"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

Benim kendimi affetmemi bırakın da, bu olanları öğrendikten sonra ailemin beni affedeceğini sanmıyorum. Resmen insanların hayallerini, ya da hayal bile kuramamış bebeklerin hayatını mahfederken o vicdan azabı ile yaşamamı istiyorlar. Ama ben bunu yapacak cesareti kendimde bulamıyorum.

Geçmişin karanlık gölgelerinde kaybolmuş beş insan... Her biri hayatın başka bir köşesinde yarım bırakılmış bir aşkın, eksik bir çocukluğun ya da yitirilmiş bir umudun izini taşıyor. Tesadüfle başlayan ve kaderle örülmüş bir hikâyeyi anlatıyor. Bazı bölümler içini ısıtırken, diğerlerinde gözlerin dolacak. Bu roman, acının içinden doğan kırık umutları ve hiçbir şey tam olmadan da yaşanabileceğini hatırlatıyor. Her karakter, okuyucunun yüreğinde bir iz bırakacak ve seni kendi geçmişinle yüzleştirecek. "Hayat, her sabah yeniden başlamak zorunda olduğum bir savaş gibi. Ve ben, her seferinde kalkanımı sürükleyerek uyanıyorum."

Boş kalan son sayfa dolmadan, kibritler yere saçılmadan, yanan son mum sönmeden, bu yabancı duman her yanımızı sarmadan ve onlar beni bulmadan bul beni...

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.