❝Işığa ulaşmak için önce karanlıktan korkmamayı öğrenmen gerek. Çünkü şafak karanlığın içinde. Karanlıktan uyan, gözlerini aç, geceyi terk et, şafaktan kaç.❞ ☼ Çeyrek Vurgun Serisi'nin birinci kitabıdır.

1872 yılının acımasız topraklarında, Railway Kasabası; kanunların değil emirlerin hüküm sürdüğü, itaatsizliğin idamla cezalandırıldığı bir yerdir. Gün batımından sonra sokaklara adım atmak yasakken ve herkes bu kurallara boyun eğmişken Valencia Pride, bir gün sokağa çıkma yasağına rağmen erkek kılığında dışarı çıkar. Ancak işler beklediği gibi gitmez ve askerler onu fark ettiğinde Valencia'nın küçük bir adımı, büyük bir felakete dönüşür. Kasabanın yeni komutanı Devrim Gürkan Karel, kalabalıklar içinde Valencia'nın sırrını gören tek kişidir. Fakat onu serbest bırakmak yerine, kuralları baştan yazacak bir karar alır. Valencia, şimdi yalnızca hayatta kalma mücadelesi vermekle kalmayacak; kendi hayatını ve tüm kasabanın kaderini değiştirecek bir oyunun içinde yer almak zorunda kalacaktır ve bu, yalnızca bir direniş değil, özgürlüğün ateşini yakacak bir mücadele olacaktır.

Liva, hayatının tam ortasında sıkışıp kalmış, umutsuz ve hayata karşı küstah bir genç kadındır. Öyle ki, en büyük dileği bir mafya tarafından kaçırılmak ve bu boktan hayattan kurtulmaktır. Ta ki, o dilek gerçekleşene kadar... Bir gece, Mafya grubu DARBE'nin üyesi Diren'in yaptığı basit bir hata yüzünden, Liva kendini tehlikeli bir suç örgütünün mesajlaşma grubunda bulur. Orada, soğukkanlı lider Barlas'ın planlarını, grubun abisi Evren'in zekâsını, sessiz tetikçi Aras'ın tehditkârlığını ve komik Rüzgar'ın gevezeliğini öğrenir. Liva'nın varlığı, grubun operasyonunu tehlikeye atınca, Barlas'ın emri kesindir: Küçük hanım ortadan kaldırılacak. Fakat Liva, bu tehlikeli oyuna boyun eğmek yerine, onları tehdit etmeyi ve kurallarını hiçe saymayı tercih eder. Kapısına dayanıp onu almaya gelenlere dudaklarına gloss sürerek meydan okurken, o sert adamlara tek bir gerçeği fısıldar: "Bir kadına ne yaparsanız yapın, o her zaman parlamaya devam eder." Şimdi, hayatının en büyük dileği gerçekleşti. Ama Liva, bir kurban değil, bu karanlık dünyanın kraliçesi olmaya ne kadar hazır?

Massachusetts'in orman yolunda gece vakti benzinliğe giren Alâ hayatı boyunca unutamayacağı bir cinayete tanık olur. Bir genç kızın çığlıklarına yetişen Alâ Serelina, Harvard Üniversitesinin profesörü ile katil avlamak zorunda kalırlar. Yaktıkları cesedin kalıntıları ise onları hiçbir zaman rahat bırakmayacak bir gelecek vadeder.

-YAZIM HATALARI OLACAKTIR RAHATSIZ OLANLAR OKUMASIN LÜTFEN- @emiralkan: Bu saçmalığa derhal son ver. @emiralkan: Sende şu saplantılı fanlardansın @emiralkan: Sanki anlamayacağım. @emiralkan: Böyle yaparak dikkatimi çekmeye çalışıyorsun @emiralkan: Tebrikler başardın da @emiralkan: Güzel taktik @emiralkan: Ama böyle devam ederse mahkemede görüşeceğiz haberin olsun @emiralkan: Takıntılı manyaklar ilgimi çekmiyor. @emiralkan: Bunu da bilmiş ol. Istek kabul edildi Görüldü. Yazıyor... -Başlama tarihimiz 14 Ağustos 2025-

her şey er ya da geç ortaya çıkar. tamamlandı.

egehandemiralp: sevgilimin fotoğraflarını profilinden derhal kaldır yoksa olacaklardan ben sorumlu değilim egehandemiralp: bi bitmediniz amına koyayım sanki sizmişsiniz gibi çaldıkça çalıyosunuz kızın fotoğraflarını niltaneva: iyi de bunlar benim fotoğraflarım niltaneva: üzgünüm ama sevgilin benim fotoğraflarımı kullanarak seni kandırmış muhtemelen egehandemiralp: ne - (bazı bölümler yetişkin içerik bulundurmaktadır)

"Bir gün kendini okuduğu kitabın içinde bulan bir kızın hikayesi...📚🤫" --- Yüzünde hiçbir ifade yoktu. Ne öfke, ne şaşkınlık, ne de merhamet... Sadece boşluk. Sanki gözlerimin içine bakarken bile beni görmüyordu. Yoksa tam tersi... içimi tamamen okuyordu. Acaba aklından ne geçiyordu? Düşünceleri benimkiler kadar karışık mıydı, yoksa içinde buz gibi bir soğukluk mu vardı? Bilmek istedim... ama bir yandan da öğrenmekten korktum. "Ne oldu, artık kaçmayacak mısın?" dedi, sesi alaycı bir merhametle doluydu. Dudaklarının kenarında küçümseyici bir gülümseme vardı, ama gözleri... Gözleri buz gibi soğuktu. "Hadi, durma. Koşmaya devam et." Sesi yumuşaktı ama içinde tehdit saklıydı. "Seni bulamayacağımı mı sandın?" Bu sefer sesinde alay yoktu. Ciddiydi. Beni gerçekten bulacağına başından beri emindi. "Demek pes ediyorsun." Hayır... Pes etmeyecektim! Durmayacaktım! Bedenimi saran korkuya aldırmadan hızla arkamı döndüm ve koşmaya başladım. Ayaklarımın altındaki zemini hissetmiyordum artık. Ne acıyı hissediyordum, ne soğuğu. Tek bir şey vardı içimde: Korku. Sessizlik içimi kemiriyordu. O yüzden... Dayanamadım.Başımı çevirdim.Orada değildi.Adımlarım yavaşladı. Göğsüm hızla inip kalkıyordu ama bir anlığına, sanki kurtulmuşum gibi hissettim.Sonra...Birine çarptım. Beni aniden kavrayıp sırtına attığında, onun Victor olduğunu fark ettim.Kendimi, rüzgârda savrulan bir yaprak gibi çaresiz ve kaybolmuş hissettim.Kollarım havada savrulurken, çırpınıyor, ama bir türlü kurtulamıyordum...

Petek Kirmen hafızasını kaybetmiş bir şekilde sadece ömür boyu hapis yatan azılı suçluların bulunduğu bir hapisanede gözlerini açıyor. Geçmişine dair hiç bir şey hatırlamıyor. Peki Petek ne yapmıştı da böyle bir yerdeydi? Ya da bir şey yapmış mıydı ki? • Suç #2 Macera #127 Dark Romance #15 Aksiyon #42 Sırlar #1

En sevdiğim kitabın içine yan karakter olarak düştüğümde tek bir görevim vardı : mutlu sonun gerçekleşmesini sağlamak. Her şey tam da olması gerektiği gibi gidiyordu─ta ki ben kötü karakterin dikkatini çekene kadar.