Hiç bilmediğiniz bir yerde, tanımadığınız varlıkların arasında bir şeytana bağlı olduğunuzu öğrenseniz, ne yapardınız? Üstelik tüm varlıkların soyu sizin elinizde olsa... Asıl soru, siz hiç bir şeytana sonunu bile bile aşık oldunuz mu? Onun ateşinde kül olacağınızı bildiğiniz halde... *********** "Savaş? İyi misin?" "Sadece yoruldum..." "Senin için yapabileceğim bir şey var mı?" "Sarıl... Sadece sarıl meleğim..." Ve şeytan içinden fısıldadı 'sev, sadece sev...' *********** Ve Şeytan, ilk kez ağladı o gece. Meleğine bakarken ki söylediği sözler, küçük odada yankılandı çaresizce. "Seni unutmak istemiyorum..." (KİTAP YASAL OLARAK KORUMA ALTINDADIR. KURGUSUNUN ÇALINMASI VEYA KOPYALANMASI YASAKTIR.) Melez#1 Koruyucular#1 Kurtadam#1 Şeytan#1 Fantastik#1 Vampir#2 Kurt#1 Genç kız edebiyatı#1 Aşk#1 Not= Hikayenin ilk bölümlerine bakarak yargılamayın sonradan güzelleşiyor. (Olaylar 10. Bölümde başlamaktadır.)

Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi. Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi. Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi? İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri. Mumlar üfledim, dilekler diledim. Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim. Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim. 🏀 "Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?" "Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."

Bu kitap sizi gülmekten yerlere yatıracak. O halde trene atlayın ve kemerinizi sıkı bağlayın. Gülmekten ölme garantisi veriyorum. *** "Kim o?" "Pizza."

Yüzlerce yıl cadılar toplumda daima yanlış anlaşıldı. Başta minnet sonrasında haset ve en sonunda korkuları düşmanlığa dönüştü. Bazıları güç edinmek için ona taptı bazıları korkularından ırkımızı avladı. Gölgelere saklanmaya mecbur bırakılan diğer ırklar gibi... Sonunda dünyaya hükmeden insanlık kendi yok oluşunu getirdi. Yüzlerce yıl uyuyan Kadim Cadı Valerec Eilese de Bretia ruhunu sakladığı çanağı bulan kişi tarafından uyandı.

Hayatı, karmaşa ve mutsuzluk içinde sürüp giden Arya, bir gün tanımadığı bir ihtiyardan gizemli bir kitap alır. Kitabı okumaya başladıktan birkaç gün sonra rüyasında kendini, kitabın ana karakterinin yerinde bulur. Yoksa tüm bunlar rüya değil midir? (İlk bölümler biraz kısa, zamanla bölüm uzunlukları artıyor.)

Ben kralın biricik kızı, krallığımızın yegane prensesi Katherine Bloom'um. Her zaman ne istersem elde etmiştim. Kralın kızı ve aynı zamanda tek çocuğu olduğum için bana hiç bir zaman saygıda kusur edilmemişti. Haliyle durumlar böyle olunca azıcık da olsa şımartıldım diyebilirim. Ancak yinede ben bu gücümü insanlara karşı kötü kullanmadım. Her zaman mütevazi bir kişi olmaya çabaladım. Hayatım normal seyrinde devam ederken aklımda kocaman bir ejderha tarafından kaçırılıp onun tutsağı olmak elbette yoktu. *Kapak tasarım = Dow Design▪︎ @preallens*

Kitaplarına sığınmış yalnız bir kız, okuduğu kitabın içine çekilirse ve okuduğu kitabın ana karakter olursa geri gerçek dünyaya nasıl dönmeyi başarabilir? Daha doğrusu başarabilir mi?

At havaya; yazı gelirse sağa , tura gelirse sola... Her şey bir bozuk paranın, yağmurlu bir günde, düşüp kaybolmasıyla başlamıştı. Dünyaya ait olmayacak bir binaya giren Elisa, kitapların arasında, şaşkınca dolanırken bir kaza sonucunda kitabın içine girer. Hayır. Sihirli olan şey kitap değil. Kitap Evi. Hayatının son derece sıkıcı olduğundan dolayı depresif takılan Elisa, eğlenceyi ve gerçek özgürlüğü kurgularda bulmak için kitapların içine girer. Ama evdeki hesap çarşıya uymaz ve her girdiği kurguda başına türlü türlü belalar gelir. Ah! Az kalsın unutuyordum. "Başıma ne büyük belalar açtın çocuk?" (ﾉ◕ヮ◕)ﾉ*.✧❤️ ° • L A D Y _ R E B E L ﾉ*.✧