> UNUTMAK KENDİNİ KURTARMAKTIR. AMA HER KURTULUŞ, BİRİSİNİN YIKIMINA MÂL OLUR. O, geçmişini unuttu. O, onun geçmişi oldu. Lerya Aygün, zihninin derinliklerine gömdüğü yangınlardan kaçarken, unuttuğu her şeyin bir ismi vardı: Veran Kor. O, susarak bekledi. Küller arasında. O, unuttuğunu sandı. Ama kalbi hâlâ alev alev yanıyordu. Bir psikolog ve eski bir asker... Bir hafıza kaybı ve asla unutulmayan bir yüz... Ve şimdi, zamanın en kör noktasında, yeniden karşı karşıyalar. Geçmiş yanarsa, gelecek küllerden doğar mı?

Bazı aşklar zamanla ölmez... sadece derinlere gömülür. Hevi Karahan, çocukken sırtına yüklenen sırların, kuralların ve suskunlukların içinde büyüdü. Aşkı inkâr etti, kalbini susturdu, kaderine razı oldu. Ta ki geçmişin hayaleti Asil Aslanbey yıllar sonra yeniden karşısına çıkana kadar. Asil... suskunluğu kadar keskin, bakışları kadar yaralıydı. Gidişiyle Hevi'nin kalbini parçalamış, dönüşüyle en büyük savaşını başlatmıştı. Aşk bir kere yaşanır sananlar, onların hikâyesine şahit olmadı. Bu hikâye; gururun, özlemin ve yarım kalmış cümlelerin arasında saklı. Yıllar sonra doğdu bu aşk... ama hep içimizdeydi.

"Onu iyileştirmeye gitmişti... Ama ikisi de en çok birbirinin yarasıydı." Psikiyatrist Sare, uzun süredir takip ettiği ağır vakalar sonrası kendine sakin bir dönem ararken, adı zenginlik ve skandallarla anılan Nvida Ailesi'nin köşküne gönderilir. Görevi bellidir: travmatik geçmişiyle baş edemeyen ve zaman zaman tehlikeli davranışlar sergileyen Ural Nvida'yı gözlemlemek. Ama köşk, sadece görkemli duvarlardan ibaret değildir. Gizlenen sırlar, bastırılmış öfkeler ve geçmişe gömülmüş bir cinayet bu evin nefes alan duvarlarına sinmiştir. Sare, mesafeli ve profesyonel kalmak ister. Ama Ural, tüm iç karanlığına rağmen onu içine çeken bir fırtınadır. Her geçen gün, Ural'ın öfkesiyle yıkılan duvarların ardında, bir çocuğun yıllarca bastırdığı suskunluklar dökülmeye başlar. Ve Sare, iyileştirmeye çalıştığı adamda; kendini, geçmişini ve sakladığı duygularını bulur. 🔸 Aşkın yasakla sınandığı... 🔸 Güvenin ihanetle test edildiği... 🔸 Ve iki kırık ruhun birbirine tutunmaya çalıştığı bir hikâye... "Beni delirtenin sen olduğunu sanıyordum..." "Ama belki de ilk kez seninle normale yaklaştım."

Tektim ben. Kalbim üç parçaydı ama ikisini çalmışlardı benden. Peki ya herşey boşuna ise? O zaman ne olacaktı? Bu tek başına olduğum hayatım değişecek miydi? GERÇEK AİLEM KİTABIDIR ARGO/ŞİDDET İÇERİR