'Beyazın suçuydu, o istemişti siyah olmayı. Siyah, bir zamanlar beyazdı ve beyazken siyah olmuştu. Beyaz istemişti kirlenmeyi, ama suçu üstlenen siyah olmuştu. Böylelikle acıları siyah kabul etmişti. Ama aslında acılara sebep olan en başından beyazdı... Yada, beyaz olan aslında siyahtı... Ve belki de... Ben, beyazken siyaha dönenlerden biriydim. Ama bu kez... karanlığı seçmeyecektim. Kendi rengimi yaratacaktım.

Kana bulanmış hatıralar, kanadı kırık kuşlar, üzeri yalanlarla süslenmiş sırlar, kalbi hasta kadınlar ve kırık pusulalar. "Sen benim pusulamsın İzgi. Ben seni kaybedersem yolumu kaybederim." ... Heyecanla gülümsediğinde sandalyeden atladı ve bana doğru koştu. "Teyze!" Dedi neşeyle bacaklarıma yapışırken kafasını kaldırıp bana baktı. "Bitti mi oyun?" Diye sordu merakla. Keskinin yere çömelen heybetli bedeni ayaklandığında ağır hareketlerle bana doğru döndü ve ona doğrulttuğum silahımın namlusuyla karşı karşıya geldiğinde hareketleri durdu. Kalbimi saran pamuk ipliği çözüldü. Ruhuma karışan karanlığının emaresi kalmadı içimde. Kara gözlerinde bir yıkım meydana geldi. "Bitti." Dedim titremememesi için üstün bir çaba sarf ettiğim buz gibi sesimle. Kara gözlerindeki ifade hayattayken cehennemi yaşamama sebep oldu. 02/03/24 KİTAPTA +18 SAHNELER MEVCUT OLACAKTIR! BİLGİNİZE!