Uzay, hayatımda unutamayacağım tek kişiydi. Kaymayacak olan yıldızım, asla tutamayacağım dileğimdi. Uzay, anlaşılması zordu ama sevilmesi en kolay kişiydi. O, Uzay'dı. Ben ise; uzay boşluğunda sürüklenen değersiz bir taştım.

Öfkesini kontrol edemeyen, müziğe aşık Akif Yücel... Yüksek sesten ve ani hareketlerden korkan, her gözlerini açışında kendinden nefret eden Aynura Türkmen... Biri tiryaki, diğeri astım hastası. Tek ortak noktaları müzik olan iki insan, ortada sadece bir gitar ve gitarın ilk perdesine gizlenen duygular var. Tüm Hakları Saklıdır ©

Yavaşça kucağından ayrılmadan doğruldum ve gözlerinin içine baktım. İçim yana yana zorlukla konuştum. Burnumu çeke çeke sordum içimden geçeni. Küçük bir kız çocuğunun babasına yaklaşması gibi yaklaştım ona. ''Küçük balık vardı ya,'' dedim sadece. Parlayan gözlerini gözlerime kenetlemiş öylece bakıyordu. ''O küçük balık kayboluyor. O küçük balık ilk kez birisine bu kadar aciz görünüyor, ilk kez tüm duvarları inmişken birine yakalanıyor. Peki o küçük balık şimdi ne yapacak?'' Ne denli duygularla dolup taştığımı anlayabiliyordu. Onun karşısında küçük durumda olmam ve onun bunun farkında olması hiç sorun değilmiş gibi gülümsedi. Sonra da belki de duyup duyabileceğim en güzel şeyi söyledi. Tüm nefesi yüzümü ısıtırken, o nefesi o kokusuyla karışıp vücuduma sinerken, gözleri gözlerime bağlanırken konuştu... ''O küçük balık,'' dedi çenesini kafama koyarken, ''O küçük balık her şeyi yaşaya yaşaya atlatacak. Ve o küçük balık büyümek için çabaladığı ilk yolunda ilk yaşını dolduracak. İşte o zaman, o mumu üflerken onu izleyen ben; onunla gurur duyacağım. Ben orada olacağım...'' - BU HİKAYE BÜYÜYEMEMİŞ KÜÇÜK BİR KIZ ÇOCUĞUNUN VE ONA BÜYÜMEYİ ÖĞRETEN BÜYÜK BİR ADAMIN HİKAYESİDİR. -

''Şeytanın bileklerinde saklıdır belki de insanlığın rehberi zira böylesine bir insanlık yalnızca ondan öğrenilmiş kadar kötü olabilirdi.'' Her şeye rağmen yaşamaya devam etti çünkü yaşaması gerekti. İdealleri uğruna, hiçe sayılmış ruhu uğruna ve yıkık dökük bir harabeyi andıran kalbi uğruna. Ellerinden alıp ellere verdikleri hayatını tırnaklarının uçlarıyla kazanmak pahasına yaşamak zorundaydı. Ve yaşadı. Çok acıdı, çok acıttı belki ama bir gün o acı bir başkasına karıştı. İşte bu sefer ikisi birden yanmaya başladı. Farklı notalarda tek bir ritim oldu, çünkü artık kalpleri aynı şarkıyı söylüyordu. Bu onlara aitti ve onlar susana kadar bu şarkı hiç bitmeyecekti.

Kafama çarpan turuncu topla dengemi sağlamak için hafif öne eğildim ve yavaşça arkama dönüp topun geldiği yere baktım. "Üzgünüm o kadar kısasın ki göremedim." Pişkin pişkin söylenip tekrardan atış yapmak için arkasını döndüğünde içimdeki Naz'ın bilerek frenlerini patlatarak az önce kafama gelen topu aldım ve iki elimle tutarak tam Sinan'ın arkasında durdum. "Sinan." Gülerek bana döndüğünde hiç beklemeden kollarımı iterek sert topu kasıklarına fırlattım. O kıpkırmızı yüzüyle yavaşça yere çökerken yaptığımdan memnun olmuşcasına arkamı dönüp tersten ona el salladım. "Üzgünüm, kafana atacaktım ama boyum yetmedi." Müdür Yardımcısının bile dize getiremediği ben, yaptığım küçük bir hata yüzünden basketbol takımının 1 senelik kölesi oldum. Şimdi, 12 dev gibi şımarık adamla 1.57 lik boyumla nasıl başa çıkacaktım? Not: Bu kitaba şöyle bir göz atmaya karar verdiyseniz ilk bölümün ilk 2 paragrafını okumadan bırakmayınız. *Küfür içerir.* 22.06.2018

Herkesin hayatta en az bir amacı vardır. Benim amacım iyi bir hemşire olabilmek... ve yöntemim gülümsemek... Herkesin aksine gülümsemekten bir an bile vazgeçmeyecek bir hemşire olacaktım. Hastalarıma gülümseyerek iyi gelecektim. Tek amacım buydu. Tabi ilk staj deneyimimi onkoloji de yapmak planlarım dahilinde yoktu. Hele Onur gibi bir hastam olacağını hiç düşünmemiştim. Onur... zorlu bir hastaydı. İletişime kapalı, kimseyi umursamayan, konuştuğunda insanı terslemekten çekinmeyecek biriydi. İnsanı kolayca kırabilecek ve bunu düzeltmek için gram uğraşmayacak biriydi. Tüm bunlara dayanabilirdim ama ölümü kabullenmiş olması... bunu aşmakta zorlanıyordum. Herkesin hikayesi iyi bitmek zorunda değildi ama Onur'unki iyi bitmeliydi. O bunu hak ediyordu... (Sevdim isimli hikayemin kurgusu üzerinde biraz oynayacağım. Ve yeni ismi olan Seni Bana Getirdi olarak yayımlayacağım.) Not; Kapak için Sinem_Ekin isimli okuyucuma çok teşekkür ederiiim <3<3 (Kapak gönderirseniz seve seve kullanırııım ^^ )

Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."

Gizli Cevherler kategorisi; #Wattys2016 KAZANANI!!! *** Geçmiş kafasını tozlu perdeler arasından uzatmış gülümserken başlamıştı tüm hikaye. Toprak girdiği bir ameliyatta hem küçük Can'ın hayatını hem kendi hayatını kaleme almıştı. Tek farkla! Kalemi neşter, sözleri ise dikişti bundan sonra. Tıpkı kalbine ilmek ilmek işlediği Egemen gibiydi. Biraz parçalamış,biraz kırılmış çokça da yaralı... *** Siyahın Dansı 1. Kitap Beyazın Esareti 2. Kitap ~28.01.2016 Kapak tasarımı:) @wishcame / zelaledintasarim

Ailesini şüpheli bir yangında kaybeden Arya, kimliği gizlenerek yetimhanede büyümek zorunda kalır. Vasisi olan aile avukatının izniyle küçüklüğünden bu yana yalnızca telefonda konuşsalar da aralarında bir bağ oluşan gizemli bir kadının vesilesiyle on sekizine basmasına yakın bir zamanda yetimhanede çıkar ve kendi evine yerleşir. Kader ağlarının örer, geçmişin silik raflarından bir tanıdığı, bir yabancı olarak karşısına çıkarır, çarpıştırır, bir kaldırımda kader ağlarını birbirine dolaştırır. Bu tanıdık yabancıyla yolları kesişip dururken bazı olaylar silsilesi sonucunda onunla özel bir bağ kurar, zaman zaman da geçmişin perdesini aralar. Acı bir sır gün yüzüne çıkmak için gün sayar. Aşktan kaçmak ve aşkın öznesini korumak arasında kalan Ulaş, yok sayamadığı bir fizik kuralıyla baş etmeye çalışırken Arya çoktan hayatının merkezinde yerini alır. Sırlarınsa zamansız anlarda ortaya çıkmak gibi kötü huyları vardır. Ben bir kelebeğim. Yarına ihtiyacım var. Biraz da sana... Biraz dediğime bakma. Kelebekler için biraz ne kadar önemlidir bilemezsin...

Komik, kendi halinde dişli bir kadın karakter! Koca mavi gözü ve 'Deli Feride' lakabıyla gerçekten de sevilesi. Minyon, maskot bir dişi! Feride! Disiplin adamı, karizma, kendinden hiç taviz vermeyen ama gizli bir romantik olan adam! İsmi gibi kendisi de faziletli, olgun. Zihin gücü yüksek, kültür zengini ...yürüyen bir afet! Bera! Feride kendini pek beğenmiyor! "Güzel değilim." Papağan gibi tekrarlayıp duruyor dili. Güzel olup olmadığı kimin umrunda ki? Bu ikisi normal bir şekilde girmiyorlar birbirlerinin hayatına. Biri diğerinin kapısını çalmıyor. Ya da bir yerde çarpışmıyorlar. Ya da gözgöze gelip o gözlerde tutuklu kalmıyorlar. Birbirlerini görmeden, seslerini duymadan kapılıyorlar birbirlerine. İlk anda hem de! Tesadüf dediğimiz şey nedir ki? Bir arkadaş sitesinde başlıyor hikayeleri. Kaptırıyorlar kendilerini. Sonra sahne değişiveriyor birden! Feride, bir mesaj uzağında olan adamı karşısında kanlı canlı buluveriyor! Bera, O'nun mesajlaştığı Feride olduğundan habersiz! Feride de bir türlü söylemeye cesaret edemiyor! Ve hikaye asıl şimdi başlıyor.