𓋜𝐸𝑓𝑡𝑎𝑙𝑦𝑎 𝐴𝑡𝑎𝑙𝑎𝑟 𝑖𝑛𝑠𝑡𝑎𝑔𝑟𝑎𝑚 ℎ𝑒𝑠𝑎𝑏𝚤 𝑘𝑢𝑙𝑙𝑎𝑛𝑠𝑎𝑦𝑑𝚤, 𝑛𝑎𝑠𝚤𝑙 𝑜𝑙𝑢𝑟𝑑𝑢?

Doğduğu gün ona yetimhane kapısının önüne bırakan ailesi o gün Talyayı bırakıp Almanyaya gider.Ve Talya hayatının aşkını ve arkadaşdan öte olan kardeşlerini bulur.

Bu masal, sadece kendini seven bir şeytan tarafından yazıldı. Şeytanı mumla aratacak acımasız bir tanrı tarafından dipsiz bir kuyuya atıldı. Ruhunu karanlığa satan kullar tarafından kazılıp bulundu, her satırı özenle okundu. Kalplerinin en karanlık köşelerine usulca dokundu. Yönlerini karanlıkta kaybedenler; yollarını, şeytanın fısıltısıyla buldular. Yolun sonunda, kimi umduklarını buldu kimi bulamadı ama her birinin adımları, başladıkları yer de son buldu. Masalın sonunda ne gökten üç elma düştü ne de herkes huzura erdi. Kullar, kül oldu. Parlayanların, ışığı soldu; her birinin kalplerine, karanlık doldu. Ölüm, belki de onlar için tek yoldu. Çünkü bu masala bir kez kananlar, kül kemik kalıncaya kadar yanarlar. ~ Ailesi tarafından dışlanmış Devin, rehin verilecek olan kuzeni yerine geçerek kendini feda eder. Karanlık ormanda düşman ailenin adamlarına teslim edildiği o gece, hayatının dönüm noktası olur. Devin, kurtların sofrasında hayatta kalabilecek midir? İhanetler, saklanan gerçekler ve kırılmaz sandığı zincirlerin ardında gizlenen hakikat, adım adım önüne serilir. Fakat en büyük tehlike, düşmanının ona çevirdiği silah değil... Yavaş yavaş kalbine hedef alan, hiç beklemediği hislerdir. ~ "Dinle Devin." "Sen hayatta kalansın." "Artakalan, değil."

Onun bakışları, insanın içine işleyen türdendi; bir kere gördüğünde bir daha unutamazdın. Herkes ona "Ateş" derdi. "Barut." Onu böyle çağırırlardı çünkü öfkesini tetiklemek tehlikeli sonuçlar doğururdu. Güzel olduğu kadar tehlikeli bir kadın... *** Soğuk aklın ve sıcak öfkenin çarpıştığı yerde, kurşunlar sadece bedenleri değil, kalpleri de hedef alır... Lina Demiray, eli kana bulandığı ilk günahını işlediği zaman buna tanıklık eden biri vardır. Kuzey Arslan... Kuzey... Gri gözlerinin ardında fırtınalar saklayan, buz gibi soğukkanlı ama barut kadar tehlikeli bir adam. Onunla yapılacak her anlaşma, geri dönüşü olmayan bir savaşı da beraberinde getirir. İkisi de ateşle oynadıklarının farkındaydı. Ama bazen en büyük savaş, dışarıdaki düşmanlarla değil, kalbinin içindeki yangınla verilir. Ve unutma... "Buz kırılır, barut patlar. Ama aşk, Hepsinden daha güçlü bir patlamadır." Buz ile Barut... Soğuk ile Ateş... İkiside kendi dünyasında yenilmezdi, ama bir araya geldiklerinde, yalnızca kendilerini değil, etraflarındaki herkesi yakabilecek bir güç ortaya çıkardı.

Gözlerime kilitlendi. "Çağla, son şansın." Dedi gerçekten konuşmamı ister gibi. Bir yandan da sesi buz gibiydi. Benim Savaş'ım. Gerçekten kötü biri gibi davranıyordu. "Ne zamandır kabadayılık yapıyorsun Savaş?" demek geldi içimden. Kafasını iki yana salladı sabırsızca. "Yanlış cevap." Dedi ve o an ayağa kalkıp arkasındaki adama, yerdeki adamıma silah çekti. Çığlığımı içimde tutmak için avcumu dudaklarıma kapattım. "Son şansın olduğunu söylemiştim." Derken yerdeki adamım, yani Kafes'in adamı, bağlı ağzının içinden çığlık atmaya çalıştı. Gözümü yerdeki adamdan çekemiyordum. Ölecekti. Benim yüzümden. "Dur!" dedim. Ya da demeye çalıştım. Gözlerimi Savaş'a çeviremeden adama bakmaya devam ettim ama konuşacak gücü kendimde bulamadım. "Nereden gönderildiğinle başla." Dediğinde kafamı ancak ona çevirebildim. "Ve Çağla." Dedi oldukça sakin bir şekilde. "Sakın yalan söyleme." Diye ekledi. "Kafes!" diye fısıldadığım anda silahını tekrar beline yerleştirdi. Karşımdaki koltuğa yerleşip gözlerini bana dikti. "Güzel gidiyorsun." Derken beni cesaretlendirdiğini mi sanıyordu? ⚠️ UYARI / DISCLAIMER ⚠️ Bu kitap tamamen kurgudur. Kitapta geçen kişi, kurum, kuruluş, mekan, marka ve olayların hiçbiri gerçeği yansıtmamaktadır. Gerçek kişi veya kurumlarla benzerlikler tamamen tesadüftür. Kitapta geçen olaylar, diyaloglar ve tasvirler yalnızca yazarın hayal gücünden ibarettir. Gerçek hayatla ilişkilendirilmemelidir. Eserde yer alan şiddet, cinsellik, psikolojik manipülasyon, hastalık, ölüm, travma, bağımlılık, suç ve benzeri tetikleyici unsurlar yalnızca hikâyenin dramatik kurgusuna hizmet etmek amacıyla yazılmıştır. Gerçek yaşamda uygulanması önerilmez ve teşvik edilmez. Bu kitap; tıbbi, psikolojik, hukuki veya etik tavsiye niteliği taşımamaktadır. Buradaki hiçbir bilgi gerçek bir uygulama için örnek alınmamalıdı

Küçük bir kızın sesiz çığlıkları bastırılmış duygular küçük bir kızın yaşam mücadelesi Umay kendi kaderine razımı gelecek yoksa baştanmı yazacak? Çocukken varlığım türk varlığına armağan olsun derken şaka yapmıyordum

''Canavarların seni yemesine izin verme.'' ''Ya canavar sensen?'' ''Seni yememe izin verme.'' ''Bir şey biliyorsun...'' dedim tereddüt ederek, sesim titremişti. ''Çok şey biliyorum.'' Kapıyı açtı ve araçtan inerek adliyeye yürüdü. Arkasında gidişini izlerken aklımdan tek bir şey geçmişti. Canavar Karansa beni yemesine izin verebilirdim.

Görünen ve görünmeyenin, ayrı dünyalar da, ama yine de tek bir beden de bir araya geleceklerini pek ihtimal vermezdim. Eminim çoğunuz da vermiyorsunuzdur. İki dünya, iki ayrı varlık ve tek bir beden. Savaş halinde olan iki diyar, kazanmak istedikleri şey ne peki? Hükmetmek mi? Her şeye sahip olmak mı? Ya da sadece güç gösterisi dediğimiz bir olay mı? Sanırım hepsi ya da hiç biri? Birbirimizi ötekileştirip durduğumuz süre boyunca sizce asıl sebebi ne olabilir? Öğrenmeye ne dersiniz? Bu bir savaştı. Peki savaşın asıl sebebi neydi? Cevap sandığınız kadar basit olmayacak ve bu savaşın gerçeği göründüğünden daha karanlık olacak...