"- P-przepraszam m-mamo.. t-tak strasznie cię p-przepraszam.. - wyszlochał, pomiędzy uderzeniami. Jednak po paru sekundach poczuł kolejne, na które pisnął i mimowolnie podskoczył. Jego chude ciało się niewyobrażalnie trzęsło, a on nie mógł go za nic opanować. - O-odrobię to.. nie tknę nic przez dwa d-dni.. m-mamo.. j-jeszcze b-będę.. i-idealny.. b-będę.. n-naprawdę.. - Nie wiem czy chcę mieć takiego syna jak ty - prychnęła z wyrzutem. - Inne matki mają dobre, idealne, chude i piękne dzieci. A ty? Jesteś do niczego Peter. Jesteś zwykłym śmieciem, błędem, które nie powinno się pojawić na tym świecie. - M-mamo.. j-ja.. - zaczął, lecz wybuchnął słabym płaczem. To było naprawdę bolące. Usłyszeć takie słowa od własnej matki - P-przepraszam m-mamo.. p-przepraszam, ż-że się u-urodziłem.. p-przepraszam.." Ośmioletni chłopczyk kochał gwiazdy. Widział w nich nadzieję, widział w nich iskrę. On sam miał swoją własną gwiazdę, nadzieję. Mimo to co robił mu nowy partner mamy on wciąż miał nadzieję. To głupie nieprawdaż? Ciągle mieć nadzieję, choć jest się na dnie. Na szarym, burym dnie. On miał kogoś w kogo wierzył. Jedyny dorosły na tym świecie, który nigdy na niego nie podniósł głosu. Który nigdy nie miał dość przytulania. Na którego widok kąciki ust małego bruneta wędrowały w górę, a w oczach zbierały się łzy szczęścia. Lecz pewnego dnia. Pewnego okrutnego dnia. Ta gwiazdka, ta iskra nadziei w jego oku zamarła. Tego jednego dnia. Bo skąd miał wiedzieć, że za parę lat przywróci ją ten sam człowiek co kiedyś? "- Kim jesteś? - na jego twarzy już formował się lekki uśmieszek, wiedząc co powie wytresowany Peter. [..] - T-twoją.. zabawką.. t-tato - wyszeptał, spuszczając głowę do przodu. Nie odważył się spojrzeć mu w oczy. - M-możesz.. z-ze.. mną.. r-robić c-co chcesz.. n-nie mam p-prawa.. s-się.. tobie sprzeciwić.." Okładka z pinte

- Co się stało, dzieciaku? - Moja ciocia... Obiecała, że już nigdy mnie nie opuści. - Z ostatnimi słowami nie wytrzymałem i wybuchnąłem głośnym płaczem. Obiecała, że nigdy mnie nie zostawi. Obiecała. A teraz... już jej nie było. Peter Parker, chłopak z bagażem bolesnych doświadczeń, w końcu zaznał spokoju. Po latach cierpienia wreszcie udało mu się odnaleźć szczęście. Wszystko zaczęło układać się na dobrej drodze. Było aż za dobrze. I Peter zapomniał, jak bardzo los uwielbia go wystawiać na próby. Popełnił błąd. Kategoryczny. Przywiązał się. Ale nie żałował tego ani przez chwilę - nawet gdy ta osoba go opuściła. Tak jak wszyscy przed nią. Jednak czy po tym wszystkim uda mu się jeszcze komuś zaufać? Jak poradzi sobie z Tonym Starkiem, który - mimo wszystko - został przy nim i przyjął go do siebie, tak jak kiedyś zrobiła to May? Bo jak to się mówi? Historia lubi się powtarzać.

Cześć, jestem Peter Parker i jestem nikim. Peter Parker według samego siebie oraz ludzi którzy mieli okazję go poznać, był przeklęty, i to w dosłownym sensie. Trzynastoletni chłopiec, który w swoim tak krótkim życiu przeżył zdecydowanie za dużo niż powinien. Stracił wszystkich, którym postanowił zaufać, a następnie ich pokochać. Nie miał nikogo, nie mógł na nikogo liczyć, nawet na samego siebie. Chłopak myśli, że jego życie już do końca jego dni będzie wyglądało w ten sam sposób, ale jak się okazuje, los lubi go zaskakiwać, a później niszczyć jeszcze bardziej. Czy tym razem będzie inaczej? On już w to nie wierzył, nie chciał wierzyć. Nie chciał, aby ten ostatni odłamek nadziei w jego duszy został zniszczony na zawsze. Bo pomimo tego, iż wyglądało jakby chłopiec nie chciał żyć, to on, w głębi duszy chciał żyć. Ale czuł, że nie może. Czuł, że nie może żyć.

Tłumaczenie AI nowelki, mniej więcej od 11 odcinka 2 sezonu anime :) PIERWSZY TOM U - @0budzsie TŁUMACZE AI I NIE POPRAWIAM WIĘC SORKA ZA BŁĘDY :) JA TYLKO TŁUMACZE :) Light novel napisana przez Natsu Hyūgę, ilustrowana przez Touko Shino :)

Tłumaczenie AI nowelki, mniej więcej od 11 odcinka 2 sezonu anime :) PIERWSZY TOM U - @0budzsie TŁUMACZE AI I NIE POPRAWIAM WIĘC SORKA ZA BŁĘDY :) JA TYLKO TŁUMACZE :) Light novel napisana przez Natsu Hyūgę, ilustrowana przez Touko Shino :)

tony: chcesz mi powiedzieć, że TEN loki siedzi w pokoju mojego syna??? bruce: no właśnie ci to napisałem tony: ale co on u niego robi?? bruce: nie wiem bruce: no przecież nie wparuje młodemu od tak do pokoju tony: ty nie tony: ALE JA TAK

Wiecie czego nie mają superbohaterowie? Pracy. I dlatego strasznie im się nudzi, a co innego mogliby robić niż pisać ze sobą o głupotach, które nikogo nie obchodzą? Pewnie tak naprawdę mogliby zająć się czymś produktywnym, ale po co to komu? Po nic. ~~ Siemq! Pierwszy raz coś pisze na wattpadzie i się trochę yy stresuję(?) Generalnie bardzo chciałam coś napisać, ale że ani nie mam umiejętnośći ani pomysłów zaczęłam to. Będzie to pisane przez dwie osoby, rozdziały postaramy się wstawiać co pięć dni, sześć dni.

,,Przestaliśmy szukać potworów pod naszymi łóżkami, gdy zrozumieliśmy, że one są w nas" ~ Joker. Tony I dont understand. I' m monster, so why you love me? Odkąd pamiętał, lubił wytykać sobie swoje wady. W pewien sposób pomagało mu to zagłuszyć szargające nim wyrzuty sumienia. Zaczęło się niewinnie tak krok po kroku, najpierw wytykał sobie swoje imię, wygląd, cechy charakteru, aż akońcu pewnego dnia wyrzucił sobie, że żyje. Było to w dzień, w którym jego ciotka zginęła w wypadku samochodowym. Wtedy zrozumiał, że problem nie leży w jednej rzeczy, tylko w nim całym. W głowię pojawiła mu się wówczas jedna myśl: - Czy gdyby zakończył ten wiecznie przyspieszający rollercoster - zwany jego życiem - to czy nikt niewinny by już nie zginął? Nie, i Peter wyraźnie zdawał sobie z tego sprawę, taki potwór jak on zasługiwał na wolną i bolesną śmierć w samotności. Najpierw byli rodzice, potem Wujek a na końcu ciotka. Pytanie tylko brzmi: kto będzie następny? Tony Stark był miliarderem zawsze obracającym się w wianuszku kobiet. Playboyem, który grał by wygrać, nie by zastanawiać się nad zasadami. I jeśli czegoś mocno zapragnął to musiał to dostać za wszelką cenę. Ale przeważająco był dobrym człowiekiem skrzętnie chowającym swoje dobre serce pod zbroją otoczoną żelaznym murem, lecz przecież każdy mur da cię zwalić, prawda? Spider-Man znika z mediów na kilka dobrych miesięcy, tylko po to by następnie pojawić się w samym centrum miasta, ratując setki ludzi z płonącego budynku, czym niezwykle intryguje Avengersów. Prócz problemów z pająkiem, Avengersi dostają tajemniczą wiadomość, w której nadawca zadaje jedno proste pytanie: - Czy dach to dobre miejsce na zakończnie swojego życia? Czy Peter zrozumie w końcu, że nie jest odpowiedzialny za te okropne wydarzenia ze swojej przyszłości. Lepiej. Czy Tony zdąży uświadomić Peterowi, że nie jest pot

I love reading these so I thought why not make my own. All of these one shots will be as peter is Tony's biological son. It will say in the summery -superfamily -ships (not spiderpool or starker) -flash being a dick -more {played by Tom Holland} *EDITED*

This is a continuation of my first one-shot book called 'Growing Up', but you don't really need to read it to read this. You might want to, though, so some chapters aren't confusing. *No longer accepting requests* Written in 2018