Siyahtı düşüncelerim. Siyahtı umutsuzluğum, duygularım, bitmişliğim. Siyahtı çığlıklarla dans eden kırgın ruhum. Onca kırıklığın arasında siyah ve sarhoş bir melekti, aşk. Kurtarabilecek miydi beni? Kaybetmiş ve pes etmiş bir ruhu adam edebilecek miydi ? Toparlanamamış bir kız çocuğundan bir kadın yaratabilecek miyd...
Bana doğru koşarak geliyordu. Simasını göremediğim bu kişi gerçek biri miydi, yoksa sadece beynimin bana oynadığı aptal bir oyun muydu? Yanıma geldi ve bana sarıldı. Sarılırken acaba gerçek bir kişiyemi sarılıyorum diye bir şüpheye kapıldım. Simasını göremediğim kişiye dokunduğumu sanıyordum beynimce. Sonradan farkedi...
"Dünyanın en asabi kızı. Hiçbir şeyi beğenmeyen, susmak bilmeyen, kavga etmeden duramayan, sürekli birilerine sataşan, laf yetiştiren, utanmamada sınır tanımayan, bıkmadan küfür eden, hayattan nefret eden-" "Ben o kadar asabi değilim!" "Evet, daha fazla asabisin!" "Şimdi gösteririm ben sana asabiyi!"
Bir karar, bir insanın tüm hayatını değiştirebilir miydi? Umutlarını kurutabilir miydi? Gökkuşağının renklerini silebilir miydi gözlerinde? Bir adam, bu kadar acımasız olabilir miydi? Geride bıraktıklarını unutmaya çalışmak ne kadar doğruydu? Yeni bir sayfa açılmıştı, Buke için. Ancak bu sayfa bembeyaz deği...