"Benim topraklarımda ölmek için özel bir nedene gerek yok." Mihra Elnurova, Türkiye'nin güneyinde yer alan, ufak bir Türkmen ülkesi olan Karahan'da yaşamaktadır. Sıcacık bir ailede büyüyen Mihra, hayatın sert ve acımasız yüzüyle henüz tanışmamıştır. Ta ki ülkesinde baş gösteren iç savaşa kadar. Ülkenin çeşitli bölgelerinden ayaklanma, silahlanma haberleri gelirken hiçbir sorun olmadığına inanarak yaşayan genç kız, bir sabah bulundukları kasabaya ülkesini ve kendi topraklarını korumak için Türkiye'den askerlerin gönderildiğini öğrenir. Bu askerlerin arasında hayatının aşkının da olacağından bihaberdir. Yağmurlu bir günde şarkı söyleyip kendi kendine eğlenirken çitlerin arkasından kendini izleyen Türk askeri Yusuf Agâh Demiral'ı görünce Mihra'nın kalbi o zamana dek hiç atmadığı kadar kuvvetli atmaya başlar.

Moonie adındaki 13 yaşında bir kız,Kurt Tanrısının ininde uyanır Sadece adı ve yaşını hatırlayan Moonie kendini derin ve karmaşık bir olayın içinde bulacaktır

Nur Ayaz'ın hikayesi pek çok açıdan normaldi. Ta ki işin içine birden fazla seçenek girene kadar. Bu interaktif bir kurgudur. ❌ GKB okuru Mervekvt diyor ki; Onları okuduğum için çok mutluyum, bazı seçenekler anlık panik atak yaşatıp diğer bölümde ne olacak diye düşündürürken gölgenin ötesine geçme aşamasına gelmiş olmamız çok büyülü ve inanılmaz hele bu anlara auroranın eşlik etmesi... Bu bölümü okumaya doyamadım, Nur'un iki gün de bütün hayatından daha çok gülmesi ve sonunu düşünüp kendini üzmemesi, kendi deyimiyle iyi insanlarla birlikte büyümesini okumak beni çok mutlu etti ve duygulandırdı, sondaki not ise son nokta oldu ve gözlerim dolu dolu oldu. Bu hikayeyi okurken çok zevk aldım, iyi ki onları bu şekilde yazdın. ❌ Yardıma ihtiyacınız varsa ebeveyninize, arkadaşınıza, rehberliğe ya da güvendiğiniz bir yetişkine başvurun veya yerel bir yardım hattını arayın.

(...) -Bu yaşıma değin nâmını duymamışım. Lakin sen beni kapımızdaki yanaşmadan dahi evvel davranıp istetmişsin. Hemi başlık, hemi armağan vermiş, gelinlik bile giydirmişsin. Kimsin sen Demir Bey? Bunca şeyi bana niçin edersin?' Yeşil gözler ona en mağrur haliyle çıkışan bey kızının dillere destan güzelliğinde ağır ağır dolaşmıştı. Derin bir nefes geçmişti aralarından. Zemheri'nin çehresinde irislerinin değmediği tek bir köşe kalmamıştı. Tek bir gecede aklı, hayatı karmakarışık olmuştu. En çok da yüreği. Lakin içinde kıymık misali duran sualler huzur bulmasına müsaade etmeyecekti. Büyük elleri ağır ağır uzanıp Zemheri'nin gelin telleri arasına sıkışan saç tellerine dokunmuş, nereden nasıl bulaştığını bilemediği karahindiba tüylerini parmağıyla temizlemişti. Ve kalın dudakları kendini bildiği günden beri sol yanında büyüttüğü bir umutla aralanmıştı. -Ömrümde ilk kez sevebilmek için...'

İstihbaratta gizli görevde olan Ali Haydar ve babasını aynı uğurda kaybetmiş Nazenin'in aile apartmanında geçen aksiyon dolu aşk hikayesi. Adam sır küpüydü, kadınsa sabır... Adamın sırrı kadının sabrına mağlup olmamalıydı. Fakat hayat bu ya; hep olmaması gereken olurdu... •Ben Nazenin, hafız Nazenin. Başlarda klasik denilebilecek bir hayat yaşarken birden bire alt üst olan hayatımı anlatacağım size. Babasız kaldığım küçük yaşımda, babamın ailesinden kopmamamız adına onlarla aynı apartmanda kalmayı tercih etmişti annem. Babaanne, dede, hala, amca, yenge ve kuzenler derken kocaman bir aileyle büyümüştüm. Bir erkek kardeşim, platonik bir sevdam ve acılarla, sevinçlerle yoğrulmuş bir hayatım vardı. Sonra biz bir dönemece girdik. Babamın sırlarla dolu geçmişinden gelen ve okunmayı bekleyen o tozlu sayfalar, Ali Haydar'la beni, hayalden öteye gitmez dediğim o gizli sevdamla bizi aynı dönemece sokmuştu. Ve o dönemeçten sonra her şey değişti, bambaşka oldu! Yollar çetinleşti, mevsim kışa döndü ve ben o ayazda yüreğimi yakan aşkın aleviyle, Ali Haydar'ın kanatları altında ısındım. Onun ayak izleri babamınkine öyle benziyordu ki, ister istemez o izleri takip ederken bulmuştum kendimi... [Ali Haydar ve Nazenin'in sırlarla dolu aşk hikayesine hoş geldiniz...]

"S-sen, sen bana böyle şeyler soramazsın. Yalandan sözlendik diye benim üzerimde söz söyleme hakkına sahip değilsin." Bir yandan konuşuyor, bir yandan da göz yaşlarını siliyordu genç kız. Bu ne tezat bir ilişkiydi? Kalbi yanıyordu Emir'in, duydukları alev topuydu sanki ve yakıyordu tüm uzuvlarını... Çekti hemen parmaklarını kapıdan, uzaklaştı bir kaç adım. Keşke diyordu, keşke kalbimi de böyle alabilsem senden! Dilara ise burnunu çekip iyice toparlanırken devam ediyordu konuşmaya. "Hem sen, sen kimsin? Neden bana bu soruları soruyorsun? Söylesene! Neden benimle bu kadar ilgilisin, neden?" Bağırmadan, fısıldarken haykırmak bu olsa gerekti. Emir ise genç kızın sorusuna vereceği cevabı, daha yeni sorguluyordu. Neden sorusu beyninde dönüp dururken çok fazla da efor sarf etmeye ihtiyaç duymadan sonuca varıyordu da. Lakin bu sonucu söyleyebilecek cesareti var mıydı? ~ İslâmî bir aşk romanı ❤️ Bir genç kızın dikenli yollardan çiçekli bahçeye geçis hikayesini okumaya var mısınız? Tertemiz bir aşkı, o aşkın içindeki sırları, gizemi ve gerilimi aynı anda hissetmeye ne dersiniz? O halde keyifli okumalar ☕ #kuran 'da 1 numara! #Allah 'da 1 numara! Çalıntı, kopyalanma ve kurgunun başka şahıslar tarafından yazılması hâlinde gerekli işlemler yapılacaktır. Antalya'nın ünlü avukatlarından biri öz amcamdır. Bilginize...) Tüm hakları KÜBRA Ç. 'a aittir.™©

İşlediği cinayetin kefareti için cepheye gönderilen bir fey, İntikamının peşinden gitmek uğruna akademiyi seçen bir vampir, Her şeyden habersiz canavarlarla tanışmak üzere olan bir siren... Kaderin bir araya getirdiği bu üç genç kız, kaosun ve sırların arasında hayatta kalmak zorundadırlar ve birbirilerinden başka kimseleri yoktur. Çünkü akademinin kapısından bir kez girdiğinde, orada olanlardan başka kimse sana yardım edemez ve en sert askeri eğitimi vermesiyle bilinen Morana Akademisi'nde kimse sana elini uzatmaz. Burası Morana Akademisi. Burada iblislerle savaşmak, dişli eğitmenlerin sınavlarını geçmek, tüm zorbalıklara katlanmak ve en önemlisi de hayatta kalmak gerekir. Peki peşlerine takılan Zebanilere karşı duygusal savaş verirken, bu üç kız başarıyla mezun olup krallıkları için savaşabilecek mi? Ya savaş, orada hayatta kalabilecekler mi? Morana Akademisi'ne hoş geldiniz! Uyarı: Subaylarınız olmadan Şafak Yarığı'ndan uzak durun!

"Köksal Bey, kızını bir süreliğine alıyorum. Haberin olsun." "Ne?"dedim. Görmezden gelinmiştim. "Kızımla ne işin var?"dedi amcam. "Aldığı bir şeyi geri vermek zorunda." "Afedersin? Neyi almışım ben?" "....." Cevap versene be adam! "Görüşmek üzere." deyip arabanın kapısını çarptı. Ardından elimi tutarak peşinden sürüklemişti. Kolumu çekmeye çalışıyordum ama nafile. Hayvan gibi güçlü adam ya da yorgunluktan yapamıyordum. "Nereye götürüyorsun beni? Bıraksana kolumu!" "Boşuna uğraşma. Daha ilk gördüğüm an anladım." "Neyi?" "Benim olduğunu." ........ Bilgi: İlk 3 bölümde kızın çocukluğundan bir kısım anlatılıyor. Ardından olaylar şekillenmeye başlıyor. ❗On sekiz yaş ve üzeri için uygundur. Hassas olanların okumaması tavsiye edilir.❗ İntikam için evden kaçan genç bir kızın hikayesidir. Peşindeki adamlardan kaçarken mafya tarafından yakalanır.... Keyifli okumalar:)... Hikaye bana aittir, kopyalanması veya çalınması durumunda gerekli işlemlere başvurulacaktır.

"Bade Karahanlı." Duyduğum tok sesle eş zamanlı olarak derin bir nefes aldım, ağır hareketlerle sesin geldiği yöne döndüm. Kapıyı yavaşça kapattı, gözleri beni buldu. "İsmimi bile öğrenmişsin." Dudakları yana kıvrıldı, bana doğru geldi. "Öğrenmek zorunda kaldım diyelim." Gülümsedim, biraz daha yaklaştı, birkaç adım geri gittim ama sırtım soğuk duvara temas edince durmak zorunda kaldım. Fakat o durmadan üzerime gelmeye devam etti. Kaçmak için sağ tarafa doğru geçecekken kolunu önüme kalkan etti. Boş bir anında sol taraftan kacayım dedim ama bu sefer de diğer koluyla önümü kapattı. Tamamen onunla duvar arasında kalmıştım, kaçmama izin vermiyordu. Sırtımı duvara yasladım, yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Ne yapıyorsun?" "Konuşmamız gereken şeyler var." "Evet var ama bunu aramızda mesafe varken de yapabiliriz." "Yapamayız, böyle konuşmak istiyorum." Cevap verecekken gördüğüm şeyle sol gözünün altına düşen kirpiğini nazik bir şekilde aldım. "Kirpiklerin dökülüyor." Dudaklarındaki tebessüm büyüdü, sessiz kaldı. Sağ yanağında küçük bir gamzesi vardı, yakın olduğumuz için fark edebilmiştim. Kirpiğe usulca üfleyerek gözlerimi yeşillerine çevirdim. "Badem yağı sürebilirsin, çok iyi geliyor." Tek kaşı kalktı, söylediğim şeye şaşırmış gibiydi. Fakat bu şaşkınlığı üzerinden çabucak atıp kaçmamı engellemek için önüme kalkan ettiği elini duvardan çekti, cebine attı. Merakla ona bakarken elini cebinden çıkardı, badem şekerlerini uzattı. "Yer misin?" Elinden bademleri alarak birini ağzıma attım. "Çok severim." Biraz daha yaklaştı, derin bir nefes aldı. "Badem şekeri gibi kokuyorsun." Badem şekeri mi demişti o? Şaşkınca bakarak elimdeki bademleri kokladım. "Güzel kokuyorlar yalnız." Başını salladı. "Biliyorum." Gülümsedim, kendisi de bir şeker yedi ve ekledi. "O yüzden söyledim zaten."

Hamza Mahir GÜMÜŞPALA Tanıdığınızı söyleyemem, henüz.