Savaşmaktan korkmayan bir adam, peki neden aşktan bu kadar kokar? Aşk, en sert savaşlardan bile daha korkutucu olabilir mi? İnsan, sevdikçe kaybetmekten korkmaz mı?

Bir varmış, bir yokmuş. Masal bu ya, dağların göğe değdiği, gecelerin kurşun gibi ağır aktığı bir ülkede, zamanın bile cesaret edemediği bir hikâye saklanırmış. Rüzgâr, her estiğinde bu hikâyenin izlerini taşırmış; kimi zaman bir siperde kurumuş kanın kokusunda, kimi zaman da eski bir mektubun solmuş harflerinde fısıldarmış: "Her ihanet, bir gülüşle başlar..." Bir ülkenin kalbinde, iki kardeş büyürmüş aynı toprağın, aynı ekmeğin, aynı annenin duasında. Biri ateşmiş, biri duman. Biri gökyüzüne bakıp yıldızları sayarken, diğeri yerdeki gölgeleri sayarmış. Habil ile Kabil'in kaderi gibi, onların kaderi de birbirine düğümlüymüş. kanla, yeminle, ihanetle... Ve bir gece, yıldızlar tanıklık etmiş birbirine sırt çeviren iki kardeşe. Kurşunlar susmuş, vicdanlar konuşmuş. Bir hain çıkmış içlerinden. Ama kimdi? İşte hikâye burada başlamış. Masal bu ya... Kurşunlar kadar ağır yeminler edilmiş, Gözyaşıyla yazılmış mektuplar yırtılmış, Ve bir çift göz, yıllar sonra hâlâ aynı ismi fısıldamış: "Kardeşim..." İşte şimdi başlıyordu asıl hikâye. Aşkın gölgesinde saklanan ihanetle, İhanetin kalbinden çıkan bir aşk hikâyesiyle. Ve bir kardeşin, diğerini hem sevip hem yok etmek zorunda kaldığı o geceyle...

Babası sandığı terörist yüzünden hayatından nefret ederken askerlere sığınıp sonrasında asker olan bir kız, ailesinin intikamı için yanıp tutuşursa ne olur? Diğer bir yanda ise anne sevgisi görmeden büyüyen bir asker, herhangi bir kadına ne kadar güvenebilir? Kader bu ikiliyi karşı karşıya getirirken ağlarını öyle ince dokuyacaktı ki, düşman mı yoksa aşık mı olacaklarını hiçbirimiz bilemeyecektik. Babasını tanımadan büyüyen bir şehit kızı ve bir askerin hikayesi, yalnızlıktan doğan bu hikayeye hoşgeldiniz... İNFİRAT başlıyor... (Bu yetişkin içerikli bir kitaptır, ilerleyen bölümlerde +18 sahneler bulunabilir. Ayrıca küfür ve kanlı sahneler de mevcuttur.)

Kanlı Karanfil Türkiye'nin kanla beslenmiş topraklarında, acımasız bir yetimhanenin dört duvarının arasında büyüyen masum çocuklar... O gece, yetimhanenin her tarafında karanlıktan beslenmiş tehlikenin fısıltısı tüm Türkiye'de yankılanıyordu. Hainler, yetimhanede büyük bir yıkım yarattıktan sonra on öksüz çocuğu ele geçirir. Bu yıkımın ardından, öksüz çocuklardan dokuzu korkusuna teslim olmuşken, aralarından sadece biri, buna teslim olmayı reddetmişti. O, korkunun ve ölümün hüküm sürdüğü yerde cesaretiyle parlayan bir yıldız gibiydi. Kan kokan duvarlar, yankılanan mermi sesleri, ihanetin gölgesinde kaybolan masumlar... Ama Tomris, korkuya boyun eğmeyecekti. Ne pahasına olursa olsun, esaretin zincirlerini kıracaktı. Çünkü onun inandığı tek bir şey vardı ki, o da: Türk askerlerinin onları gelip kurtaracağıydı. Bu korkusuz kız çocuğunun, zalimlerin dünyasına karşı başlattığı direnişin hikâyesi. Bu, cesaretin ve umudun kanla yazılmış destanı. Peki siz bu hikayenin içindeki savaşa atılmaya hâlâ hazır mısınız?

"Günahların rüzgarı olsaydı yeryüzünde hiç kimse kalmazdı. " Kalbi kırık göğüs kafesinin arasında kalmış bir mahkum. Ve bu mahkum özgürlüğü için bir mücadele verememekte. Çünkü zihninde ölen cesetler onun özgürlüğüne gölge düşürmektedir. Göğüs kafesi boşluğunda bir ağrı vardı sebebiyse içinde çürüyen ruhlardı. Onların varlığının yaydığı karanlıktı. Emira yaşadığı her şeyin gölgesinde saklanarak hayat mücadelesi veriyordu. Kendi yalnızlığınızda boğulup kalmışken birden onu farklı bir dünya kendisine çeker. Ve o dünya da gizemlerle dolu hayatlarla karşılaşacaktır. Geçmiş geleceği olacak, geleceği ise geçmişi. Zaman kavramı yitirilecek ve her şey sonsuz bir zaman dilimi içerisinde var olup zamansız ana hapsolacak. Her yeni gün dünün acı bir hatırasıdır. Onun acılarından nefes alıp yaşamaktır. Her yeni gün dünün sancısıdır. Onun yaralarının Sızısını sonsuza kadar hissetmektir. Emira bilinmeyen bir fantastik dünyada gizemli kapıları aralayrak gizemli sırlara ulaşır. Ondan saklanan ve öğrenilmesi istenmeyen sırları keşfeder. Bu sırlar açığa çıkarken yaşamında onu derinden sarsan bir aşk onu bulur. Ama sandığı şeylerin çok farklı olduğu gerçeğiyle yüzleşir. Aşk, ihanet ve dostluk... Bu üç kelime onun hayatında büyük bir devrim yaratır. ⚰️ Kabullendim; her şeyiyle beni bilmesini. Yitirdim ; bana olan sevgisini. Düştüm ; zihnimdeki masumiyet kavramından. Kandırıldım; beni sevdiğini sanarak. Dinlemedim ; sarf ettiği yalan sözlerini... Direndim; bana yaptıklarına. Sustum ; yalanlarını dinlememek için. Kaybettim ; tüm umutlarımı her şeyiyle 🍃 "Karanlık hakkında ne düşünüyorsun?" diye sordu Ahrar hoca. "İnsan zihni ." diye yanıtladım hemen onu. "

!DÜZENLENEN BÖLÜMLERİN BAŞINA "(d.)" KOYUYORUM! Öldüğünde, mezar taşına adı bile yazılmayacak olanlardık. Biz; İsimsizlerdik. Kapak: elirixgraphic / @azraaxsea 🔗🇹🇷 *İsimsiz Künyem adında ve kurgusunda yazılan tek kitaptır.* Askeri kurgudur.

❝Gördüğü kâbuslar aslında yaşadığı, yaşayacağı her şeyin habercisiydi.❞ NOT: BU HİKÂYEDE AZINLIKTA OLSA DA ŞİDDET, KÜFÜR VE RAHATSIZ EDİCİ UNSUR BULUNMAKTADIR. ETKİLENECEK OLANLARIN OKUMAMASINI TAVSİYE EDERİM. NOT : BU HİKAYEDEKİ KURUM VE KURULUŞLARIN GERÇEK KURUM VE KURULUŞLARLA İLGİSİ YOKTUR. HEPSİ HAYAL ÜRÜNÜDÜR. 21.06. 2021 #doğu #1 07. 09. 2021 #tomrishatun #1 10.11. 2021 #askerikurgu #1 19. 03. 2022 #astsubay #2 11. 05. 2022 #turan #1 29. 06. 2022 #keskinnişancı #1 13. 07. 2022 #vatanaşkı #1 22. 07. 2022 #tomris #1 03. 08. 2022 #astsubay #1 Başlangıç: 22.03.2021

DİYARBAKIR/SUR «2016» Siz şimdi sanıyorsunuz ki her eline silah alıp, kamuflaj giyen asker oluyor. Yok aslanım. Öyle olmuyor işte o işler. Sen gel bir de Sur'da, Tel Aviv'de gör askeri. Gel benim elimde yanan namluları gör. Gel 5 bin derecelere çıkartmalarımı gör. Bak sen, nasıl eğitilmiş olduğumuzu bilmiyorsun. Neler yapacağımı bilmeden beni vasıfsız, vizyonsuz bir insan sayıyorsun. Değilim. Benim tek amacım ot gibi yaşamamak ve kendimi sürekli geliştirmek. Ve sen beni tek meziyeti silah kullanmak olan biri olarak göremezsin. Ben matematiği, rüzgarı ve dünyanın dönüşünü hesaplamaya kadar kullanıyorum, fiziği yanlızca e=mc2 olarak bilmiyorum bazıları gibi, ben fiziği mermimin havada kalış süresine kadar hesaplarken kullanıyorum, barutumu ayarlarken kimyanın tarihini tekrar yazıyorum, vurulduğumda ölmemek için turnikemi ben yapıyorum emin ol fizyolojime oldukça da hakimim. Ben 47 ayrı derse tabi tutuldum. 47 sini de en iyi şekilde geçip harp okulu birinciliğine oynadım. Kazandım da git bak kütükte Babamın adının altında adım yazıyor. Yan dal olarak Mekanik mühendisliği bile bitirdim. İç dış mekanikten de güzel anlarım. Getir bana bir silah bakarak dökeyim içindekileri. İngilizcem, bir ingilizin yanında konuştuğum zaman ben söylemeden ingiliz değil de Türk olduğumu anlamayacakları bir düzeyde. Sen şimdi gelip bana vizyonsuz diyemezsin. Sırf meskenim dağlar diye. Gel ben seni götüreyim Sur'a. Yoksa anlamayacaksın.

Herkes onun dilsiz olduğuna ve hatta erkek olduğuna inanıyordu. Yüzündeki mskesi ve göğsüne taktığı korsesi ile komutanları dışında kimse ile konuşmaz ve kimseye gerekmediği müddet cevap vermezdi. Tüm bunlara rağmen timi bilirdi onun kadın olduğunu. Tomris tüm o sert hallerine rağmen, kendi öksüzlüğüne rağmen evde onlara ana baba olurdu. Fakat yine de mesafesini korurdu. Nice düşmanı yenen Tomris Türkmenov, Çocukluk aşkına yenilmişti. Kendini gizlemesinin nedeni sadece kurallar değildi. Oydu... Saçlarını sadece sevdiği adamın görmesi için her zaman maskesinin ardına sıkı sıkıya saklardı, Tomris başka erkeklerin o çirkin bakışlarından rahatsız olduğu için bunu sevdiği adama haksızlık olarak düşünür ve tüm kadınsal hatlarını kapatırdı. Hiçbir zaman açılamadılar birbilerine. Ölüm kapıya dayandı, işte o zaman çıktı ağzından o nameler; "seni seviyorum Alparslan... Sana aşığım... ne zaman oldu bilmiyorum ama oldu işte. Sende yadırgama. Seni sen sevmeden tam 12 sene önce, ilk gördüğüm andan beri seviyorum. " dediğinde göz yaşlarını tutamadı Tomris. " o kadar seviyorum ki senin kokun olmadan, sen olmadan uyuyamıyorum. O kadar seviyorum ki saçlarımı, bedenimi senden başkası görecek diye ödüm kopuyor. O kadar seviyorum ki senin için bedenimi gizliyorum. " dediğinde bir şok daha geçirdi Alparslan. " O kadar seviyorum ki... Kendimi senin için feda edecek kadar. " Dediği anda dağda bir kurşun sesi geldi... Alparslanın kucağında ki kadın küçücüktü, daha da küçüldü. Demin öptüğü dudaklardan acı dolu soluk çıktı. Kadın gözlerini kapattığında, Adam ömrünü kapattı... _________________________________________ #savaşcı 1 # tomris 1 # fısıltı 1 __________ TOMRİS TÜRKMENOV