Bir kere sevdin mi, geçmişin kanar, geleceğin susar... Ama kalbin hep onunla atar. Almila... Hayatın en kuytu köşesine sıkışmış bir genç kız. Yetimhanede büyüyen, kalbinde sevgiden çok sessizliği taşıyan, gözlerinin içinde umut değil, alışılmış bir karanlık barındıran biri. Ta ki onu bulana kadar... Alkan. Soğuk, mesafeli, karanlık ve yıkıcı bir adam. Ama Almila için bir sığınak. Bir yabancının kucağında ilk kez ait hissetmek, onun gözlerinde ilk defa sevilmek gibi. Fakat bazı adamlar, sevmeyi bile yaralı öğrenmiştir. Ve bazı aşklar, yanlışlarla başlar. Bir yanda içinden çıkamadıkları geçmiş, diğer yanda günahlarla örülmüş bir bağ... Alkan'ın Almila'yı "korumak" adına yaptığı büyük hata, her şeyi paramparça eder. Güven yıkılır. Kalpler dağılır. Ama aşk-öyle kolay pes etmez. Çünkü bazı kalpler, bir kere çarptı mı... Senden Vazgeçmez. Sevmenin en karanlık haliyle yüzleşmeye hazır mısın? Birini kurtarmaya çalışırken, kendini kaybetmeyi göze alabilir misin? Ve aşk... her şeyin sonunda hâlâ en gerçek şey olabilir mi? Senden Vazgeçmem, duyguların sert duvarlara çarptığı, kalbin en kırık yerinden sevdiği, yıkıcı ama vazgeçilmez bir aşkın hikayesi. Çünkü bazen sevmenin tek yolu, her şeye rağmen onun yanında kalmaktır Birbirine yabancı iki dünya... ama aynı acının farklı halleri. Bir taraf susmayı öğrenmişti, diğer taraf bağırmayı. Ve ikisi de sevmeyi bilmiyordu ta ki birbirlerine dokunana kadar...

Rengin, çocukluğundan beri kekemeliği yüzünden içine kapanmış, kelimelerini hep içinde saklamış bir kızdır. En büyük yaralarını ise okul yıllarında yaşadığı zorbalıklar açmıştır. Bu zorbalığın başında Bade vardır. Bade'nin sözleri, bakışları ve küçümsemesi Rengin'in suskunluğunun en büyük sebebidir. Rengin'in ağabeyi ise o yıllarda Bade'nin yanında yer almış, kardeşini korumak yerine görmezden gelmiştir. Bu ikisinin arasında yıllarca konuşulamayan derin bir kırgınlık birikmiştir. Rengin büyüdüğünde sadece kendi sesini değil, abisiyle yarım kalmış bağları da bulmak zorunda kalır. Tam da bu kargaşanın içinde Batuhan ortaya çıkar. Onun Rengin'e yaklaşması, sadece bir yakınlaşma değil; herkesin birbirinden sakladığı sırları ortaya çıkaracak zinciri başlatır. Batuhan yüzünden yaşanan yanlış anlaşılmalar, Rengin'i hem kardeşiyle hem Onurla hem de kendi geçmişinin gölgesiyle yüzleşmeye zorlar. Ve Onur... Rengin'in çocukluğundan beri sustuklarında bile onu anlayan, kelimeler çıkmasa da duyan kişi. Onur yıllarca yalnızca sabırla sevmiştir. Rengin dünyasını kapattığında kapıyı zorlamak yerine önünde oturup bekleyen kişidir. Rengin bütün acıların içinden geçerken Bade'yle yüzleşir, abisiyle hesaplaşır, Batuhan ile ilgili gerçekleri öğrenir. Fırtına devam ederken, iki aşık artık kavuşmuştur. " Gökyüzü gecesine kavuştu Gökyüzün ben, gecem sen." "Gece gökyüzüne kavuştu Gökyüzüm sen, gecen ben." ama bilmedikleri bir şey vardı her masal mutlu bitmezdi her kavuşmanın bir bedeli olacaktı. kavuşmak bazen de ayrılmak demekti...

Bir komutana anonim olarak mesaj atarsak en fazla nolur? ‹ ·_· › Başlangıç: 04.03.2024 Bitiş:04.01.2025

Çevremdeki ağaçlar aynı gözükseler de aynı değiller. Uzaktaki dağlar bildiğimden daha soğuk. Rüzgar aynı hissettiriyor belki ama o bile tanıdığım rüzgar değil. Çünkü benim dünyamda çoktan unutulmuş büyüleri taşıyor kucağında. Olduğuma inandığım yerde değilim. "Bana her şeyi anlat. Bana dünyanızla ilgili her şeyi, en küçük detayına kadar anlat." Ben, Eira Morwen, dönmenin bir yolunu öğreneceğim. Ve ancak her şeyini bilirsem büyüyle ve korkunç canavarlarla dolu bu dünyanın girişini de çıkışını da bulabilirim.

Küçük bir taşın hayatını altüst edeceğinden habersiz, ailesinin intikamı peşinde koşan genç bir kız. Bu intikam arzusu için hayata tutunan Davina Pride'ın hikayesi... Bu keşfettiği yeni fantastik dünyada kendi krallığını kuran savaşçı bir kızın hikayesi... Bu yolda sevdiklerinin bile ihanet edebileceğini öğrenen kızın intikamı kanlı bir yağmur gibi yağacaktı... Herkes bu kanlı yağmurun altında verecekti son nefesini. Bu hikayede öğrendiği en önemli şey ise; Aşkın bile ihaneti engellemediği... 🔥🌊🌪️🌳 Dudaklarımı ıslattım. Bakışları dudaklarıma düştü sonra çok yavaşça simsiyah olan gözlerime tırmandı. "Siyah renginin bu kadar parlak olabileceğini düşünmezdim" dedi. Dudaklarım kıvrıldı. "Beni her gören gecenin parlayan yıldızı sanar Duson ama ben-" Cümlemi o tamamladı. "Gecenin ta kendisisin" Bakışlarına odaklandım. Sanki benimle değil ruhumla konuşuyordu. Kendimi bir anlığına çırılçıplak hissettim. Beni tanıyor gibi bakıyordu, daha da kötüsü beni anlar gibi... Gardımı düşürdüğüm an oyundan atılırdım, ben kendimi bu kadar savunmaya almışken onun gardı dahi yoktu ama yinede ne kadar vursamda bir etkisi olmuyordu. Bu adam koca bir kafa karışıklığından ibaretti. "Hatta sen gece gibi tüm sırlarını saklayabilen, kudretin verdiği zevki hissedebilensin aslında" Cümlesi bittiğinde sadece sustum. Çünkü söyleyecek bir kelimem kalmamıştı buna karşı. Onun dediği gibi tüm sırlarımı karanlıkla saklıyordum. Kudretimin büyüklüğünü ben dahi anlamazken o ise tüm bunca şeyi ruhumun en karanlık parçasından anlamıştı; Gözlerimden...