❝Burası Karadeniz, burada hiçbir aşk mücadelesiz olmaz.❞ "Karadeniz'e eskiden Konuk Sevmez Deniz derlermiş," dedi. Sesindeki buz dağı yüreğimi titretti. Bunu daha önce hiç duymamıştım. Demek hırçın dalgaların sahibi olan Karadeniz'e Konuk Sevmez Deniz diyorlardı. İlk kez duyduğum için olsa gerek garibime gitmişti. Ben de buraya gelen bir konuktum. "Peki ya, öyle mi?" diye sorduğumda bakışlarımı usulca ona kaldırdım. "Burası gerçekten konuk sevmez mi?" "Sevmez," dedi Kuzey net bir dille. "Alır, götürür, öldürür seni. Sen de elbet gideceksin buralardan, ait olduğun yere döneceksin. Buralar hiç konuk sevmez." Bir düşman kapıyı çalar. Elinde ölümle bekler. İmkânsız bir aşk başlar.

"Rüya... sen hep benim için isminin anlamını taşıdığın o rüya olmuştun. Sana ulaşmak , senin beni görmen , benim sana olan o bitmeyen hislerimi görmen benim için imkanı olmayan bir bataklıktı. Sen bana o bataklığa artık girdiğini mi söylüyorsun?" Rüya bal renginde olan gözlerini çekmek istedi Ertuğruldan. "Seni görmem seni rahatsız edecekse itirafımı görmezden gel Ertuğrul. Her şeyi aşıp sana geliyor olmak benim için kolay olmadı." Ertuğrul anlam veremiyordu. Rüya ona o kadar uzak bir hayal gibi geliyordu ki şuan onun söyledikleri tüm hücrelerini titretiyor,nefesini kesiyordu. Rüya'ya bir adım attı. Rüya'nın sarı saçlarına dokunmak ister gibi ellerini ona kaldırdı. Kaldırdığı gibi de indirdi. Hala o kadar emin değildi ki yaşananlardan hepsi birer hayal olarak geri dönebilirdi ona. "Ben senin onu unutamadığını düşünürken sen kalbinde yer edindiğimi mi söylüyorsun Rüya? Artık bende bir hayal olarak kalmayacağını mı anlatıyorsun? Ben buna nasıl inanacağım ki Rüya? Ben onu unuttuğuna nasıl inanacağım?