𝐬𝐞𝐫𝐞𝐧𝐝𝐢𝐩𝐢𝐭𝐲 (n.) finding something good without looking for it
6 stories
Στην κηδεία μου να φορέσετε πράσινο [✓] by denexwmatia
denexwmatia
  • WpView
    Reads 16,274
  • WpVote
    Votes 1,998
  • WpPart
    Parts 54
[COMPLETED] Όταν ο έρωτας γεννιέται κάτω από δύο πεύκα, μέσα σε μια λίμνη, μετά από μια γλυκόπικρη κηδεία. Και έτσι όπως τον κοίταξε για τελευταία φορά, πριν φύγει μακριά του -εκείνη και η σπασμένη της καρδιά-, του είπε μονάχα ό,τι είχε ξεστομίσει την πρώτη εκείνη φορά, πριν φύγει μακριά της -εκείνος και η λιωμένη του καρδιά. «Αυτή εδώ, είναι η καρδιά μου. Στην εμπιστεύτηκα, όπως σε κανέναν άλλον έκανα. Τώρα μπορείς να φύγεις, είμαι ολοκληρωμένη». WATTPAD || All Rights Reserved ® Copyright ©Sapphire 2020 (06/06/2020 - 06/01/2022)
Μάλφελιν by how_to_art
how_to_art
  • WpView
    Reads 41,189
  • WpVote
    Votes 3,898
  • WpPart
    Parts 41
Όταν η δεκατετράχρονη Κλέρι Στιούαρντ μετακομίζει σε ένα απομονωμένο μέρος του Καναδά πιστεύει ότι θα βρει την ησυχία που δεν μπορούσε να βρει για χρόνια στο Βανκούβερ. Ότι θα είναι μόνο οι γονείς της, η αδελφή της και η ίδια. Ότι δεν θα χρειάζεται να κρύβεται από τη σκληρότητα των ανθρώπων. Όμως η μυστηριώδης εμφάνιση ενός λύκου κάτω από το παράθυρό της την ημέρα των γενεθλίων της θα αλλάξει τη ζωή της για πάντα. Η Κλέρι θα πρέπει να έρθει αντιμέτωπη με κάτι εντελώς καινούριο -έναν κόσμο που υπάρχει μέσα στον δικό μας.
Τα Μυστικά Των Στοιχειών. by goddess_of_disaster8
goddess_of_disaster8
  • WpView
    Reads 82,433
  • WpVote
    Votes 8,428
  • WpPart
    Parts 41
Ο κόσμος είναι μεγάλος, πολύπλοκος. Τα μυστικά περιπλέκονται από τη μια ζωή στην άλλη και όπως ένα όμορφο, λευκό ρόδο έχει την σκιά του, έτσι κάθε όν έχει τη δική του σκοτεινή πλευρά. Όπως το ρόδο έχει τα αγκάθια του, έτσι υπάρχει και κάποιο θανατηφόρο στοιχείο στα όντα γύρω μας. Η 17χρόνη Νταρκέλα, αναγκάζεται μετά την τραγική δολοφονία του πατέρα της να μετακομίσει με τη μητέρα και τον αδερφό της στο Σάντοουκαστλ- μια πόλη γεμάτη μυστήριους και απόμακρους ανθρώπους. Αρχικά, δεν μπορεί να καταλάβει γιατί τα πνεύματα της αρχαίας πόλης την καταδιώκουν. Ίσως φταίει η μυστήρια και πανούργα γιαγιά της με την οποία συγκατοικεί. Ή ίσως ευθύνεται εκείνο το αγόρι με τα παγερά, γαλάζια μάτια που πίσω του κρατά ένα σκοτεινό παρελθόν..όπως άλλωστε και η υπόλοιπη, επικίνδυνη παρέα του. Υψηλότερη θέση: #1 στις Μεταφυσικές.
Τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι | ✓ by _universum
_universum
  • WpView
    Reads 109,171
  • WpVote
    Votes 7,546
  • WpPart
    Parts 50
Η Ήβη είναι στο τελευταίο έτος της σχολής της, Προσχολική Αγωγή και Εκπαίδευση, μια σχολή που δεν της κέντρισε ποτέ το ενδιαφέρον. Είναι εσωστρεφής, απαισιόδοξη, έχει χίλια δύο προβλήματα και φοράει διαφορετικά παπούτσια στο κάθε πόδι. Ο Αχιλλέας, ένα παλληκάρι σαν τα κρύα τα νερά που δεν ξέρει πού του πάνε τα τέσσερα, έχει έναν στόχο στη ζωή του, μα δεν ξέρει πώς να τον πιάσει. Ψάχνει για μια περιπέτεια που θα τον οδηγήσει εκεί ακριβώς. Την βρίσκει στα όμορφα μάτια της Ήβης και στο περίεργο μυαλό της. «Ένα αριστούργημα.» -Είπε κάποτε κάποιος. Προσοχή: περιέχονται αναφορές σε έντονα ψυχολογικά συμβάντα και ενδέχεται να υπάρχουν λίγες σεξουαλικές σκηνές. Διαβάζετε με δική σας ευθύνη. All Rights Reserved ® Copyright © 2020 the damn year Despw, DL
Ο Άσσος by BeYourselfGM
BeYourselfGM
  • WpView
    Reads 47,303
  • WpVote
    Votes 6,971
  • WpPart
    Parts 38
Και τι ήταν όλα τελικά; Μια παρτίδα πόκερ... Τι πόνταρε; Όσα χρόνια της είχαν απομείνει.... All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια
Στα όρια. by den-pernaw-kala2
den-pernaw-kala2
  • WpView
    Reads 192,638
  • WpVote
    Votes 9,695
  • WpPart
    Parts 101
Ήταν αργά το απόγευμα όταν συναντήθηκαν. Εκείνα τα λεπτά που ο ήλιος ανταμώνει για λίγο τη σελήνη. Περπατούσε αργά με τα χέρια στις τσέπες, όταν την είδε. Καθισμένη σε κάτι μαρμάρινα σκαλάκια, ανάμεσα σε μερικά αδιάφορα πρόσωπα. Τα κατακόκκινα μάτια του καρφώθηκαν πάνω της. Εκείνη, σαν από ένστικτο, γύρισε να τον κοιτάξει. Το μαύρο εγκλώβισε στα δίχτυα του το καφέ. Το ρούφηξε ως το μεδούλι και το φυλάκισε μέσα του. Ώσπου έγιναν ένα. Και η ανατολή έσμιξε με τη δύση. Και ο ήλιος αγκάλιασε το φεγγάρι. Και η Αυγή συνάντησε τον Lucas. Η άσπρη σκόνη φαινόταν τιποτένια πλέον στα μαύρα μάτια του. Και τα σκοτεινά σοκάκια της ψυχής του, φωτίστηκαν από το χαμόγελο της. Γιατί αυτό έκανε. Έδωσε όλο το φως που κρυβόταν τόσο μέσα της όσο και στο όνομα της. Και εκείνος ανταπέδωσε με το δικό του όνομα. Όσο, βέβαια, η γη, φωτίζεται απ'το φεγγάρι.