"Afedersiniz bayan.. Bayan... Hanımefendi.. Prenses... Bir dakika bana bakar mısınız. Rica ediyorum. Peşinizden koşuyorum kaç dakikadır. Sırf bu yuzden beni dinlemelisiniz. " Sinirli bir şekilde bana seslenene döndüm. Gözlerimi gözlerine dikip sinirle bakarken gözlerinde ki pırıltıyı gördüm bir anligina. 'Ne var' dercesine kafamı salladığım da gözlerime daha çok bakıp bir adım daha atıp yanıma geldi. Gözlerini gözlerime sabitledikten sonra "yanınızda harita var mi?" diye sordu. Buda neyin nesiydi böyle. Sinirim daha fazla artarken gözlerimi devirerek "Hayır. Neden" diye sordum. Gözlerinizden kayboldum yolumu bulamıyorum. Bana yardımcı olmanız lazım.yoksa bir ömür gözleriniz de kaybolucam." demişti. Artık böyle klişe şeyler kaldı mı diye düşünmeye başladım. Dışarıdan bakıldığı zaman hemen evet diyen birine mi benziyordum. " Maalesef siz yardımcı olamiycam şimdi önümden çekilir misiniz." dediğimde dudağı hafif yukarı kıvrıldı. "Şimdi olmasa bile elbet bir gün ikimizde bir çift gözde yolu