1. Μην αφαιρείς ζωή, είναι ιερό το αίμα 2. Μην προδώσεις τον έρωτα, είναι φλόγα αγνή 3. Μην απλώσεις χέρι ξένο, είναι πικρό το κέρδος 4. Μη σπείρεις ψέμα, η αλήθεια σε βλέπει 5. Τίμα τη ρίζα σου, πατέρα και μητέρα 6. Μην αφήσεις τη ζήλια, να φθείρει την ψυχή 7. Μη φυλάς κακία, γίνεται δηλητήριο 8. Μην κρίνεις τον άλλον, ο καθρέφτης σε κοιτά 9. Μην ποθήσεις ξένα αγαθά, η καρδιά σου αρκεί 10. Μην ποθήσεις ξένη αγάπη, η δική σου σε περιμένει Don't copy ©2025 all rights reserved by Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Μείνε... είπα κι εκείνος γέλασε. Πόσο αστείο του φάνηκε να με βλέπει να υποφέρω; Πόσο άρρωστο ήταν από την πλευρά μου να ψελλιζω αυτες τις λέξεις.... Για εκείνον ήμουν ακόμα ένα θύμα στο κατεστραμμένο και διεστραμμένο μυαλό του .... Η έτσι πίστευα... Για εμένα ήταν όλα όσα κορόιδευα και καταδικαζα... Όλα οσα απαρνιομουν... Η αυταπάρνηση έγινε ανάγκη.... Και ο βιασμός καθημερινότητα.... Ξερω το πρόσωπό πίσω από τη μάσκα. τον ακούω όμως... τον ακούω να παλεύει με την αρρώστια του κάθε βράδυ πριν έρθει στο δωμάτιο μου ... Με λένε Ρενατα.... Και πάσχω από το σύνδρομο της Στοκχόλμης.... Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα

Μια μοιραία συνάντηση, δύο αντίθετες ψυχές και ένας άκαυτος πόθος. Εκείνη αρνείται πως θα πέσει πρόθυμα στο κρεβάτι του. Εκείνος της ορκίζεται πως θα την κάνει δική του. Μια ανήθικη συμφωνία που θα πλέξει τις μοίρες δύο ανθρώπων σε έναν επικίνδυνο ιστό μίσους και έλξης. *Αυστηρώς άνω των 18 (περιέχει υβριστικό περιεχόμενο, περιγραφή σεξουαλικών σκηνών και εμπλοκή με ναρκωτικά)

<<Εσυ πρέπει να είσαι η Άννα>> ακούστηκε μια βραχνη φωνή <<ναι εσύ ποιος είσαι;>>η Άννα ήταν μπερδεμενη δεν μπορούσε να καταλάβει... Του ξέφυγε ένα γέλιο <<Παράξενο να μου το ρωτάνε στο σπίτι μου αλλά αφού θες να συστηθούμε πριγκίπισσα...>> πριγκίπισσα; μα ποιος να είναι αναρωτήθηκε η Άννα, δεν καταλάβαινε «Με λένε Αλεξάντερ...>> μόλις το άκουσε αυτό άρχισε να την λούζει κρύος ιδρώτας δεν ήξερε τι να κάνει ούτε τι να πει απλά κοιτούσε, αυτά τα μαύρα μαγευτικά μάτια... <<Χα-χαρη-κα>> ήθελε η φωνή της να βγαίνει με αυτοπεποίθηση αλλά δεν τα κατάφερνε..<<Με φοβάσαι; και καλά κάνεις>>Ειπε ο Αλεξαντερ με την σαγηνευτική φωνή του. Όταν ακουσε η Άννα Αυτά τα λόγια ξεροκαταπιε και γύρισε να φύγει.. αλλά ο Αλεξαντερ άπλωσε το μεγάλο του χέρι και την σταμάτησε, τα πρόσωπα τους ήρθαν σε απόσταση αναπνοής <<Πλάκα κάνω μην φοβάσαι. Γιατί ήσουν έξω τι έψαχνες;>> της είπε πάνω από τα χείλη της. ________________________________________________________________________________________________ Τι θα γίνει όταν θα έρθουν σε μια συμφωνία; Θα μπορέσει ένας αναγκαστικός γάμος να ενώσει δυο ψυχές; Θα είναι καταστροφική η ένωση μιας επώδυνης και μιας σακατευμένης ψυχή;