Ansızın Trabzon Trabzon'un yeşiliyle mavisi kadar zıt, ama bir o kadar da uyumlu iki kalp: Defne ve Ali. Biri geçmişinden kaçarken, diğeri acısıyla yaşamayı öğrenmiş... Ve kader, onları ansızın bir araya getirir. Şaka, çekişme, kalp ağrısı ve belki de aşk... Bazı duygular, hiç beklenmedik bir şehirde başlar. 📖 Kitap Konusu: Hiçbir şey planlandığı gibi gitmez bazen... Hele ki kalbin işin içine girdiyse. İzmir'de sıradan ve sessiz bir hayat süren Defne Kubatoğlu, köklerine dönmek zorunda kaldığında Trabzon'da hiç beklemediği bir hikâyenin tam ortasına düşer. Doğduğu topraklar, sadece yeşiliyle, deniziyle değil; geçmişin izleri ve geleceğin sürprizleriyle de onu karşılar. Ve bu sürprizlerin en başında, Ali Bârutçu vardır. Ali... Yıllarca kendi duvarlarını inşa etmiş, sert bakışlarının altında yumuşacık bir kalp taşıyan, Trabzon'un güçlü ve suskun adamı. O ve Defne, sadece ailelerinin dostluğu sayesinde değil; kaderin ince bir dokunuşuyla da aynı hikâyenin iki kahramanı olurlar. Ama bu hikâyede yollar düz değil, duygular açık değil ve geçmiş susmak bilmiyordur. Defne'nin özgürlüğe ve kendine olan inadıyla, Ali'nin duygularını gizleyen suskunluğu arasında filizlenen bir aşk... İlk bakışlar, ilk çatışmalar, iç sesler ve kalbe ağır gelen ilk kabullenmeler. Aile bağları, Trabzon'un sıcaklığı, bayram sofraları, kıskançlıklar, tesadüf gibi görünen hesaplı karşılaşmalar... Ve "Ansızın" gelen bir aşk. Ama hiçbir aşk kolay kazanılmaz. Ve bazı kalpler, sevmeye karar vermeden önce defalarca kırılır. Şöyle bir açıklık getireyim bazı soranlarda olmuşdu .kabulleniyorum ilkbolumerimde 3 nc kişiİ olarak yazmisimİ BİRAZ baymişŞ sonradan ustumde çalışarak daha samimi yazdimm onun için ilk bolumleri okuyup çok baydi diyip cikmaa olurmu askmm okuya okuya goreceksinn değiştiğimii iyi OKUMALARR

Atilla Ali Tamtürk, ünlü bir iş insanı aynı zamanda Türkiye'nin en büyük kabadayılarından İdris Tamtürk'ün oğludur. Babasının münasip gördüğünce bir evlilik yapar ve bir çocuğu olur ama evliliğinde huzuru, mutluluğu yakalayamaz. Atilla Tamtürk bir gün tüm mafya dünyasının kara bültenle aradığı Hülya Işıklı ile karşılaşır. Atilla kadına ilk görüşte aşık olur ve kadına ömrü boyunca onu koruyacağına dair sözler verir. Ama kadına evli olduğunu söylemez ve karı koca ilişkisi yaşamaya başlarlar. Hülya Işıklı, Atilla Ali Tamtürkten bir nikah isteyemez çünkü eğer nikahlanırlarsa peşindeki insanların onu bulup ve canına kıyacağını düşünür. Atilla'nın da ona bu yüzden nikah kıymadığını düşünür. Ama gerçek çok farklıdır. Günlerden bir gün Hülya'nın kapısının önüne bir gazete kupürü bırakılır. Hülya kupüre baktığında dünyası başına yıkılır. Gazetede kupüründe sevdiği adamın kucağında dört, beş yaşlarında bir erkek çocuğu ve elini beline sardığı bir zarif bir genç kadın vardır. Açıklama olarakta manşette şu yazıyordur: Ünlü iş adamı Atilla Ali Tamtürk otuz ikinci yaşına bastığı günü ailesi ve yakın dostlarıyla birlikte açılışını yeni yaptığı mekanında kutladı. Hülya Işıklı, Atilla Ali Tamtürk'ten ayrılmak ister ama artık çok geç kalmıştır çünkü kucağında ve karnında adama ait çocukları vardır. TANITIMIN TAMAMI İÇERİDE BULUNMAKTADIR. Çalınması ve kopyalanması durumunda mahkemeye başvurulma hakkına sahiptir. ️©️19. Noterlik tarafından onaylıdır.

Azîz Ağa: "Varsın hiç çocuğumuz olmasın, Kırlangıç. Biz, anne-baba hasretiyle kavrulan çocuklara yuva oluruz." Ayşe: "Anneler hep can yakar, Azîz... Ya ben de annem gibi olursam? Ya onların canını yakarsam... Çok korkuyorum. Yüreğim... onun gibi bir anne olmaktan korkuyor. Eğer bir gün çocuğumun canını yakarsam... Babamın yapamadığını yapar mısın? Çocuğumu benden korur musun? Olur musun onun kalkanı?"

Yağmur yağıyor, her yeri sel alıyordu. Sokaktaki insanlar ıslanmamak için oradan oraya koşuyor, trafik arabalar sayesinde tıkanıyordu. Şemsiyesi olan insanlar rahat bir şekilde yolda yürüyordu. Şemsiyesi olmayanlar ise şanssızdı. Yağmurdan ıslanmamak için korunacak yer arıyorlardı. Şemsiyesi olmayan, elinde kalın hukuk kitapları, üzerindeki deri ceketi ile rahatça yürüyordu İzem. Acelesi yoktu. Islanmayı seven biriydi. Küçükken babası onu sokağa attığında yağmurun altında kendi kendine eğlenir, biriken suların üzerine zıplardı. Uzun kahverengi saçları ıslanıp birbirine karışmıştı. Elindeki hukuk kitapları çantasına sığmadığı için elinde sımsıkı tutuyor, ıslanmamaları için boynundaki kahverengi atkıyı kitaplarına siper ediyordu. İzem Karasu. Üniversite son sınıf öğrencisiydi kendisi. Yirmi üç yaşında, geleceğinin hayallerini kuran ve başarılı bir savcı olmayı hedefleyen bir hukuk öğrencisiydi. Son yılının bitmesine ve mezun olmasına sadece aylar kalmıştı. Metro durağına inen yürüyen merdivenleri görene kadar normal hızda yürümeye devam etti. Yürüyen merdivenler gözüne çarpar çarpmaz adımlarını hızlandırdı. İzem dışarıdan çok sert görünürdü. Bakışları her zaman insanlara nefretle bakardı. Oysaki sıcakkanlı biriydi. Sevdiklerine karşı çocuksu olurdu. Merhametli ve sevecendi. Soğuk olduğu insanlara acımazdı. Metro durağına geldiğinde metro gelmişti bile. İnsanlar birbirlerini ittirerek metroya ulaşamaya çalışıyordu. Sanki birbirlerini itmeseler metroya binemeyecek gibi bir halleri vardı. .....

Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?

GERÇEK BİR HAYAT HİKAYESİNDEN UYARLANMIŞTIR. AŞİYAN İstanbul'da hukuk okuyan Esila, tatil için ailesinin yanına Mardin'e döndüğünde, onu bekleyen karanlık yazgıdan habersizdir. Yıllar önce, çocuk yaşta Aram onu görmüş ve etkilenmiş; Aram'ın babası ise "Bu kız senin gelecekteki eşin" diyerek kaderin ilk düğümünü atmıştır. Esila için yıllar öncesinden örülen bu ağ, dönüşünde kapanmaya hazırdır. Törelerin ağır gölgesi altında, kendi iradesi dışında Aram'la evlendirilir. Küçükken doğudaki kızların haklarını savunmak için avukat olma hayalleri kuran Esila, bu kez kendi hayatını savunamamanın acısıyla baş başa kalır. İçindeki isyan, özgürlük özlemi ve geçmişteki hayalleri her geçen gün daha da derinleşir. Aram ise, yıllardır hayalini kurduğu kadını elde etmiş olmanın mutluluğuyla, onun kalbini kazanmak için her yolu dener. Ancak bu evlilik; tutku ile öfkenin, sevgi ile nefretin, bağlanma ile özgürleşme isteğinin çarpıştığı bir savaş alanına dönüşür. Her dokunuşları bir yara, her bakışları yeni bir yangın gibidir. Gerçek bir hikâyeden uyarlanan Aşiyan, aşkın yalnızca mutluluk değil, bazen de en ağır mahkûmiyet olduğunu gözler önüne seriyor. Bu roman; töre, özgürlük, aşk ve yıkım arasında sıkışmış iki insanın, hem birbirlerini yıkıp hem de yeniden inşa edişlerinin çarpıcı bir anlatımı... Bu kitapta Esila ve Aram'ın değil, kendi yaralarınızı da göreceksiniz. "Sevmek kurtuluş mudur, yoksa yıkım mı?" sorusunu her sayfada yeniden soracaksınız. Bazı hikâyeler vardır, bittiğinde bile zihninizden silinmez; Aşiyan işte tam olarak böyle bir hikâye.

Avukat Kadın & Savcı Adam ⚖︎ Üst komşunun evinden gelen müzik sesinden rahatsız olan Avukat İzgi Merza Soylu komşusuna yazar. Halbuki bilmediği bir şey vardır: Yazdığı adam, sevgilisinin ezeli rakibi olan "VSD" lakaplı boksör bir savcıdır. ★ "O zaman bana bir masal anlatsana." Dedim kafamı yastığa yaslayarak. "Mutlu sonlu olsun ama." Soner'in yüzündeki gülümseme buruklaşmıştı. "Mutlu biten bir masal bilmiyorum." Dedi kirpiklerini kırpıştırarak. "Nasıl bilmiyorsun?" Gülümsemesindeki burukluk daha da büyüdü. "Bana bu zamana kadar sadece 'bir varmış bir yokmuş' anlatıldı. Devamını hep kendim tamamlamak zorunda kaldım. Mutluluk nedir bilmediğim için de benim masallarım hep mutsuz bitti." ★ Kitap çok kısa bir texting bölümüyle başlayıp, sonrası düz yazı olacak şekilde ilerliyor. İlk 4 bölüm çok kısa ama diğer bölümler gittikçe uzuyor, bilginize. Ayrıca yorumlarda başka kitaplardan ve başka kitap karakterlerinden bahsetmezseniz sevinirim. Başlangıç tarihi: 28 Mart 2025. Kitapta geçen tüm kişi, yer, kurum ve kuruluşlar tamamen hayal ürünü olup, gerçeklikle hiçbir ilgisi yoktur. Her sahne kurgudan ibarettir.

Alin, Kiraz çiçeği mahallesinde kendi halinde yaşayan bir kızdır. Ancak bu sade yaşamı, mahalleye geri dönen arkadaşının abisi Kılıç ile bozulur. Bazen bir salıncak, bir kıvılcımı doğurur. ... Şimdi izninizle size soruyorum. Siz de bizimle salıncağa binmek ister misiniz? Unutmayın, salıncaklar sadece mutlu etmez. Aynı zaman da yakar. Öyle bir yakar ki mutluluk duyarsın alev almaktan. Ta ki kül olana kadar. ...

Serçeyi Öldürmek'ten tanıdığımız Zeliha ve Emir'in hikâyesidir.

Sene 1992, ülke sağ ve sol çatışmasının izlerini hâlâ taşıyorken henüz yoluna girmiş bir düzen yoktur. Bu çatışmanın içerisinde aynı evde doğup büyümüş olan Firuze ve Ecevit birbirlerinin tek ve en sevdiği oyun arkadaşıdır. Yetişkinlerin kavgalarının ötesinde, boya kalemleri ve oyunlarıyla büyüyen iki çocuğun doğarken beraber yazılan hikayeleri; bir doğum gününde sert bir silgiyle silinir, hiç var olmamış gibi koparlar birbirlerinden. Silgi yazıyı siler, kağıdı hırpalar ve Ecevit bir ailenin avucunun içinde yok edilir. Suçlar ve cezalar. Cezaları yalnızca suçlular mı çeker? Silgi yazıyı siler, leke bırakır ve Firuze en sevdiği oyun arkadaşını kaybeder. Suçlananlar ve cezalandırılanlar. Suçlular sadece yetişkinlerden mi çıkar? Firuze Akın ellerinde fırçalar, karşısında tablolarla yıllardır oyun arkadaşını beklemektedir. Seneler sonra aynı sayfa açılır, silgi de kalem de tek kişinin eline düşer. Ali Ecevit Tarhan, yazıp silmek için yok edildiği o yere geri döner. *** "Firuze sen benim çocukluğumsun," Gözleri derin bir şefkatle bana bakıyordu. Konuşan Ecevit'ti. Onu evvelden tanıyordum. Gözlerindeki şefkat avucunun içine düştü, un ufak edildi. "Firuze sen benim çocukluğumun katilisin," dedi acıyla, nefesini keskin bir bıçak kesti, o bıçağı ben tuttum sandım. Konuşan Ali Ecevit Tarhan'dı. Onu yeni tanıyordum.