"Gerçekten beni bırakıp gidecek misin?" dedim, gözlerinin içine bakarak. "Kalamam..." dedi sadece. "Neden?" diye bağırdım. "Neden, neden, neden!" diye deli gibi bağırıyordum. "Her şey bu kadar basit miydi?" diye bağırdım. "Söyle!" "Kalamam, anlamıyor musun!" diye o da bağırdı. "Ailemin katillerini bu kadar yıl aramışken..." dedi, gerisi gelmedi. Ona baktım, o da bana baktı. Bu bir vedaydı, biliyorduk. "Eğer gidersen... artık benim hikâyemin başrolü değil, figüranı olursun." dedim bir umutla ama nafile. "Özür dilerim." dedi ve gitti. Her şey bitmişti. Nefes alıyordum ama yaşamıyordum. Eflal Karaca, yeni bir hayat için gelen bu mahalleye, ölüm sessizliğiyle geri gidiyordu... ---

"Bazen geçmiş, unuttuğumuz yerlerde gizlidir..." Sezin, abisi Alparslan'ın askerlik görevini yerine getirdiği Muş'a gittiğinde, hayatının en karanlık boşluklarıyla yüzleşeceğinden habersizdir... Gerçek ortaya çıktığında her şey eskisi gibi olabilecek mi? Yoksa bazı yaralar, kayıplarından daha mı derindir?

Eski sevgilisinin düğününe gitmek kolay değil. Hele yanında sahte sevgiliyle! Sert ve dobra kadın, duygusal ve saf erkekle anlaşır; ikisi de farklı dünyalardan ama aynı amaca hizmet ediyorlar: O günü atlatmak. Sahte başlayan bu ilişki, beklenmedik anlarda gerçek duygulara, komik yanlış anlaşılmalara ve kırılgan anlara dönüşür. Hem kahkahalarla hem de kalbinizin derinliklerinde hissedeceğiniz samimiyetle dolu bu hikayede, sahte ve gerçek arasındaki çizgi iyice bulanıklaşıyor. Düğün günü geldiğinde, kim kimin oyununu oynuyor, kim gerçek aşka yenik düşüyor, hiç belli olmaz.