"Daha yaşanacak çok şey var, daha yaşanacak hayatlar var. Dinlenecek müzikler, okunacak kitaplar var.Ama şimdi biz bunları ayrı ayrı bambaşka insanlarla yaşayacağız. Bazen ne kadar istesen de olduramazsın. Ya zaman yanlıştır ya da kişiler. Senin doğru kişi olduğuna eminim ama zaman yanlış. Belki bir gün yine karşılaşırız, daha mutlu." HOŞÇAKAL..! 17 YAŞINDA İÇİNE KAPANIK SAÇMA HAYATI OLAN BİR KIZ. GECE SOYLU. HİKAYESİNİ MERAK EDENLER OKUYABİLİR. HAYATINI ZEHİR EDEN AYNI ZAMANDA ZEHİRİN İLACI OLAN KİŞİ GECENİN KARŞISINA ÇIKABİLCEK Mİ ?

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Senelerce aşık olduğum kişi şimdi üvey abim mi olacaktı? İmkansızdı bizimkisi. Defalarca imkansız olduğumuzu söylerdii.