Dokuza Beş Kala
maximgorki
- reads 1,254
- Stemmen 39
- Delen 15
Saat gecenin üçü
Hâlâ ayaktayım
Uykular haram
Gönlümde kapanmayan yaram
Bulamıyorum kabullenecek gücü
Ne zamandır düşünürüm bizi
Nasıl emanet ettin o güvensiz ellere
Güzelim ilişkimizi
Affetmekte biryere kadar
Tamam kabul unutamıyorum
Ama bu kadar da acımasız olunmaz ki!
Vurulmaz ki öldürecek kadar!
Nasıl bırakıp gittin ey zalim!
Nasıl da silip attın bir kenara!
Oysa, herkes bir yana,
Ben seni çok sevdim yarim!
Anlamıyorum, yardım et güzelim!
Bir insan bu kadar mı ezer be karşısındaki!
Bu kadar mı özler başka kolları!
Oysa sendin ki benim tek özelim!
Kırmızı güller alırdım sana
Buluşurduk her akşam dokuza beş kala
Sen anlatırdın, ben dinlerdim
Ben gülerdim, sen izlerdin
Şimdi ise artık rengi yok o güllerin
Önemi kalmadı herhangi bir saatin
Kulaklarım artık duymuyor o güzel sesleri
Yüzüm artık gülmüyor ne gündüzleri
Ne de geceleri...
Bir yanım kızıyor sana
Bir yanımda deli gibi özlüyor seni
Ne kadar unutamasam da gittiğin geceyi
Her akşam dokuza beş kala
Beklerim yine seni