genç kız yıllar sonra kendini Adanalı bir aşiretin kızı olarak bulur. deli dolu olan genç kız aşirete alışacak mıydı... REKLAM YASAK!

Dalga geçmek dışında hiçbir işe yaramayan arkadaş grubumla birlikte Hakkâri'de olmayan bir şey yaptık. Korku Evi açtık. İlk randevu oluşturanlar Hakkari'nin en bilinen timi. Kanca Timi. Doğum günü olduğu için timi tarafından zorla korku evine gelen komutana yapacağım minnacık bir şaka en fazla neye sebebiyet verir ki? Diğer asker veya asker-texting kurguları gibi ana kızımız okumuş doktor ve öğretmen değil. Çünkü bu hayatın bazı gerçekleri var ve herkes okuyacak diye bir kural yok? Bence bir şansa değer. ∞ Çıtır çerez bir şey. Hikaye'nin kurgusu tamamen şahsıma aittir ve kopyalanması halinde tüm haklar kullanılır. Hikayede geçen, kişiler, olay örgüsü vb. her şey hayal ürünüm olmakla birlikte gerçek dışıdır. Fazla dikkate almamak lazım. #1 - Polis [ 28.10.25 ] #1 - Love [ 07.09.25 ] #2 - Mizah [ 24.09.25]

32 yaşında ki komutan Erdem Tekin ve onun aldığı yara sonucu sığındığı mağarada başlayan bir hikaye. Bir mağarada kesişen iki yaralı hayat... Biri vatanı için savaşan bir komutan, diğeri kendi ailesinden kaçan bir genç kız. Korkunun, suskunluğun ve vicdanın birbirine sığındığı bu hikayede en güçlü siper bir insanın kalbi olabilir. #bu isme sahip tek Wattpad kitabıdır. Olası bir çalıntı da devreye girerim gençkurgu #1 asker #1 dram #1

O kadar zıtlardı ki, biri kor iken diğeri serinleten bir içim su gibiydi. İşin aslı da buydu zaten. Denge zıtlık gerektirirdi. Yanarsan denge bozulur, yakarsan tek kalırsın. Onu olduğu gibi bırak, avuçlarına dolsun. Seyre dur, sustuğun zamanların acısını o çıkartır. ☯ Genç kız, ölen babasının hattını kapatsa dahi yazmaktan vazgeçecek gibi durmuyordu. Tek tik çifte döndüğünde kader çizgisi onun için bir kez daha kırıldı.

O, kendi halinde yaşardı. Okuldan eve, evden antrenmanlarına giderdi. Gündüzleri normal biriydi. Sıradandı. Onu kimse merak etmezdi. Ünü için peşinde koşanlar olurdu ama onu gerçekten tanımak isteyen kimse olmazdı. Ben hariç. Ben, gündüzleri arkadaşlarıyla vakit geçirip evine dönen ya da futbolunu oynayan Cefa'yı merak etmiyordum. Ben, geceleri ortaya çıkan Cefa ile tanışmak istiyordum. Beşiktaş sahilde futbolcu olduğunu unuturcasına içtiği biralar, dinlediği Sezen Aksu şarkıları ve acısını sakladığı o sigara dallarını merak ediyordum. Çünkü biliyordum ki, asıl Cefa o'ydu. Kırgınlıkları dağ gibi büyümüş, sevdiği kadının çekip dünyanın öbür ucuna gidişini sindirmeye çalışıyordu aylardır. Dinlediği her şarkıda ona olan sevgisini haykırıyordu sanki cümle aleme ve onu dinleyen tek kişi bendim. Ben, onun Eleysa'sıydım. Beni görmüyordu. Beni duymuyordu. Ama beni okuyordu. Attığım her mesajı, yazdığım her cümleyi okuyordu. Ben, Eleysa. Aylardır her bir şarkıda daha çok ezberlediğim adamın umudu olmak için ona kendimi okutturuyorum. Ben onun ışığı olmak istiyorum. O ailesinden başka kimsenin umursamadığı kalbini huzurla dolduran olmak istiyorum. Gözlerine asla ulaşmayan o güzel gülümsemesinin gözlerine ulaşması için elimden ne gelirse yapmak istiyorum. İstemsizce gözümden düşen bir damla yaşı sildim. Onun gülüşü asla gözlerine dokunmazdı ve ben bilirdim ki, 'gülüşü gözlerine ulaşamayan bazı kırgın adamlar olurdu, evrenin en güzel gülen adamlarıydı onlar.' Duydun mu beni, Cefa? Benim için evrenin en güzel gülen adamısın. Belki bir gün, benim için de gülersin. ☁️☁️☁️ Yarem isimli hikayeden tanıdığımız Cefa Berkan'mızın hikayesidir. İlk defa bu hikayeyi görüyorsanız, Yarem'i okumasanız da olur. Aramıza hoşgeldiniz, peçetelerinizi hazırlayıp hikayemize giriş yapabilirsiniz☁

Bazı yaralar tende değil, kalpte açılır. Bazen bir kurşun değil, bir bakış vurur insanı. Unuttuğu eşyalarını almak için dağ evine tek başına dönen Liva Soyel, eve vardığında kapının önünde kurumuş kan izlerini görür ve kapının kilitli olmadığını fark eder. İçeride birilerinin olduğundan şüphe ederek eve girer ve kan izlerinin odasına doğru devam ettiğini görür. Geri dönüşü yoktu, artık eve girmişti ve ardından kapıyı kapamıştı. Odasının kapısı hafif aralıktı. Odaya yaklaştıkça kurumuş kanlar çoğalıyordu. Kapı açıldı ve görüş alanına, yatağında uzanan maskeli bir adam girdi. O an çığlık atarak telefonunu düşürdü. Ya her şey bu adamla birlikte mahvolacaktı ya da yeniden başlayacaktı. İlk yayınlanma tarihi: 1 Ağustos 2025

"Üsteğmen... Evlensen ya benle." Dört kelime. İki hayatı bilinmez bir oyuna sürükleyen dört kelime. Peri'nin sığınacak bir liman ararken tutunduğu tek adam. Ve Mahir'in aklını susturup kalbini dinlemek zorunda kaldığı tek kadın.

Siz: Sen iyice sapıttın farkında mısın? Siz: Anlamıyorsun. Hiçbir zaman anlamadın. Siz: İstemiyorum seni lütfen artık rahat bırak. Siz: Zorla güzellik olmaz. Annene de söyle ailemi rahat bıraksın. Siz: Benden duy diye söylüyorum. Ben gidiyorum. Tayinimi istedim. Siz: Senden rica ediyorum. Bak terbiyemi bozmak istemiyorum. Siz: Bunca yıllık aile dostuyuz. Beni unut. Kendi hayatına bak. 534 *** : Yanlış numaraya yazdınız. Siz: Fuat Abi bak abi diyorum. Yetmedi mi yaptıkların?

Bir kız var, içine kapanık kız. Belli bir alanı var kendince güvenli olan. Bu güvenli alanın dışına çıkmayan bir kız. Bu kız arkadaşı telefonlarına cevap vermeyince, arkadaşının ağabeyinin telefon numarasını alır. Ona verilen numaranın yanlış numara olduğunu bilmeden yazar o numaraya. Sonrasında büyük bir kırgınlık. Peki, kimdi yazdığı adam? Daha önemlisi hayatına nasıl dahil olacaktı? Kalbini ilk konuşmada paramparça eden adam, onun hayatına nasıl iyi gelebilirdi?

Gökyüzü kadar yalnız, yıldızlar kadar umut dolu bir kızın hikâyesi bu. Alin, küçük yaşlardan beri içine gizlenmiş bir yarayla büyüdü: gerçek ailesinin sıcaklığını hiç tanımamıştı. Hayatın ona sunduğu boş sokaklarda yürürken, yıldızlara bakıp sessiz dualar ederdi. Onu duyan tek şey gökyüzünün kendisiydi.