"Yer ve gök yer değiştirse..." "Sus lütfen," diye konuştum ellerimle onun kollarına tutunarak. Azer, sağ eliyle nazikçe çenemi tuttu ve hafifçe kafamı kaldırarak gözlerine bakmamı sağladı. "Yine de vazgeçmem senden," dedi yer yüzündeki tek gerçek buymuşcasına. "Öyle bir ihtimal yok." ••• •Yetişkin okurlar içindir. •Kitabın konusu ve kurgusu tamamen şahsıma aittir. Herhangi bir (ç)alıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

"Sadece tutku olmalıydı. Aşık olmak kural dışıydı. Ama bilmiyordum; kalbime söz geçirmeyeceğimi, bu kadar erken mağlup olacağımı bilmiyordum." Lizge Kıvanç, kendi dünyasını katı kurallarla örmüş, sınırlarını belirlemiş, kalbini ve ruhunu korumaya almış bir genç kadın. Geçmişin gölgesinde saklanan, yasaklara saygı duyan ama içinde fırtınalar kopan Lizge kendi kabuğunda yaşarken, dokunulmazlık zırhını hiç indirmemiştir. Ta ki Arvas Koral ile karşılaşana dek. Arvas Koral, güçlü, karanlık ve etkileyici bir adam. O, sadece tek bir kural koyar: Aşk yok, sadece tutku. Lizge, kendi katı kurallarından sıyrılıp daha özgür yaşayabilmek için ona sunulan o teklifi kabul eder fakat her türlü kurala uyan Lizge, istemeden bu kuralın dışına çıkar. Lizge ve Arvas'ın birbirine dokunduğu anlarda, geçmişin zincirleri kırılırken yeni ve daha önce hiç tatmadıkları duygularla tanışırlar. Bağlanmak yasak. Aşık olmak kural dışı. Sadece tutku.

"Her insan kendi yolunu kendisi seçer. Yollar daima temiz olmaz, dikenler de muhakkak olacaktır. Biz bu yoldan başarıyla çıkabildiysek sadece iki şey sayesinde oldu: Dostluğumuz ve müziğimiz. Sevgilerimle, Ozan Soygazi."

Bu bir anlaşmalı evlilik kurgusu. En azından onlar öyle sanıyordu. Savaş Ali pusulası bozuk bir gemi. Asude'nin kıyılarına demir atınca öğrenecek pusulasız da yön bulabileceğini. Pamuklara sarılarak büyütülen Asude... Egenin huzurlu kıyılarından Karadenizin hırçınlığına düştüğünde anlayacak oyun oynamanın meşakkatini. Bir denklemde olmaması gereken her şey bir araya geldi. Savaş Ali evlilik baskısından kurtulmak için Asude'ye bir teklifle gitti. Onun için uygun gelin zaten seçilmişti ama Savaş için bu kabul edilemezdi. Madem kaçamıyordu evlilikten, gelinine de kendi karar verebilirdi. Babaannesi bir gelin sahibi olacaktı, onun istediğinin tam tersi özelliklerde olması Savaş'ın suçu sayılmamalıydı. Ya da bu kanıya Asude'yi tanımadan varmasa mıydı? Savaş için bu plan her şeyiyle mükemmeldi aslında. Ayarsız dilini, ipe sapa sığmaz gülümsemelerini, oyunbaz hallerini görene kadar çok da emindi. Sonra onun aslında bir GÖNÜLÇELEN olduğu ile yüzleşti. İKİ OYUNBAZ, VASAT BİR PLAN VE PİYANGODAN ÇIKAN AŞK! Her şeyin karma karışık olması için lazım olan her şey onların elindeydi...

Bahar, "Keşke şu an sana sarılabilseydim." diye fısıldadı göz yaşlarının arasında, kömür gözlerini sevdiği kahvelerle buluştururken... Fısıltısını duymuştu Serdar. Öfkesi bir anda sönüp kül olurken şaşkınlığı arşa çıkmıştı. Yutkunup nefesini kontrol altına almaya çalıştı önce. Ellerini arkasında birleştirip kendine engel olmak istedi hal diliyle. Çünkü şu durumda Bahar'ın isteğine karşı onu tutan tek şey Allah'ın rızasıydı. ~~~~ Yıllar önce yanlış adamı seçmenin bedelini, bugün baba evine elinde küçük bir çocukla dönmek zorunda kalarak ödüyordu Bahar. Komşularının oğlu Serdar'la değil de, doğrusunun bu olduğuna inandığı adamla evlenerek en büyük hatayı yapmıştı zamanında. Şimdi nedamet vaktiydi genç kadın için, şimdi maziye dönme vaktiydi... Giderken son gördüğü de, döndüğünde ilk bulduğu da yine Serdar olacaktı. Artık savaş pilotu olan binbaşı Çelebi'ydi o...

"Mevsimlerden papatyayı severim. Sonra seni. Sonra yine seni. Ve hep seni..."

YARI TEXTİNG (DÜZYAZI + TEXTİNG) Behzat, askerliği bırakmak zorunda kaldıktan sonra başka bir şehre taşınır ve bir senedir yaşadığı apartmanda hayalet gibi hayatını devam ettirirken bir gün alt komşusu olan kadının dizi izlerken ki gürültüsüne dayanamaz ve mesaj atar. Alt komşusu Nilüfer, sert görüntüsünün aksine cıvıl cıvıl birisidir ve kafasına taktığı üst komşusuyla uğraşmadan duramaz. Hayata karşı heyecanını kaybetmiş adama, hayatı sevdirebilecek miydi?

"Uyuyamadım," dedi. Onu uyandıran kişi olmadığım için rahatlarken iki avucumu kupaya sardım. Nemli saç tellerime değen ayaz tenimdeki soğuğu derinleştirdiğinde derin bir nefes aldım. Azer'in fısıltısıyla o nefes boğazıma takıldı. "Sen sekiz yıl nasıl uyudun?" Benim yüzümden uyuyamadığını o an anladım. Onu uyandıran ben değildim ama uyutmayan bendim. *** *FANTASTİK HİKÂYE DEĞİLDİR. **Bu hikâyede geçen mekânlar, kurumlar, kuruluşlar ve kişiler tamamen kurgudur; herhangi bir gerçek kurum, kuruluş veya kişiyle bağlantısı yoktur.

Ölmek insanı mutlu eder miydi? Ben hiç ölmenin mutluluk getirdiğini görmemiştim, ölüm hep acı getirmez miydi? Ölüm acı getirirdi, acıların son bulmasına neden olmazdı. Ama bu herkes için aynı mıydı? Milan Yağızer için aynı değildi, o ölmek için uçurumun kenarına gitmişti. Onu o uçurumun kenarından indiren, hayatını kurtaran kişi ise okuluna yeni nakil olan Denef Sancak'tan başkası değildi. Kalp hastası olduğunu öğrendiği gün iyi hissetmek için gittiği uçurumun kenarında intihar etmeye çalışan çocuğun, nakil olduğu okulun çete liderlerinden biri olduğunu bilmiyordu. Denef Sancak'ın hikayesi her şeyin bittiğini sandığı anda başlamıştı, Milan Yağızer içinse hayatının bittiğini sandığı yerde hayat bulacaktı. Uçurumlar her zaman son olmazdı değil mi? Uçurumun kenarı Milan ile Denef'in başlangıcı olmuştu. Hikayeler nasıl başlarsa öyle devam ederdi, onların hikayesi uçurum gibi olacaktı. "Atmayı bırakmak isteyen kalp, ölmek isteyen bedene can verebilir mi? Yoksa ölmek isteyen beden, kalbe yük mü olur?"

Bir oyun, bir oyuncu, bir oyuncak ve bir kurucu. Avlanması gereken bir adam ve avcı bir kadının oyunu. "Avımsın adam..." dedi kadın. "Avınım kadın..." dedi adam. İki insan, iki aşık, iki yabancı. İkimizde oyunun içinde tıkılıp kalmıştık. Çıkış yoktu. Kaçmak yoktu. Sadece kurallara göre oynamak vardı. O Av, ben Avcı. İki karanlık ve iki tehlikeli insandık. Ya bu oyunu bitirecektik ya da yeni bir oyun oynayacaktık. Sözlerim sözleriydi... Gözlerim gözleriydi... Hislerim hisleriydi... Ellerim elleriydi... İzlerim ise izleriydi... İkimizde birbirimize aittik. İkimizde birbirimiz için yaratılmış gibiydik. İkimizde derin yerlerden, derin yaralar almıştık. Ve onları birbirine dikmiştik. Biz birdik. Bütündük. Bir bedendik. KİTABIN TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR, (Ç)ALINTI DURUMU OLURSA HUKİKİ İŞLEMLER BAŞLATILACAKTIR. 31/03/2024