yağmur'un duvarlarını yıkarak Barış Alper'e kapılmasını içeren mini hikayemiz.

"İkinci baharım değil, sonbaharım olur musun? "