W świecie, gdzie potęga jest zarówno błogosławieństwem, jak i przekleństwem, Neylora Amaris pragnie tylko jednego - spokoju. Trzyma się z dala od wielkiej magii, czerpiąc satysfakcję z drobnych czarów, zupełnie różnych od tych, które niemalże doprowadziły ją do obłędu. Gdy do drzwi jej sklepiku pukają profesor Samrynn - mentor z dawnych lat - oraz Valerian Draemoor, młody Mag Umysłu o niezachwianej pewności siebie, Ney zaczyna rozumieć, że demony przeszłości wcale nie zniknęły, a jedynie zostały uśpione. Magini staje na rozdrożu. Musi zdecydować, czy stawi czoła nie tylko nowemu wyzwaniu w postaci nauczania kolejnych pokoleń magów w Akademii Virathis, ale i mrocznym wspomnieniom, spędzającym sen z powiek. Powrót do świata, który raz już ją zawiódł, może okazać się o wiele trudniejszy, niż kiedykolwiek przypuszczała - szczególnie gdy cienie zaświatów zaczynają przedostawać się przez zasłonę, siejąc zniszczenie i śmierć. *** Książka przeznaczona dla czytelników 16+ TW: przemoc fizyczna i psychiczna (bez wdawania się w szczegóły i mechanikę), brak scen "spicy", jednak pojawiają się sugestywne opisy

Neville Longbottom nie był doświadczony - ani gdy chodziło o nauczanie, ani o kobiety. Miał jednak pewne zasady, które wydawały mu się nienaruszalne. Do czasu... Nie spodziewał się, że zaledwie kilka lat po rozpoczęciu kariery profesorskiej przyjdzie mu się zmierzyć z ogromnym dylematem moralnym - dylematem o pięknym, niewinnym uśmiechu i oczach, pełnych kuszących obietnic, które z niewinnością nie miały nic wspólnego. *** Na początku pojawia się motyw nauczyciel/uczennica, nie mówcie, że nie uprzedzałam!

Diana Draganescu dorastała w cieniu smoków - całkiem dosłownie. Jako mała dziewczynka często spoglądała w niebo z nadzieją, że wysoko nad jej głową pojawi się jedno z tych majestatycznych, niebezpiecznych stworzeń. Nigdy za to nie marzyła o zostaniu ich hodowcą. A już na pewno nie sądziła, że zostanie nim wbrew własnej woli, z powodu głupoty własnych braci. Mimo to, kiedy na szali zawisła reputacja rodu, Diana szybko doszła do wniosku, że nie ma wyboru - musiała porzucić piękne suknie i wygodę na rzecz wyświechtanych spodni i ciężkiej pracy. Przełknięcie dumy okazało się jednak znacznie prostsze, gdy z pomocą przyszedł jej największy miłośnik zwierząt, jakiego kiedykolwiek poznała. I to całkiem uroczy miłośnik.

❝― Moje gratulacje, Schuyler. Właśnie pobiłaś wszelkie rekordy. ― Zupełnie nie rozumiem, o czym do mnie mówisz. ― Doskonale rozumiesz. ― ...no wiesz co. Na pewno nie jestem pierwszą osobą, która dostała szlaban jeszcze przed wyjściem z uczty powitalnej! ― No nie. Ten tytuł pewnie należy się twojej matce❞. 2018 rok, Hogwart. Schuyler Howell wraz z przyjaciółmi zdała wreszcie mityczne, budzące grozę SUM-y i rozpoczyna naukę w klasie owutemowej. Jednak czy można spokojnie nieść kaganek oświaty, gdy nauczyciele grzmią o konieczności dorośnięcia, twoi znajomi zaczynają się w zastraszającym tempie zakochiwać, a ten okropny Blishwick nadal ośmiela się nie umierać od posyłanych mu spojrzeń godnych bazyliszka? I dlaczego portret profesora Snape'a mamrocze pod nosem coś o zagładzie Slytherinu? ❝Merlinie, strzeż mnie od przyjaciół. Z wrogami jakoś sobie poradzę❞. [Lojalnie uprzedzam, że to zupełnie niepoważne szkolne opko w formacie telenoweli]. treść → pentamerone © 2015-Merlin jeden raczy wiedzieć okładka → supersymetria © 2020 harry potter → next generation playlista → fearless generation. © pentamerone #PerłyPolskiegoWattpada & zwycięzca #HarryPotterAwardsPL w kategorii OC. [Można czytać bez znajomości kanonu, używam jedynie świata przedstawionego w serii "Harry Potter", zmodyfikowanego na moje potrzeby. Bc honestly, jebać J. K. Rowling].

Leanne zdecydowanie nie chciała mieszać się w nieswoje sprawy. Zamierzała uciec tak daleko, jak tylko się dało i zapomnieć o tym, że kiedykolwiek należała do chorego światka arystokracji. Chciała spokoju. Chciała żyć z myślą, że jej przeznaczenie wcale nie obejmowało poświęcenia dla sprawy, która zwyczajnie jej nie obchodziła. Nie obchodziła jej także poprawność polityczna czy jakiekolwiek niesnaski czarodziejskiego świata. Była wolna i skrępowana jednocześnie. Szukała wybawienia, choć nie spodziewała się, że przyjmie ono formę kolejnych kajdan - zarówno słodkich, jak i gorzkich, a jednak wciąż na tyle potężnych, żeby zmusić ją do uległości i wiary w coś, co do tej pory stanowiło jedynie abstrakcję. __ Mogą pojawić się wulgaryzmy i brutalne sceny. Nie wykluczam oznaczenia "M".

Ciało Amelii Beckett miało jedną, ogromną zaletę - od siedemnastu lat należało tylko i wyłącznie do niej. Dziewczyna zdecydowanie nie spodziewała się, że ulegnie to kiedyś zmianie. No bo kto właściwie spodziewałby się, że nagle obudzi się w nieswoim łóżku, w zupełnie obcym pokoju, wraz z trzema innymi osobami, z których żadna nie była nawet dziewczyną? No cóż, na pewno nie ona. Szybko jednak okazało się, że oczekiwania nie miały wiele wspólnego z rzeczywistością, gdy została zmuszona do spojrzenia na świat z zupełnie innej perspektywy - męskiej. *** W historii mogą pojawiać się wulgaryzmy. W opowiadaniu pojawia się jeden rozdział z oznaczeniem M, ale nie zawiera istotnych fabularnie elementów - można go pominąć! *** Zakończenie korekty: 26.03.2020 Okładka: @KagamiNee & @Whatafuck_Graphics

Every once in a blue moon, things went right for Neville Longbottom. Which is exactly why, on 1st September of 1995, Evelyn Bishop came marching into his compartment on the train, professing her absolute lack of skills in Herbology and her vivid desire to pass her Herbology O.W.L., with his help of course.

⠀⠀ 𝐆𝐑𝐀𝐍𝐈𝐂𝐄 𝐙𝐀𝐏𝐎𝐌𝐍𝐈𝐄𝐍𝐈𝐀. ❝Jestem już na granicy zapomnienia i całą sobą czuję, że świat po drugiej stronie tego przeklętego jeziora istnieje. ━ Światło księżyca oświetlało delikatnie okolicę i odbijało się w nienaruszonej tafli wody. ━ Przestań się śmiać. Przecież widzę, że się śmiejesz, nie zaprzeczaj. Jesteś zbyt pewny siebie; życie jeszcze wiele razy cię zaskoczy, Wiedźminie.❞ 𝒘𝒊𝒆𝒅ź𝒎𝒊𝒏. 𝒐𝒔𝒕𝒂𝒕𝒏𝒊𝒆 ż𝒚𝒄𝒛𝒆𝒏𝒊𝒆 ⚜ 𝒐𝒏𝒆-𝒔𝒉𝒐𝒕.

❝Niemniej jednak, słowo się rzekło❞. ❝A nos złamał❞. ❝Widzę, że jesteśmy w impasie. Na pewno nie chcesz wina?❞. Złamany nos jest tylko pretekstem do wnikliwej rozmowy na różne tematy. Nieokryte tajemnice zaczną wypływać przy lampce wina. Innymi słowy: popełniam fanfikszyn i proszę tego nie traktować poważnie. Opowiadanie wyróżnione w akcji Perły Polskiego Wattpada oraz Wattpadowych Oscarach w kategorii Fan Fiction. Nad poprawnością tekstu czuwa genialna Hakurenio. ;* Według opinii czytelników najlepszy "mokry sen Toma Feltona o pracy".

Dom Salazara Slytherina nigdy nie słynął z najmilszych czy najbardziej pomocnych uczniów. Chodząca definicja prawdziwego Ślizgona to między innymi Draco Malfoy, który na pewno nie jest symbolem dobroci. Gdy nadchodzi więc Boże Narodzenie, czas miłości i pomocy, ani on, ani jego koledzy z klasy specjalnie nie rwą się do świętowania - no, chyba że dyrektor szkoły zarządzi wielkie losowanie osób, którym da się prezent. Wtedy nawet zakochany w sobie arystokrata zaczyna interesować się świętami - bo są dla niego szansą... Losowanie u Ślizgonów nie może się obyć bez wszelkich machlojek i podmianek, ale w końcu węże też jakoś obchodzą święta, prawda?