Bebeği lösemi olan Arslan ile kardeşinin beyninde tümör olan Ayşegül, çaresizlik dolu bir dönemde kaderin ağlarını örmesiyle karşılaşır. Onların çaresizlikten başlayan zoraki evlilikleri, acaba güçlü bir aşka yuva olabilecek miydi? "Sakin misin?" diye sorduğunda, iyice yaklaştı. "Sakinim." Onun sözlerinden cesaret alarak, dudaklarıyla dudaklarına dokundu ama ansızın yüzüne yediği tokatla, şaşkına döndü. Ayşegül'ün tedirgin bakan ela gözleri, kırpışan kirpiklerinin altında fazlasıyla masum duruyordu. "Özür dilerim." "Önemli değil... Şimdi ben seni tekrar öpeceğim ve sen bana tokat atmayacaksın." "Sen öpeceksin, ben tokat atmayacağım." "Aynen öyle..." "Tamam." "Öpüyorum." "Öp..." "Tokat yok?" "Tokat yok." Arslan, dudaklarını hafifçe onun dudaklarına değdirdiğinde, Ayşegül istemsizce geri çekildi. Onun gerilemesiyle, Arslan ona doğru yaklaştı. "Kaçarsan olmaz." "Kaçmamam lazım, evet!" "Ayşegül, sakin kal..." "Sakinim. Gayet sakinim!" Karısının titreyen ellerini tuttu ve dudaklarına götürüp öptü. Onu yatıştıracak başka bir çare bulamamıştı. Onun derin bir şekilde nefes almasıyla, rahatlamaya çalıştığını gördü ve tekrar denedi. Dudaklarını onun dudaklarına yakınlaştırdı ve ansızın Ayşegül'ün onu öpmesiyle şaşkınlığa uğradı. Geri çekilen Ayşegül, telaşla söylendi. "Çok pardon! Sen öpecektin, ben tokat atmayacaktım! Ben yanlışlıkla öptüm!" Arslan, kıza şaşkınca baktı. Bu kız gerçek miydi? "Biz öpüşmeye bu kadar zaman harcadıysak, gerisi..." diyen Arslan, geri çekilip önüne döndü. Ne yapsaydılar acaba? Sakin yaklaşınca, becerememişlerdi. Bir anda mı olsaydı? Bir de onu denemek isteyerek tekrar karısına döndü ve ansızın dudaklarına yapıştı. Uzun öpücüğü, nefes almak adına sonlandığında, tekrar yanağına yediği tokatla şaşkınlığa uğradı. "Ayşegül, tokat yok demi

Hades, Kore'ye bağlanacağı gece acımasız bir saldırıya uğramıştı. Acı içerisinde toprağa uzanırken, dışlanmış Prenses Lia, ruhlarını birleştirecek bir kurtarma yapar. 14.09.21 #apollon sırasında birinci! 20.09.21 #yunanmitoloji sırasında birinci! 28.09.21 #mitoloji sırasında birinci! 01.10.21 #poseidon sırasında birinci! 05.10.21 #yunan sırasında birinci! 17.10.21 #peri sırasında birinci! 16.12.21 #hades sırasında birinci! 16.12.21 #olimpos sırasında birinci! 16.12.21 #tanrıça sırasında birinci! 20.12.21 #tanrı sırasında birinci! 20.12.21 #rastgele sırasında birinci! 02.03.23 #kurguolmayan sırasında birinci!

*Tamamlandı* "Sence bizden bir cacık olur mu?" dediğimde önce bana öylece baktı, sonra kahkahalarla gülmeye başladı. Öyle ki boynumdaki kolunu çekip dizlerine dayadı ve katıla katıla gülmeye devam etti. "Lan ne gülüyorsun?" diye sinirle sordum. Teyzeler pencereye çıktı ve gözleri hemen bizi buldu. "Sussana lan, Allahın belası domuz!" dedim dişlerimin arasından. "Esra, kızım hayırdır?" dedi FBI teyze. Hayrı mı kaldı be FBI teyze? Aldık başımıza belayı işte. Ama seni kırmayayım. Hayırlı uğurlu olsun! "Yok Selma Teyze!" dedim gülümsemeye çalışarak. "Arkadaşı kızın biri taciz etti arka sokakta da, kriz geçiriyor şu an." Azman aniden gülmeyi kesti ve kaşları çatıldı. "Vay vah!" dedi diğer pencereden MİT teyze. "Su getireyim mi Akın evladım?" Azman'ın gözleri ona döndü. "Yok sağol Makbule Teyze. Alıştım artık..." dedi ve gözleriyle beni işaret etti. "Bu kızın tacizlerine." Rezillik yükleniyor...%94 Kapak Tasarımı: Gölgehayaller © Tüm Hakları Saklıdır.

(Kitap isim değişikliğine uğramıştır. Eski adı: "Öğretmenim"di) Açtığı yaraları tek kapatabilecek oyken bana gelmemeyi seçen adamın yoluna ölüyordum... ... Bir öğretmen... Küçük bir kızı, kendisinden yaşça küçük öğrencisini nasıl bu denli fazla sevebilirdi ki? O küçük kız, küçücük kalbiyle nasıl kocaman bir adamın aşkında kavrulabilirdi? ... Bir insan, ancak bu kadar sevilebilirdi... Not; Yaş farkı konusu vardır, lütfen bunu bildiğiniz halde bu detaya dair olumsuz yorumlar yapacaksanız hiç başlamayın. 🍂

Tamamlandı. "Edebiyat dediğin şey, insanları hayal dünyasına sürüklemekten başka ne işe yarar ki abi?" Dedim sağa sola bakındım. "Hayır, oturup 'Bu adam neden kırmızı perdeleri tasvir etmiş?' diye düşünmek yerine perdeleri açar, dışarıya bakarsın, işte çözüm bu kadar basit! Yok Şiirlermiş yok romanlarmış." Pamir çantasından test kitaplarını çıkarırken kahakha attım. "Bir de ortamlarda 'Dostoyevski okudum' diye hava atanlar var amınakoyayım ben onların!" Sınıfa herkes beni dinlemeye başladı ve bu bana aşırı öz güven pompalıyordu. "Dostoyevski senin elektrik faturanı mı ödedi, yoksa marketten indirim kuponu mu yolladı? Yok, efendim ',ruhun gıdası'ymış. Ruh, çorba mı ki gıdaya ihtiyaç duysun salağa bak!" Ferman ayağa kalkıp beni alkışladı. "Helal Ahu Başkan;" dediğinde ona bakıp göz kırptım. "Aç bir belgesel izle, hem öğrenir hem vakit geçirirsin. Ama yok, illa kitap okuyacağız. Siz okuyun abi ben okumayacağım." Ben sinirli sinirli söylenirken Hazan kaşlarını arşa kadar kaldırmış bir hale "Ahu sus" diyordu. "Ne suscam abi ya bak şimdi dinle bi bana hak vereceksiniz!" Hazan sinirle "SUS GERİZKALİ YETER SABAHTAN BERİ SÖYLENİYORSUN-" derken lafını kestim. "Edebiyat dersinin amacı nedir? Cidden, bunu biri açıklayabilir mi? Bir de 'Bu yazar burada ne demek istemiş?' diye soruyorlar ya o zaman onları öldüresim geliyor!" "AHU OĞUZ HOCA ARKANDA SUS ARTIK!" Bir anda lal oldum. Sessizce bana bakıyordu gözlerinde saf bir sinir ve öfke vardı. Hoca kollarını göğsünde birleştirmis bir halde kaşlarını çattı ve "Ka'rı pür-sükûn ve mütevahhşi bir kız." diyerek onu takip etmem için elini salladı. Küfür mü etti o?